Στο καμαρίνι της Αθηνάς Οικονομάκου!

γράφει ο Τάσος Μπιμπισίδης

Δεν είναι κουραστικό να πρέπει κάθε βράδυ να ανεβαίνεις στην σκηνή και να κάνεις το ίδιο πράγμα;

Θα σου πω! Βαριέσαι σίγουρα στην ετοιμασία. Μόνο αυτό με κουράζει. Ειδικά τις μέρες που έχω βαρύ πρόγραμμα και πρέπει να έρθω να βαφτώ, να ντυθώ και να ετοιμαστώ, λέω μακάρι να μπορούσα να παίζω με τις φόρμες. Αλλά όσο και να βαριέσαι, με το που πατάς το πόδι σου στην σκηνή, είναι τέτοια η ενέργεια και η ευθύνη που έχεις απέναντι στους ανθρώπους που έδωσαν λεφτά για να σε δούνε, και λεφτά που ξέρεις μάλιστα ότι δύσκολα τα βγάζουν, δεν έχεις άλλη επιλογή. Πρέπει να είσαι καλός και ευτυχώς εδώ πάντα πετυχαίνει να είμαστε εντάξει. Υπάρχει τόση ένταση που τα ξεχνάς όλα.

Πως είναι λοιπόν όταν τελειώνει μια δουλειά και πρέπει να τα ξανά πάρεις όλα απ’ την αρχή;

Περίεργο, γιατί υπάρχει από την μια ανακούφιση λόγο της υπερβολικής κούρασης, ειδικά για εμένα που είχα και τηλεοπτικές υποχρεώσεις πέρα από το Θέατρο, αλλά από την άλλη έχεις πάντα μια γλυκιά θλίψη και μια μελαγχολία γιατί ξέρεις ότι αυτό που ζεις τώρα και είναι τόσο ωραίο και δημιουργικό, δεν θα το ξανά ζήσεις όπως είναι! Δεν θα σου ξανά τύχει ούτε το ίδιο έργο, ούτε οι ίδιοι συνεργάτες και ούτε οι συγκυρίες μπορεί να είναι ξανά ίδιες. Οπότε, ειδικά φέτος που περάσαμε υπέροχα και είχε μεγάλη επιτυχία η παράσταση, θα είναι δύσκολος ο αποχωρισμός. Προς το παρόν, φέτος που ξέρω ότι θα έχω χρόνο για να ξεκουραστώ, ανυπομονώ για διακοπές. Ελπίζω ωστόσο στο μέλλον να κάνουμε ακόμη καλύτερα πράγματα. Αυτά δεν συμβαίνουν συχνά!

Υπάρχουν τελικά συνταγές επιτυχίας;

Δεν ξέρω αν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας, αλλά στην προκειμένη θεωρώ ότι παίζει τεράστιο ρόλο η συνεργασία μας. Δεν μπορεί ο κόσμος να μην καταλαβαίνει το πόσο καλά περνάμε μεταξύ μας με την ομάδα που έχουμε φέτος στο Θέατρο. Γελάμε, περνάμε ωραία, έχουμε αναπτύξει μια ουσιαστική σχέση και είναι καθαρό όλο αυτό! Έπειτα προφανώς και παίζει ρόλο ο σκηνοθέτης, το κείμενο αλλά και οι απαιτήσεις της κάθε περιόδου. Τώρα για παράδειγμα που οι καιροί είναι πιο δύσκολοι και ο κόσμος έχει ανάγκη να ξεφύγει, οι κωμωδίες είναι στα πάνω τους. Αλλά η συνεργασία μας είναι αυτή που νομίζω ότι κάνει την διαφορά! Εξάλλου, όταν είσαι καλά μέσα στον χώρο εργασίας σου αποδίδεις ακόμη καλύτερα. Σε κάθε δουλειά ισχύει αυτό.

Είναι ωραίο να δουλεύεις με φίλους σου…

Είναι το καλύτερο! Υπάρχει κατανόηση, προστασία, ασφάλεια, χαρά, γέλιο. Είναι διαφορετικό. Μακάρι να τα καταφέρναμε πάντα να είμαστε σε δουλειές με φίλους μας. Θα ήταν ευτυχία!

Αν συμβεί όμως το αντίθετο; Να πρέπει να δουλέψεις δηλαδή με κάποιον που δεν έχεις καλές σχέσεις;

Δεν μου έχει τύχει! Είναι όμως δύσκολη συνθήκη, ειδικά στο Θέατρο. Αλλά είμαι επαγγελματίας και αν δεν είχα δεύτερη επιλογή φυσικά και θα το έκανα. Είναι όμως κρίμα να μην περνάς καλά κάνοντας μια τόσο ωραία δουλειά που στην ουσία είναι το χόμπι μας και η αγάπη μας. Ελπίζω να μην μου τύχει.

Στο Τηλεοπτικό κομμάτι τώρα;

Τώρα τελειώνω τα γυρίσματά μου για τα «Κλεμμένα Όνειρα» του Mega. Δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί η σειρά, αλλά ο δικός μου ρόλος τελειώνει. Ήταν δική μου απόφαση να φύγω από την σειρά λόγω κούρασης.

Δεν σε τρόμαξε η φθορά που μπορεί να σου φέρει η τηλεόραση και μάλιστα όταν κάνεις μια καθημερινή σειρά;

Προσωπικά η καθημερινή μου παρουσίαση στην τηλεόραση θεωρώ ότι μου έκανε μόνο καλό. Και ειδικά στην τόσο δύσκολη και απρόβλεπτη εποχή που ζούμε, δεν είχα δυστυχώς δυνατότητα άλλης επιλογής. Αυτή την πρόταση είχα, αυτό έκανα! Δεν έχω άλλους οικονομικούς πόρους, οπότε έπρεπε να δουλέψω. Η κατάσταση που είμαι δεν μου άφηνε άλλες επιλογές. Ωστόσο, ακόμη και να είχα δεν ξέρω τι θα έκανα. Είμαι πολύ ικανοποιημένη με την δουλειά μου.

Υποκριτικά, δεν υπάρχει ο ‘’κίνδυνος’’ να ταυτιστεί η εικόνα σου με συγκεκριμένους ρόλους;

Στην αρχή ειδικά, όταν έκανα την «Ζωή της Άλλης» όλοι αυτό μου έλεγαν. Ότι εξαιτίας του ρόλου που ήταν κακός θα με ταυτίσει ο κόσμος με αυτή την εικόνα. Νομίζω ωστόσο ότι αμέσως μετά το τέλος της σειράς αποποιήθηκα εντελώς την εικόνα αυτή και ξεχάστηκε αμέσως η φιγούρα της Ξένιας. Μάλιστα ο επόμενός μου ρόλος στην τηλεόραση ήταν εντελώς διαφορετικός. Δεν μου έχει συμβεί λοιπόν ως τώρα! Ξεκίνησα τηλεοπτικά παίζοντας έναν κακό, μοχθηρό ρόλο, συνέχισα με κάτι άλλο και από την άλλη στο Θέατρο έτυχε να κάνω μόνο κωμωδίες και ρόλους που θέλουν τσαλάκωμα. Μέχρι στιγμής δηλαδή νομίζω ότι δεν με κατατάσσουν κάπου ή κάπως σαν ηθοποιό, κι αυτό μου αρέσει. Πολλές φορές δηλαδή αναρωτιέμαι ακόμη κι εγώ πως με επιλέγουν για τόσο διαφορετικούς ρόλους.

Το άλλο αρνητικό που μπορεί να είναι απόρροια της τηλεοπτικής σου παρουσίας και μου έρχεται στο μυαλό, είναι η δημοσιοποίηση της προσωπικής σου ζωής. Αυτό πως το αντιμετωπίζεις;

Είναι αλήθεια αυτό που λες, αλλά ξέρεις από την αρχή πλέον ότι μπορεί να συμβούν όλα αυτά. Είναι ένας παράγοντας που δεν μπορείς να τον αποφύγεις όταν δουλεύεις στην τηλεόραση. Από εκεί και πέρα κλείνεις τα αυτιά σου, κάνεις ότι δεν ακούς και σου φαίνονται στην τελική όλα αδιάφορα χωρίς να το καταλάβεις. Δεν δίνω σημασία λοιπόν και δεν με αφορά τι μπορεί να πει ο καθένας και τι μπορεί να γράψει.

Αν έπρεπε να επιλέξεις ή το Θέατρο ή την Τηλεόραση, προς τα πού θα έκλινες;

Δεν ξέρω! Τα αγαπάω πολύ και τα δύο, αλλά προς το παρόν επειδή έχω κάνει πολύ τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, επέλεξα του χρόνου να μην εμφανιστώ κάπου, τουλάχιστον σε μια δουλειά όπως αυτή που κάνω τώρα και είναι καθημερινή και απαιτεί πολύ χρόνο και πολλές ώρες γυρισμάτων, και να κάνω μόνο Θέατρο. Αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο νομίζω πως θα μου είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω κάτι απ’ τα δύο.

Καλλιτεχνικά, τι σου προσφέρει το ένα και τι το άλλο;

Καλλιτεχνικά, αν το βλέπεις άκρος επαγγελματικά και είσαι σωστός, νομίζω ότι κερδίζεις πράγματα εξίσου και από τα δύο. Απλά στο Θέατρο είναι μια τελείως διαφορετική διαδικασία και σαφώς πολύ πιο δύσκολο πράγμα. Στην σκηνή αποκτάς πολύ περισσότερες επί της ουσίας γνώσεις και γνωρίζεις καλύτερα τα εκφραστικά σου μέσα καθώς ο ηθοποιός στο Θέατρο είναι σε μια διαρκή ‘’πάλη’’ με τον εαυτό του, με τον θεατή που έχει απέναντί του και με τον ρόλο που καλείτε να παίξει είτε στο δράμα είτε στην κωμωδία. Στην τηλεόραση είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα γιατί υπάρχουν περισσότερα μέσα και μεγαλύτερη ευκολία στο να δείξεις κάτι. Ωστόσο, αν πρόκειται για καθημερινή σειρά που απαιτεί τεράστιο όγκο δουλειάς, χρειάζεται εξίσου πολύ μεγάλο πείσμα, αντοχή και αγάπη για να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις και να είσαι σωστός. Από την άλλη βέβαια σου δίνει και τρομερή αναγνωσιμότητα που δεν στην δίνει τόσο εύκολα το Θέατρο. Οπότε με την σειρά τους προκύπτουν και θεατρικές δουλειές μετά από μια τηλεοπτική επιτυχία που ξεχώρισε. Διαφορετικά δυστυχώς δύσκολα σε επιλέγουν. Το ένα βοηθάει το άλλο. Τώρα σχετικά με την ερώτησή σου, προσωπικά μου αρέσουν πολύ και τα δύο, έχω περάσει και στα δύο και έχω κερδίσει πάρα πολλά από κάθε δουλειά μου.

Θα έλεγες λοιπόν ότι μάλλον είσαι τυχερή σε αυτό τον τομέα, σε σχέση με τις δυσκολίες της εποχής μας;

Πράγματι, είμαι τυχερή γιατί όλο αυτό το διάστημα της κρίσης δουλεύω ασταμάτητα. Εννοείται ότι οι μισθοί έχουν μειωθεί και τα πράγματα είναι πολύ πιο στενά, αλλά αν το σκεφτείς, επειδή είμαι νέα στον χώρο, όταν ξεκίνησα να δουλεύω εγώ τα πράγματα είχαν ήδη αλλάξει. Δεν πρόλαβα ούτε την τεράστια λάμψη των προηγούμενων χρόνων, ούτε τις μεγάλες αμοιβές του παρελθόντος. Δεν είχα συνηθίσει σε μεγαλεία και γι αυτό είμαι απόλυτα ικανοποιημένη με την δουλειά μου. Από εκεί και πέρα βλέπω και στους δικούς μου ανθρώπους αλλά και στην κοινωνία μας γενικότερα πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Γι αυτό είμαι πολύ προσεκτική με τα έξοδά μου γιατί ποτέ δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει. Πόσο μάλλον στο συγκεκριμένο επάγγελμα που ακολουθώ. Κινούμε συνεπώς προσεκτικά και προσπαθώ και φυσικά παραμένω αισιόδοξη!

Info

Κείμενο:  Τάσος Μπιμπισίδης