Συνταξιδιώτης!
Και εμένα το μόνο μου κατόρθωμα είναι ένα μικρό παγωμένο «όχι». Εγώ που πίστευα πως μόνο το «ναι» αντέχω. Και κάθε φορά που νοιώθω να χάνω ένα κομμάτι μου, σε αυτό το «όχι» γυρνάω. Μου θυμίζει ότι μπορώ να το επαναλάβω και παίρνω φόρα.
Η αρετή της πνευματικής διαύγειας!
Για να μεταμορφωθούμε στους ανθρώπους που ονειρευόμαστε χρειάζεται πάνω από όλα να έχουμε συντονισμένο μυαλό και καρδιά. Να είμαστε συγκεκριμένοι σε ό,τι θέλουμε να υλοποιήσουμε και να απαλλάξουμε το μυαλό μας από περιοριστικές πεποιθήσεις ώστε να συνεργαστεί και να συμμαχήσει μαζί μας.
H αγάπη γίνεται δύναμη!
Η συνειδητή αγάπη είναι φαινόμενο ολοκληρωτικά διαφορετικό. Σπάνια συμβαίνει, μα όταν συμβεί είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μπορούν να συμβούν σ’ αυτό τον κόσμο.
Πίστεψα πως..
Πίστεψα πως με τα μάτια θα δω τον κόσμο όλο, αλλά μόλις τα έκλεισα ανακάλυψα την ομορφιά που τούτος κρύβει! Έτσι άρχισα να βλέπω με τα αισθήματά μου.
Χάνοντας το σκύλο σου αδειάζει η ζωή σου..
Γιατί της άλλαξε τη ζωή, της έμαθε να αγαπάει δυνατά και να μην ντρέπεται να το λέει. Χάνοντας τον λοιπόν μπορεί να έχασε ένα κομμάτι του εαυτού της αλλά βρήκε ένα άλλο, πιο δυνατό, αυτό που της χάρισε ο φίλος της στο τελευταίο τους φιλί.
Θέλω να γίνω καλύτερος…
Είναι σημαντικό να μπορείς να στέκεσαι στα πόδια σου. Η ζωή θα σου δώσει πολλές ευκαιρίες, καλές ή άσχημες εμπειρίες, για να το καταφέρεις. Να γίνεσαι καλύτερος. Ναι! Με κάθε ευκαιρία να γίνεσαι καλύτερος. Όχι από αυτό που έχεις απέναντι σου ή δίπλα σου ή αυτό που άφησες πίσω αλλά από αυτό που είσαι.
Θετικές σκέψεις, πηγή ενέργειας!
Αν αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε τα πράγματα, μπορούμε εύκολα, ανώδυνα και αποτελεσματικά, να αλλάξουμε και τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και νοιώθουμε, για εμάς, τους άλλους και το περιβάλλον μας.
Ας μεταμορφωθούμε!
Το πλάσμα που ασυναίσθητα μας συντροφεύει από την παιδική μας ηλικία, ένας μεταμφιεσμένος φύλακας άγγελος, μας θυμίζει ότι κάτι ξεχωριστό κρύβεται στον καθένα από εμάς που όμως χρειάζεται χρόνο να ωριμάσει, να εκδηλωθεί και να αναγνωριστεί!
Να βγεις από την άγνοια..
Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι ο μοναδικός λόγος που θα είχα για να δοκιμάσω να ξεφύγω από την άγνοια, θα ήταν η τρυφερότητα και η εμπιστοσύνη ενός δασκάλου ή μιας δασκάλας που θα μου πρόσφερε ανιδιοτελώς αγάπη και θα μου υποδείκνυε μια πορεία. Τότε μόνο η μάθηση θα γινόταν απόλαυση, θα γινόταν αναγέννηση, θα γινόταν νέες εμπειρίες, θα γινόταν παιχνίδι.
Είμαι αυτό που βλέπετε..
Δεν πιστεύω στη μοίρα ή στο αναπόφευκτο πεπρωμένο, αλλά στην επιλογή και ότι ο καθένας μας επιλέγει να είναι αυτό που είναι. Ο κόσμος και η ζωή μας ανήκουν και περιμένουν να τα κατακτήσουμε!