Την εποχή που ήταν νομοθέτης ο Σόλωνας (περ. 639 – 559 π.Χ) είχε απαγορεύσει με νόμο στους Αθηναίους την εξαγωγή αγροτικών προϊόντων στις άλλες πόλεις κράτη εκτός από το ελαιόλαδο . Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν επιτρεπόταν τότε και η πώληση σύκων. Όποιος λοιπόν ενημέρωνε τους άρχοντες, για αυτούς που έβγαζαν παράνομα σύκα από την Αττική , αυτός ονομαζόταν συκοφάντης και η πράξη του συκοφαντία!
Συκοφάντης: σύκο + φαίνω, δηλαδή φανερώνω
Η ιστορία της λέξης:
Πρώτη φορά εμφανίζεται η λέξη στους Αχαρνείς του Αριστοφάνη, είναι η τρίτη κωμωδία που γνωρίζουμε ότι έγραψε ο Αριστοφάνης και η αρχαιότερη που μας σώζεται ακέραια. Εκεί αναφέρεται ως πρόσωπο της κωμωδίας ο Συκοφάντης, που εμφανίζεται στο μαγαζί που έχει στήσει ο Δικαιόπολης και θέλει να καταγγείλει τον Μεγαρίτη και τα «γουρουνάκια» του ως εχθρούς της πόλης και που τον διώχνει κακήν κακώς ο Δικαιόπολης, παρόλο που ο Συκοφάντης ενίσταται «ου γαρ φανώ τους πολεμίους;» , να μη μαρτυρήσω τους εχθρούς;
Συκοφάντης λοιπόν, o δημόσιος μηνυτής, αυτός που καταγγέλλει στους δικαστές παρανομίες άλλων όπως λαθρεμπόριο, φοροδιαφυγή, παράνομο πλουτισμό, και βέβαια αργότερα αυτός που εκβιάζει πλούσιους πολίτες για πραγματικά ή για ανύπαρκτα αδικήματά τους, που μ’ αυτή τη σημασία βρίσκουμε άφθονες χρήσεις στην κλασική εποχή και που τελικά αυτή η αρνητική σημασία επικράτησε.
Συκοφαντία: αβάσιμη κατηγορία εναντίον κάποιου
