Ποιοι είναι οι πιο πολύτιμοι λίθοι; Τι είναι αυτό που κάνει τους λίθους αυτούς να ξεχωρίζουν και να τους θεωρούμε πολύτιμους;
Αναμισβήτητα ο πιο γνωστός πολύτιμος λίθος είναι το Διαμάντι !
Το πιο σκληρό υλικό στη φύση, και συγχρόνως το πιο ακριβό και το πιο δημοφιλές.
Το όνομα διαμάντι-diamond προέρχεται από την Ελληνική λέξη αδάμας δηλαδή αδάμαστος, αήττητος, ακατανίκητος, γιατί λόγω της σκληρότητάς του δεν μπορούσε να υποστεί καμία κατεργασία. ανήκει στην οικογένεια των αυτοφυών στοιχείων. Αποτελείται από καθαρό άνθρακα (C).
Το πιο ακριβό είναι το απολύτως άχρωμο διαμάντι. Όσο πιο πολύ σκούρο είναι ένα διαμάντι τόσο θεωρείται κατώτερης ποιότητας.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Πρώτος χρησιμοποιεί την λέξη «αδάμας» ο Ησίοδος, αναφερόμενος σε « μέταλλον ισχυρόν αδάμαστον». Κατά τους ποιητές οι θεοί γνώριζαν το μυστικό της κατασκευής του αδάμαντος και κατασκεύαζαν με αυτόν, αντικείμενα με υπερφυσική αντοχή, όπως την «άλυσσον του Προμηθέως» ή το «κράνος του Ηρακλέους». Στον «λίθον αδάμαντα» πρώτος αναφέρεται ο Θεόφραστος. Πάντως μέχρι και την εποχή που ο Ρωμαίος φυσιοδίφης Πλίνιος ο πρεσβύτερος έγραφε την «Φυσική Ιστορία» η λέξη αδάμας, περιελάμβανε εκτός από τα διαμάντια το κορούνδιο και γενικώς όλους τους λίθους με μεγάλη σκληρότητα, δηλαδή όσους ήταν δύσκολη η επεξεργασία τους. Οι Ινδοί επίσης γνώριζαν τα διαμάντια τουλάχιστον το 300 π.Χ. Στα Βουδιστικά κείμενα Αγκιτάρα Νικάγυα, και στα Σανσκριτικά κείμενα Αρθασάτρα του 300 π.Χ. αναφέρονται τα διαμάντια με θαυμασμό για τις ιδιότητές τους, τη σκληρότητα και τη λάμψη τους. Τα μέλη της κάθε κάστας των Ινδών, δικαιούντο να κατέχουν ένα μόνον χρώμα διαμαντιού.
Οι βασιλείς μόνον είχαν δικαίωμα κατοχής διαμαντιών από όλα τα χρώματα. Μάλιστα, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο IX τον 13ο αιώνα στη Γαλλία, ψήφισε νόμο ότι μόνον ο βασιλιάς, δηλαδή ο εαυτός του 🙂 μπορούσε να κατέχει διαμάντια. Μετά τους Ρωμαίους και για 1000 περίπου χρόνια, τα διαμάντια εξαφανίστηκαν από την Ευρώπη. Αυτό συνέβη γιατί οι πρώτοι Χριστιανοί αντιμετώπιζαν τα διαμάντια με καχυποψία, γιατί ήδη τα χρησιμοποιούσαν οι ειδωλολάτρες σαν φυλαχτά. Τον μεσαίωνα αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για τα διαμάντια.
Τις παλαιότερες εποχές, ήταν πολύ μικρό το ενδιαφέρον των ανθρώπων για τα διαμάντια, γιατί πριν την επινόηση της κοπής μπριγιάν, κανείς δεν είχε αντιληφθεί την λαμπρότητα που μπορεί να εκπέμψει αυτή η πέτρα. Η σύγχρονη ιστορία του διαμαντιού αρχίζει το 1456, όταν ο Louis Berquen ανακαλύπτει ότι μπορούμε να επεξεργαστούμε το διαμάντι, χρησιμοποιώντας την ίδια του την σκόνη, και να μετασχηματίσουμε τα ακανόνιστα κρύσταλλα σε κανονικά ακτινοβόλα πολύεδρα. Οι μαθητές του Berquen εξαπλώθηκαν στις Ευρωπαϊκές πόλεις και κυρίως στο Άμστερνταμ και την Αμβέρσα και τις κατέστησαν το κέντρο της μετέπειτα ανθούσας βιομηχανίας της επεξεργασίας των διαμαντιών. Πολλές κοπές των διαμαντιών έχουν δοκιμαστεί από το 1456 και μετά. Ή πιο πετυχημένη διαχρονικά κοπή είναι η κοπή μπριγιάν που πρότεινε το 1919 ο Marcel Tolkowski (ταγιάρισμα), Τα μπριγιάν (στιλβαδάμαντες ή αμφίεδροι αδάμαντες) είναι έκτοτε ο κυρίαρχος τύπος κοπής των διαμαντιών. Η έκρηξη στη ζήτηση του διαμαντιού συνέβη στο τέλος του 19ου αιώνα και μετά, όπου βελτιώθηκε πολύ η ικανότητα των τεχνιτών για περίτεχνες κοπές με εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά και τις μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες των εταιριών εξόρυξης και κοπής.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
♦ Cullinan Το μεγαλύτερο διαμάντι που έχει βρεθεί ποτέ. Ακατέργαστο ζύγιζε 3.106 καράτια Βρέθηκε το 1905 στη νότια Αφρική, και πήρε το όνομα του από τον ιδιοκτήτη του ορυχείου όπου βρέθηκε. Το δώρισαν στον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο τον VII, για τα γενέθλιά του το 1907. Κόπηκε σε πολλά μεγάλα και εντυπωσιακά μπριγιάν, το Cullinan I, 530 καράτια, το μεγαλύτερο επεξεργασμένο διαμάντι που υπάρχει και στολίζει την κορυφή του Αγγλικού στέμματος, το Cullinan II ,317 καράτια, και πολλά ακόμη.
♦ Excelsior Βρέθηκε από έναν εργάτη το 1893, στα ορυχεία της De Beers στη νότια Αφρική. Κόπηκε το 1904 στο Άμστερνταμ σε 21 μπριγιάν.
♦ Ορλώφ Ζύγιζε 193 καράτια και βρισκόταν στο σκήπτρο του τσάρου της Ρωσίας.
♦ Το Darya-i-Nur το οποίο βρισκόταν στο στέμμα του σάχη της Περσίας.
Σμαράγδι
Το σμαράγδι ή σμάραγδος είναι μια διαφανής, βαθυπράσινη παραλλαγή της βηρύλλου, ορυκτό από την αρχαία ελληνική λέξη βήρυλλος, με την οποία αναφέρονταν ημιπολύτιμοι λίθοι γαλαζοπράσινου χρώματος κατά την αρχαιότητα.
Ζαφείρι
Το ζαφείρι είναι ποικιλία του κορουνδίου – ορυκτό και το όνομά του προέρχεται από την σανσκριτική λέξη kuruvinda = κόκκινο.
Το Ζαφείρι είναι σκληρό ορυκτό, δεδομένου ότι το κορούνδιο είναι το δεύτερο σκληρότερο ορυκτό μετά το διαμάντι. Το χρώμα του ζαφειριού ποικίλει ανάλογα με την γωνία υπό την οποία παρατηρείται και οφείλεται σε παρουσία μικρών ποσοτήτων σιδήρου και τιτανίου. Συνήθως είναι από ανοικτό έως σκούρο γαλάζιο και μερικές φορές ιώδες. Πάντως, γνωστές ως ζαφείρια είναι και κάποιες άλλες ποικιλίες κορουνδίου με χρώμα καστανό, πράσινο, γκρίζο, πορτοκαλί, κίτρινο αλλά και άχρωμο. Η τελευταία ποικιλία μοιάζει λίγο με το διαμάντι. Τα κουρούνδια με κόκκινο χρώμα ονομάζονται ρουμπίνια. Τα ζαφείρια με την ονομασία «Αστερίας» θεωρούνται δε τα πιο εντυπωσιακά και ακριβά. Γενικά, τα ζαφείρια που έχουν την μεγαλύτερη εμπορική αξία είναι αυτά που “παίζουν” με τις αποχρώσεις του γαλάζιου.
Τα ζαφείρια με την ονομασία «Αλεξανδρίτες» εμφανίζονται στο φως της ημέρας σαν γαλάζια, ενώ σε τεχνητό φωτισμό έχουν χρώμα ιώδες. Οι γνήσιοι αλεξανδρίτες, ωστόσο, είναι παραλλαγή της χρυσοβηρύλλου.
Ρουμπίνι
Το ρουμπίνι είναι, επίσης, μια παραλλαγή του κορουνδίου με κόκκινο χρώμα λόγω της παρουσίας χρωμίου.
Τιρκουάζ
Το τιρκουάζ είναι αδιαφανές, γαλαζο-πράσινο ορυκτό. Το τιρκουάζ είναι σπάνιο και θεωρείται διακοσμητικός και πολύτιμος λίθος για χιλιάδες χρόνια εξαιτίας της μοναδικής του απόχρωσης. Πρόσφατα, όμως, έχει χάσει μέρος της αξίας του, εξαιτίας απομιμήσεων και συνθετικά τιρκουάζ. Μια συνηθισμένη απομίμηση είναι ο βαμμένος χαουλίτης.
Το ορυκτό είχε πολλά διαφορετικά ονόματα κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Το σημερινό όνομα χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και προέρχεται από την παλιά γαλλική λέξη turquoise, η οποία σημαίνει τούρκικο, γιατί οι Ευρωπαίοι έμποροι του Μεσαίωνα αγόραζαν το τιρκουάζ στα Τούρκικα παζάρια, όπου είχε φτάσει από την Περσία. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρεται σε αυτό ως callais, δηλαδή καλή πέτρα, και στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστός ως καλλαΐτης ή καλλαΐς λίθος.
Είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Στην Αίγυπτο χρησιμοποιείται τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. Όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί το έχουν χρησιμοποιήσει για χάραξη, για φυλαχτό και για κοσμήματα. Ακόμη και σήμερα το τιρκουάζ χρησιμοποιείται από τους ινδιάνους της Αμερικής ως βάση για την κατασκευή κοσμημάτων, μια κληρονομιά από τους Αζτέκους. Στην λεγόμενη Δύση, το τιρκουάζ άρχισε να χρησιμοποιείται το 14ο αιώνα, με την μείωση της επιρροής της Καθολικής Εκκλησίας.
Λένε πως το τυρκουάζ μπορεί να απορροφήσει κάθε αρνητική ενέργεια που κατευθύνεται προς τον κάτοχό του. Αποτελεί πετράδι του έρωτα. Έχει όμως το χαρακτηριστικό να ξεθωριάζει, αν κάποιος από τους δύο εραστές πάψει να αγαπά τον άλλο. Τονώνει την αυτοπεποίθηση, δίνει θάρρος, δύναμη και θετική ενέργεια στους ομιλητές. Φέρνει κέρδη και επιτυχίες, και χαρίζει αξιώματα και κοινωνική καταξίωση σε όποιον το φοράει.
Φέρνει τύχη, αφθονία, σοφία, επιτυχία και αισιοδοξία.
Αμέθυστος
Ο αμέθυστος είναι ιώδης – χρώματος βιολετί ή μωβ – ποικιλία του ορυκτού χαλαζία.
Διαβάστε τα πάντα για τον Αμέθυστο, το πετράδι της φιλίας και της αγάπης, ΕΔΩ
Ακουαμαρίνα
Η ακουαμαρίνα είναι μια γαλαζοπράσινη παραλλαγή της βηρύλλου και χρησιμοποιείται, ως πολύτιμος λίθος, στην κοσμηματοποιία. Το όνομα της σημαίνει θαλασσινό νερό. Θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς και δημοφιλείς πολύτιμους λίθους.
Στις λαϊκές παραδόσεις, η ακουαμαρίνα θεωρείται ότι προσδίδει σε αυτόν που την φοράει διορατικότητα, θάρρος και ευτυχία. Στον Μεσαίωνα θεωρείτο ότι η ακουαμαρίνα μπορούσε να μειώσει τις επιπτώσεις μιας δηλητηρίασης. Θεωρείται επίσης η τυχερή πέτρα των ναυτικών.
Μάτι της Τίγρης
Το μάτι της τίγρης είναι μία ημιδιαφανής ποικιλία με χρυσοκίτρινο χρώμα. Είναι μέλος της οικογενείας του Χαλαζία. Το ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτού του λίθου είναι ένας γραμμωτός ιριδισμός χρυσού και καφέ χρώματος. Για το Μάτι Τίγρης η παράδοση λέει ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμη πέτρα για τη θεραπεία ψυχοσωματικών προβλημάτων. Επιφέρει ισορροπία, σταθεροποιεί τις αλλαγές της διαθέσεις, δίνει κουράγιο, θέληση, αυτοπεποίθηση. Είναι επίσης γνωστό ότι βελτιώνει τη διορατικότητα του χρήστη και αποτελεί μια άριστη πέτρα για διαλογισμό. Από πολλούς θεωρείται ως η πέτρα της τύχης. Προσφέρει υγεία, θάρρος και δύναμη για μια πιο ενεργητική αντιμετώπιση της ζωής. Ευνοεί τις συναντήσεις και την επικοινωνία. Από πολλούς θεωρείται ως η πέτρα της τύχης. Συμβολίζει τον πλούτο και την αφθονία σε όλες του τις μορφές. Προσφέρει θέληση για τη λήψη αποφάσεων και αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς.
*Το καράτι – διεθνής ονομασία: carat, σύμβολο: ct – είναι μονάδα μέτρησης του βάρους (ακριβέστερα της μάζας) πολύτιμων λίθων και ιδιαίτερα των διαμαντιών. Σήμερα αντιστοιχεί ακριβώς σε 0,2 γραμμάρια (1/5 του γραμμαρίου ή 0.007055 oz)[1]. Παλαιότερα κάθε χώρα είχε δικό της ορισμό και νομοθετικό πλαίσιο για το “καράτι”, γεγονός που μέχρι σήμερα δημιουργεί αρκετή σύγχυση.
Η λέξη “καράτι” προέρχεται από την ελληνική λέξη κεράτιο, που αναφέρεται στους σπόρους του χαρουπιού (ξυλοκέρατου – Ceratonia siliqua). Επειδή τα κεράτια (σπόροι χαρουπιού) έχουν την ιδιότητα να έχουν αρκετή ομοιομορφία στο μέγεθος και να διατηρούν το βάρος τους αναλλοίωτο, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές συνθήκες, γι αυτό οι χρυσοχόοι και αργυροχόοι της Βενετίας τους χρησιμοποιούσαν ως μονάδα βάρους για τη μέτρηση του βάρους των πολύτιμων λίθων και μετάλλων. Την εποχή εκείνη ο καθένας θα μπορούσε να αγοράσει μερικούς σπόρους κερατίων στην αγορά και να ζυγίσει το πολύτιμο εμπόρευμα για επαλήθευση. Το φυτό αυτό ευδοκιμεί σε όλη την περιοχή της Μεσογείου, στις Αραβικές χώρες και την Ινδία.
** Ταγιάρισμα: Με τον όρο αυτό εννοούμε την κατασκευή εδρών στους πολύτιμους λίθους. Η λέξη ταγιάρισμα προέρχεται από την γαλλική λέξη tallier -ταγέ- που σημαίνει: κόβω με ακρίβεια. Χρησιμοποιείται επίσης και η έκφραση : «κοπή» πέτρας. Πιο σωστή είναι η λέξη φασετάρισμα -faceting, γιατί εμπεριέχει, εκτός από την κοπή που γίνεται στην πέτρα, και την κατασκευή των εδρών – facets .
πηγές: Γρίβα, kompoloi, https://el.wikipedia.org/
