Το Εστραγκόν θεωρείται το μυρωδικό των «Καλοφαγάδων»!
Στα ελληνικά Αρτεμισία η δρακόντεια είναι γνωστή με τη γαλλική ονομασία εστραγκόν – estragon, ενώ στα αγγλικά αποδίδεται ως «τάραγκον».
Το όνομα Αρτεμισία λέγεται ότι το πήρε από την ίδια τη θεά Άρτεμη. Το λατινικό του όνομα tarragon σημαίνει «Μικρός Δράκος» και προέρχεται από την μεσαιωνική πεποίθηση ότι ήταν το αντίδοτο στα δαγκώματα των δηλητηριωδών ζώων. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι ονομάστηκε έτσι από το σχήμα της ρίζας του που μοιάζει με δράκο. Η γαλλική του ονομασία προέρχεται από τις λέξεις “Herbe au Dragon” που σημαίνουν “Βότανο του Δράκου”.
Επιστημονική ονομασία: Artemisia dracunculus – Αρτεμισία η δρακόντια.
Άλλες ονομασίες: Δράκος, Δρακόντιο, Τραχούρι
Χρήσιμα μέρη: Τα άνθη τα φύλλα και οι νεαροί βλαστοί του φυτού.
Το άρωμα του εστραγκόν είναι ζεστό και λεπτό, με ένα πικάντικο πικρό τσίμπημα. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον χρήσιμα μαγειρικά βότανα. Ανεβάζει το άρωμα των άλλων βοτάνων κάνει πολύ καλό συνδυασμό με το λεμόνι, με βασιλικό, δάφνη, σκόρδο, μαντζουράνα, πάπρικα, μαϊντανό και θρούμπι.
Θεραπευτικές Ιδιότητες:
– Τα φύλλα του εστραγκόν περιέχουν ιώδιο, κάλιο και βιταμίνες Α και C.
– Ηρεμιστικό, βοηθά σε ελαφρά προβλήματα αϋπνίας.
– Το έγχυμα των φύλλων του μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της ναυτίας, του λόξυγκα και δρα ως χωνευτικό, ορεκτικό και τονωτικό.
– Το τσάι από φύλλα εστραγκόν ενισχύει και υποστηρίζει τις λειτουργίες των νεφρών.
– Έχει ήπιες ιδιότητες εμμηναγωγού και βοηθά σε καθυστέρηση περιόδου.
– Βοηθά σε προβλήματα από πόνους δοντιών.
– Είναι αντισκορβουτικό, διουρητικό, αντιπυρετικό, ανθελμινθικό.
Ανθελμινθικά βότανα, είναι αυτά που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση παρασιτικών σκουληκιών, των ελμίνθων, τα οποία δεν αποβάλλονται μ` ένα απλό καθαρτικό φάρμακο αλλά χρειάζεται προηγούμενα να θανατωθούν ή να παραλύσουν με ένα ανθελμινθικό βότανο ή φάρμακο και έτσι αφού αποσπαστούν από τα τοιχώματα του εντέρου να αποβληθούν έπειτα από τον οργανισμό.
Αιθέριο έλαιο εστραγκόν:
Το αιθέριο έλαιο εστραγκόν θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση των ρευματισμών και της αθρίτιδας, όταν χρησιμοποιείται ως συστατικό λαδιών για μασάζ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει διπλή δράση: βελτιώνει τη κυκλοφορία του αίματος τοπικά και συμβάλει στην αποβολή των τοξινών από τους ιστούς.
Το αιθέριο έλαιο των φύλλων του εστραγκόν χρησιμοποιείται επίσης για προβλήματα πέψης και έμμηνου ρύσης. Έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες, με κύρια συστατικά την εστραγκόλη και την ανηθόλη. Το αιθέριο έλαιο του γαλλικού εστραγκόν είναι πιο ευώδες και έχει μεγαλύτερη εμπορική αξία από το αιθέριο έλαιο του αντίστοιχου ρωσικού εστραγκόν.
Αρωματοποιΐα:
Στην αρωματοποιΐα το Εστραγκόν χρησιμοποιείται ως συστατικό αποσμητικών, τόσο λόγω του πικάντικου αρώματος του, όσο και λόγω του γεγονότος πως εμποδίζει την ανάπτυξη των βακτηρίων. Όταν χρησιμοποιείται σε αρωματιστή χώρου, θεωρείται πως αυξάνει την όρεξη.
Χρήση:
Έγχυμα:
Ρίχνουμε μισό κουταλάκι του τσαγιού ξηρό βότανο, σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό, το σκεπάζουμε για 40 λεπτά. Σουρώνουμε και το πίνουμε χλιαρό, μία ώρα πριν κοιμηθούμε.
Κατάπλασμα:
– Κατάπλασμα των φύλλων βοηθά σε ρευματισμούς, αρθρίτιδα, ποδάγρα.
Συντήρηση:
Μαζεύουμε τα φύλλα τους καλοκαιρινούς μήνες προσέχοντας να μην τα τραυματίσουμε, διότι δεν θα χαθεί μόνο μέρος από το χρώμα, αλλά και από τη γεύση. Τα φύλλα μπορούν να αποξηρανθούν, αλλά δεν θα έχουν την ίδια έντονη γεύση με τα φρέσκα, σε αντίθεση με άλλα βότανα. Τα τοποθετούμε σε ράφια ή τα κρεμάμε σε ζεστό και ξηρό μέρος, μετά τα αποθηκεύουμε σε βάζα. Στην κατάψυξη διατηρούνται για περισσότερους από έξι μήνες.
Επειδή στην αγορά κυκλοφορούν και πολλά είδη που ονομάζονται εστραγκόν, αλλά δεν είναι στην πραγματικότητα, ένα απλό πείραμα για να διαπιστωθεί το αληθινό, αποτελεί η ιδιαίτερη οσμή λεμονιού που προέρχεται από την τριβή αρκετής ποσότητας φύλλων μεταξύ τους.
Εστραγκόν στην κουζίνα:
Το εστραγκόν θεωρείται ένα από τα πλέον χρήσιμα βότανα στη μαγειρική. Η γεύση του θυμίζει το γλυκάνισο λόγω της κοινής τους ουσίας της ανηθόλης που αυξάνει την όρεξη.
Χρησιμοποιείται σε σαλάτες, ειδικά αντίδια ή ντομάτες, βρασμένα λαχανικά σπαράγγια, παντζάρια, πατάτες, σάλτσες λευκών και κόκκινων κρεάτων και ψαριών. Φύλλα του προσθέτονται σε σούπες, για άρωμα, ενώ στην Αγγλία ενώ φτιάχνουν ένα βούτυρο με αυτό. Οι βλαστοί του μαγειρεύονται σαν λαχανικό. Είναι από τα καλύτερα αρωματικά ξυδιού και μουστάρδας. Δίνει ένα ξεχωριστό άρωμα στα παγωτά, στις φρουτοσαλάτες και στο παγωμένο πεπόνι.
Επειδή το εστραγκόν έχει δυνατή γεύση, θα πρέπει να βάζουμε μικρές ποσότητες στα φαγητά μας, γιατί περιέχει ένα δυνατό λάδι που μπορεί εύκολα να κυριαρχήσει στο πιάτο. Προτιμάμε το φρέσκο, που είναι αναμφισβήτητα γευστικότερο και πιο ωφέλιμο από το αποξηραμένο. Επίσης, θα πρέπει να το προσθέτουμε στο φαγητό προς το τέλος του μαγειρέματος, διαφορετικά αλλοιώνεται η γεύση του και χάνεται το άρωμά του.
Δεν ταιριάζει με άλλα μυρωδικά, εκτός από το λεμόνι και τα μικρά κρεμμυδάκια.
* Δοκιμάζουμε να προσθέσουμε λίγα φύλλα στο βαζάκι με τις λιαστές ντομάτες μας.
* Είναι εντομοαπωθητικό φυτό. Μια γλάστρα με εστραγκόν θα κρατήσει μακριά – και, πάνω απ’ όλα, με οικολογικό τρόπο – μύγες, κουνούπια και άλλα ενοχλητικά έντομα.
Το φυτό:
Είναι πολυετής θάμνος με μαλακό, τρυφερό κορμό, το ύψος του οποίου κυμαίνεται από 80 έως 120 εκατοστά. Για να αναπτυχθεί χρειάζεται καλά στραγγισμένο εύφορο έδαφος και δεν θέλει πλήρη ηλιοφάνεια. Αντέχει σε πολλά είδη κλιματολογικών συνθηκών. Το χειμώνα επιζεί μόνο το ριζικό του σύστημα, που αποτελείται από την κεντρική ρίζα και πολλές οριζόντιες διακλαδώσεις που παίρνουν τη μορφή ριζωμάτων.
Ο βλαστός όσο χρόνο είναι τρυφερός έχει χρώμα καφέ-κοκκινωπό. Τα άνθη είναι μικρά, κίτρινου χρώματος ή πολύ ξανθού πράσινου τα οποία σπάνια ανοίγουν πλήρως και εμφανίζονται τέλος καλοκαιριού.
Υπάρχουν δύο ποικιλίες του βοτάνου, το ρωσικό και το γαλλικό. Το ρωσικό εστραγκόν με καταγωγή από την Σιβηρία, θεωρείται το αρχικό φυτό από το οποίο προήλθε η γαλλική ποικιλία. Το άρωμα του ρωσικού υστερεί σε οξύτητα σε σχέση με το γαλλικό. Γενικά η γαλλική ποικιλία θεωρείται ανώτερη. Τα άνθη της ρώσικου είναι ερμαφρόδιτα και επικονιάζονται με τον αέρα. Τα άνθη του γαλλικού είναι στείρα και ο πολλαπλασιασμός του φυτού επιτυγχάνεται με διαίρεση της ρίζας που γίνεται συνήθως Μάρτιο-Απρίλιο.
Το εστραγκόν ευδοκιμεί στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας χωρίς προβλήματα επειδή αντέχει και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, αλλά και στις χαμηλές πολλών περιοχών που επικρατούν τον χειμώνα. Το χειμώνα αντέχει μέχρι -15ο C Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο. Καταλληλότερη εποχή συγκομιδής θεωρείται όταν τα φυτά βρίσκονται στο στάδιο έναρξης της άνθησης.
Εστραγκόν στη γλάστρα:
Είναι εντομοαπωθητικό φυτό. Μια γλάστρα με εστραγκόν θα κρατήσει μακριά, με οικολογικό τρόπο, μύγες, κουνούπια και άλλα ενοχλητικά έντομα. Δε το βάζουμε στην ίδια γλάστρα με άλλα φυτά. Επειδή ψηλώνει πολύ, καλό θα είναι να το στηρίξουμε. Έχει μέτριες απαιτήσεις σε νερό και αντοχή στην ξηρασία.
Ιστορία:
Τόπος καταγωγής της θεωρείται η Δυτική Ασία.
Ήταν γνωστό φυτό στους αρχαίους Ρωμαίους. Το έβαζαν πάνω σε πληγές από δαγκώματα φιδιών.
Τον Μεσαίωνα το εστραγκόν ονομαζόταν Τραγκόνια ή Τάρχον που μάλλον είναι αραβικής προέλευσης. Η προέλευση του αραβικού ονόματος μάλλον προέρχεται από το ελληνικό Δράκος – φίδι. Προφανώς το φυτό συνδέθηκε με τον ονομασία δράκος λόγω του σχήματος της ρίζας του και υπήρχε διαδεδομένη πεποίθηση πως το εστραγκόν όχι μόνο απέκρουε τα φίδια και τους δράκους, αλλά επίσης πως θεράπευε τα δαγκώματά τους.
Το μείγμα των χυμών εστραγκόν και μάραθου ήταν δημοφιλές ποτό για τους βασιλείς της Ινδίας.
Στην Αγγλία έφτασε κατά τη Βασιλεία του Ερρίκου του 8ου, ο οποίος όπως λέγεται χώρισε την Αικατερίνη της Αραγονίας επειδή χρησιμοποιούσε απερίσκεπτα το εστραγκόν!
Στη λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιούσαν για δαγκώματα ζώων και το θεωρούσαν φάρμακο για τον πονόδοντο.
Στο Ιράν τα φύλλα του ρωσικού εστραγκόν τα έδιναν ως ορεκτικό στα άτομα που πάσχουν από ανορεξία.
Σήμερα κύριες χώρες παραγωγής του εστραγκόν είναι η Γαλλία και η Ρωσία.
Προφυλάξεις:
* Υπάρχει πιθανότητα η επαφή του δέρματος με τις ποικιλίες του βοτάνου να προκαλέσει δερματίτιδα ή άλλες αλλεργικές αντιδράσεις σε ορισμένους ανθρώπους.
* Δεν επιτρέπεται η χρήση του κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.
* Δεν συνιστάται η κατανάλωσή του πέραν των τεσσάρων εβδομάδων.
επιμέλεια – επεξεργασία: Α. Βίνος
