Αντίθετα από ό,τι φανταζόμαστε, το δέρμα στα δάχτυλα δεν ζαρώνει επειδή απορροφά νερό. Στην πραγματικότητα, το ζάρωμα οφείλεται στη συστολή αιμοφόρων αγγείων κάτω από το δέρμα. Πρόκειται για μια ελεγχόμενη αντίδραση η οποία ελέγχεται από το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα.
Το ζάρωμα των δακτύλων όταν ερχόμαστε σε επαφή για αρκετή ώρα με το νερό διευκολύνει ειδικά τον χειρισμό υγρών αντικειμένων, και ίσως βοηθούσε τους ανθρώπους κάποτε να βρίσκουν τροφή σε υγρά περιβάλλοντα.
Πώς όμως λειτουργεί το φαινόμενο;
Σύμφωνα με τον Τομ Σμάλντερς, που είναι εξελικτικός βιολόγος, τα αυλάκια που σχηματίζονται στα ακροδάχτυλα λειτουργούν ως κανάλια που διώχνουν μακριά το νερό και επιτρέπουν στο δέρμα να έρχεται σε καλύτερη επαφή με το αντικείμενο, ακριβώς όπως τα αυλάκια στα λάστιχα ενός αυτοκινήτου βελτιώνουν την πρόσφυση στο δρόμο.
Δεδομένου όμως ότι τα ζαρωμένα δάχτυλα δεν επηρεάζουν το πιάσιμο στεγνών αντικειμένων, το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί δεν μένουν μόνιμα ζαρωμένα, ακόμα και όταν είναι στεγνά: Δε γνωρίζουμε με βεβαιότητα την απάντηση, όμως το ζάρωμα ίσως μειώνει την ευαισθησία των δακτύλων μας ή μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο βλαβών από τις επαφές μας με αντικείμενα.
Κάτι μάθαμε και σήμερα.. 🙂
πηγή: http://www.tovima.gr/#
