Λουλούδια, τι συμβολίζουν;

Αλστρομέρια: Συμβολίζει τη φιλία και την αφοσίωση, τον πλούτο, την ευημερία, και την τύχη.

Μοιάζει με μικρό κρίνο και γι’ αυτό ονομάζεται και Λίλυ του Περού ή των Ίνκας. Πήρε το όνομά της, όταν το ανακάλυψε ο Σουηδός βαρώνος Claus von Alstromer, που ήταν συλλέκτης σπόρων σε ένα ταξίδι στην Ισπανία το 1753.

Μπορεί να βρεθεί σε μια ποικιλία χρωμάτων – από άσπρο έως κίτρινο, πορτοκαλί σαν του βερίκοκο, ροζ με κόκκινο, ή λιλά και μοβ. Το πιο αξιαγάπητο χαρακτηριστικό αυτού του λουλουδιού είναι οι “φακίδες” στα πέταλά του!

Στην Ελλάδα το βρίσκουμε κυρίως ως λουλούδι για το βάζο μας, αλλά και σε γλάστρα για εξωτερικούς χώρους. Μπορούμε να το φυτέψουμε και στο χώμα, αλλά όχι σε σημεία που θα δέχεται τις καλοκαιρινές μεσημεριανές ακτίνες του ήλιου. Δεν θα πρέπει να στεγνώνει ποτέ το χώμα του από νερό, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει καλή στράγγιση. Το Χειμώνα από το πολύ κρύο μπορεί να εξαφανιστεί, αλλά την Άνοιξη θα εμφανιστεί ξανά.

Είναι ελαφρά αρωματική.

Περίοδος άνθισης: Άνοιξη και Καλοκαίρι.

Ζωδιακά αντιπροσωπεύει τους Διδύμους.

Αμαρύλλις: Συμβολίζει την υπερηφάνεια, την αποφασιστικότητα και την λαμπερή ομορφιά.

O θρύλος λέει πως η Αμαρυλλίς υπήρξε μια ντροπαλή, όμορφη νύμφη, η οποία ερωτεύτηκε τον Αλταίονα, ένα βοσκό όμορφο σαν τον Απόλλωνα, και δυνατό σαν τον Ηρακλή.

Ο Αλταίονας, όμως, δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για την Αμαρυλλίδα. Εκείνη αποφάσισε να κερδίσει την αγάπη του, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες. Ο Αλταίονας, ασυγκίνητος από τη γοητεία της, είχε μοναδική επιθυμία να του προσφέρουν ένα λουλούδι που όμοιο του να μην υπήρχε στον κόσμο. Η Αμαρυλλίδα πήγε και συμβουλεύτηκε λοιπόν το μαντείο των Δελφών. Εκεί της δόθηκε ο χρησμός πως θα πρέπει να φορέσει ένα λευκό φόρεμα για τριάντα νύχτες και να σταθεί μπροστά από την πόρτα του Αλταίονα, τρυπώντας το δέρμα της πάνω από το σημείο της καρδιάς. Στην συνέχεια θα έπρεπε να γράψει με το αίμα της το όνομα της πάνω στην πόρτα του. Από τις σταγόνες που έπεσαν στο χώμα μπροστά στην πόρτα του Αλταίονα, γεννήθηκε ένα υπέροχο φυτό. Έτσι όταν ένα πρωί ο Αλταίονας άνοιξε την πόρτα του, αντίκρισε ένα πανέμορφο λουλούδι με βαθυκόκκινα πέταλα, που είχε βαφτεί από το αίμα της καρδιάς της Αμαρυλλίδος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αμαρυλλίδα κέρδισε την αγάπη του Αλταίονα.

Ο αριθμός τριάντα συμβολίζει την ισορροπία, είναι ο αριθμός του κύκλου, και κατ’ επέκταση του σύμπαντος.

Αμυγδαλιά: “Ο αφυπνιστής της ζωής” ! Συμβολίζει την παρθενία, την αγιότητα, την επαγρύπνηση, την ομορφιά και την συζυγική ευτυχία.

Το κλαδί της αμυγδαλιάς χαρίζει ομορφιά, χαρούμενη διάθεση, καλή υγεία και κατά συνέπεια αρμονία. Είναι το καταλληλότερο για να διακοσμήσει το χώρο μας, διότι αυξάνει με θετική ενέργεια το χώρο που θα το τοποθετήσουμε.

Τα άνθη της αμυγδαλιάς ακτινοβολούν θετικότητα, καθαρότητα, αγνότητα και ομορφιά. Τα λευκά άνθη δημιουργούν διαύγεια και τα ροζ άνθη τρυφερότητα και αγνά αισθήματα.

Οι Βυζαντινοί την ονόμαζαν Θάσια, ο Κάτων και ο Πλίνιος την αναφέρουν ως, Καρύα η ελληνική. Τα άνθη της αμυγδαλιάς, τα πρώτα λουλούδια του έτους, ανοίγουν ένα νέο κύκλο στην αέναη διαδικασία της επαναγέννησης της φύσης. Η αμυγδαλιά βιάζεται ν’ ανθίσει, όπως η νέα και ο νέος βιάζονται ν’ αγαπηθούν.

Σύμφωνα με τη μυθολογία η νεαρή Φυλλίδα, ηρωίδα μιας ερωτικής ιστορίας, που αγάπησε το γιο του Θησέα, τον Ακάμαντα, είναι μεταμορφωμένη σε αμυγδαλιά. Όταν ο Ακάμαντας επέστρεφε από την Τροία, τα κύματα έριξαν το πλοίο του στις εκβολές του Στρυμόνα. Ζήτησε φιλοξενία από το βασιλιά της χώρας, του οποίου κόρη ήταν η Φυλλίδα. Η νέα ερωτεύτηκε τον νεαρό πρίγκιπα και του ζήτησε να την παντρευτεί. Ο Ακάμαντας της υποσχέθηκε γάμο, αφού πάει στην Αθήνα να τακτοποιήσει τις οικογενειακές του υποθέσεις, πριν έρθει να τη συναντήσει οριστικά. Η Φυλλίδα δέχτηκε τον προσωρινό χωρισμό. Η καθορισμένη ημέρα της επιστροφής έφτασε, όμως ο Ακάμαντας δεν φάνηκε. Εννιά φορές κατέβηκε η Φυλλίδα από την πόλη στο λιμάνι να δει αν το καράβι του αγαπημένου της έφτασε. Όμως μάταια. Προς ανάμνηση των εννέα αυτών ημερών, ονόμασαν το μέρος, « Εννέα οδοί». Η Φυλλίδα απελπίστηκε ότι θα ξανάβλεπε ποτέ αυτόν που αγαπούσε και μαράζωσε. Οι θεοί από συμπόνια την μεταμόρφωσαν σε δέντρο. Σε αμυγδαλιά χωρίς φύλλα. Μετά το θάνατο της νέας, ο Ακάμαντας γύρισε πίσω στη Θράκη και έμαθε για την μεταμόρφωση της αρραβωνιαστικιάς του. Πήγε στο μέρος που υπήρχε η αμυγδαλιά και έκλαψε. Αγκάλιασε την άκαρπη αμυγδαλιά και της ζήτησε τη συγνώμη του. Το δέντρο πρασίνισε και έβγαλε φύλλα. Από την ιστορία της Φυλλίδας προέρχεται, καθώς έλεγαν, και η λέξη φύλλα, ενώ πρώτα η ονομασία τους ήταν πέταλα.

♦ Στην Κινέζικη παράδοση η αμυγδαλιά συμβολίζει τη θηλυκή ομορφιά, την ψυχική δύναμη στη θλίψη και την τρυφερότητα.

♦ Στην ιρανική παράδοση είναι το Δέντρο του Ουρανού.

♦ Στο χριστιανικό συμβολισμό υποδηλώνει τη θεία εύνοια και επιδοκιμασία.

♦ Σε μερικά κείμενα, όπως ο εκκλησιαστής στην Παλαιά Διαθήκη, συναντάμε τα λευκά άνθη της, να συμβολίζουν τα ασημένια μαλλιά της γεροντικής ηλικίας.

♦ Κατά την εβραϊκή μυθολογία τα μπαστούνια του Μωυσή και του Ααρών ήταν από ξύλο αμυγδαλιάς και τα άνθη της αμυγδαλιάς ενέπνευσαν τους Ισραηλίτες να σχεδιάσουν την επτάφωτη λυχνία, ένα παραδοσιακό εβραϊκό σύμβολο.

Ανεμώνη: Συμβολίζει την προσδοκία, το εφήμερο, το περαστικό, την απλότητα, αλλά και τη μοναξιά – εξ ου και η έκφραση: «μόνη σαν την ανεμώνη» 🙂 

Το όνομά της είναι ελληνικό και το πήρε από τον άνεμο. Λέγεται και ανεμολούλουδο, γιατί ο άνεμος είναι αυτός που βοηθάει τα μπουμπούκια της να ανθίσουν, αλλά και που σκορπίζει τα πέταλα τους σε κάθε του φύσημα.

Στη μυθολογία συνδέεται με τον αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνη και της Αφροδίτης. Σύμφωνα με αυτόν ο Άδωνις βγήκε για κυνήγι στο δάσος. Εκεί ο θεός Άρης που ζήλευε τον Άδωνη, επειδή η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου, μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνη και τον σκότωσε. Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την πληγή. Και από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι. Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του. Το λουλούδι που αναφέρει ο μύθος είναι ίσως και η κόκκινη ανεμώνη γνωστή σε όλους μας παπαρούνα των λιβαδιών με το υπέροχο κόκκινο χρώμα, το αίμα του Άδωνη.

Προτείνεται για νυφικές ανθοδέσμες και ανθοδέσμες αρραβώνα.

Η Ανεμώνη δεν έχει άρωμα. Ανθίζει από Φθινόπωρο έως την Άνοιξη.

Ζωδιακά συνδέεται με τον Αιγόκερο

Άνθη πορτοκαλιάς:

Συμβολίζουν τη γονιμότητα.
Για αυτό το λόγο είναι ιδανικά σε μια γαμήλια τελετή τόσο στο στολισμό, αλλά και για να φτιάξουμε τα στεφανάκια που θα φορούν τα παρανυφάκια.

Ανθούριο ή »φλαμίνγκο»:

Συμβολίζει τη φιλοξενία. Είναι φυτό που ανεβάζει τη διάθεση, ελευθερώνει τις κατάρες, συμβολίζει την προστασία, την τύχη και συνοδεύεται με καλές ευχές και καλοσυνάτες επιθυμίες.

Τα άνθη του σε σχήμα καρδιάς, εξωτικό και συναρπαστικό φυτό, με συνήθως κόκκινα λουλούδια και γυαλιστερά, όμως και λευκά, ροζ, και μπορντό, έχουν σκούρο πράσινο φύλλωμα.

Βιολέτα ή μενεξές ή ίο:  Οι βιολέτες αντιπροσωπεύουν την πίστη και τη σεμνότητα. Έχουν συνδεθεί με τη Χριστιανική θρησκεία και κυρίως με την περίοδο του Πάσχα καθώς το βρίσκουμε στολισμένο σε εκκλησίες τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Η ονομασία του λουλουδιού προέρχεται από τη λατινική ρίζα “viola”.

Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τα άνθη της βιολέτας σύμβολο γονιμότητας και αγάπης, δημιουργώντας με αυτά ερωτικά φίλτρα. Επίσης, πίστευαν πως οι βιολέτες παρείχαν προστασία απ’ τα κακά πνεύματα. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι τις χρησιμοποιούσαν ως βότανα, έφτιαχναν κρασί – Vinum Violatum. Οι Ρωμαίοι στόλιζαν τα τραπέζια με τα συμπόσια πιστεύοντας πως έτσι θα απέτρεπαν τη μέθη.

Ο θρύλος λέει ότι η μεγάλη μητέρα θεά Κυβέλη αγαπούσε τον Άττι το βοσκό, ο οποίος σκοτώθηκε ενώ κυνηγούσε ένα αγριογούρουνο. Όταν το αίμα του έπεσε στο έδαφος, οι βιολέτες άνθισαν μεμιάς.

Στην Αφρική θεωρείται «Ιερό λουλούδι», εξού και το όνομά της «Σαιντπώλια».

Ένα στεφάνι πλεγμένο με βιολέτες αρκεί να φορεθεί στο κεφάλι από όποιον υποφέρει από πονοκεφάλους και ζαλάδες, για να γίνει καλά.

Το φυτό αυτό έχει περίπου 500 είδη και τα άνθη του έχουν διάφορα χρώματα όπως μωβ, άσπρα, ροζ. Είναι γνωστή για το ιδιαίτερο διακριτικό άρωμα της! Ανθίζει όλες τις εποχές του χρόνου ανάλογα πάντα με το είδος της!

Γαρδένια: Η γαρδένια συμβολίζει έναν κρυφό έρωτα.

Τονίζει την αισθησιακή και κομψή πλευρά της γυναίκας και δεν είναι τυχαίο που έχει επιλεγεί ως βάση σε πολλά καλλυντικά. Με νότες από γαρδένια, αρώματα, σαπούνια, κρέμες, αφρόλουτρα και τόσα άλλα, με μυρωδιές σύνθετες και μακράς διαρκείας.

Πήρε το όνομά της απ’ το Σκωτσέζο φυσιοδίφη και γεωπόνο Αλεξάντερ Γκάρντεν. Στην Ελλάδα ήρθε από τη Νότια Αφρική και είναι από τα πιο γνωστά και αγαπητά καλλωπιστικά φυτά σε γλάστρες.

Γαρίφαλο ή Γαρύφαλλο: Σε γενικές γραμμές εκφράζει την αγάπη, τη γοητεία και την διάκριση, τη νέα αγάπη και τον ενθουσιασμό του νέου έρωτα. Επίσης συμβολίζει την επιλεκτικότητα!

Με μια ιστορία που χρονολογείται πάνω από 2.000 χρόνια, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι τα γαρίφαλα είναι πλούσια σε συμβολισμούς. Μπορεί να βρεθεί σε ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων και ανάλογα ποικίλει ο συμβολισμός τους.

Γαρύφαλλο Κίτρινο: Αποστροφή και απόρριψη

Γαρύφαλλο Κόκκινο: Θαυμασμός

Γαρύφαλλο Λευκό: Αγνή αγάπη και ταλέντο

Γαρύφαλλο Σκούρο κόκκινο: Βαθιά αγάπη και στοργή

Γαρύφαλλο Ροζ: Συμβολίζει την τόλμη. Επίσης είναι έμβλημα της γιορτής της Μητέρας

Γαρύφαλλο των ποιητών: Αβρότητα, φινέτσα και τελειότητα 

Γλαδιόλα: Έχοντας πάρει την ονομασία του από το σχήμα των φύλλων του και από την λατινική λέξη gladius που σημαίνει σπαθί, η γλαδιόλα συμβολίζει τη δύναμη και την ηθική ακεραιότητα, τη δύναμη του χαρακτήρα. Θεωρείται επίσης ως το συμβολικό λουλούδι των Ρωμαίων μονομάχων. Το άνθος της συμβολίζει την ανάμνηση, το πάθος και την αγάπη.

Θεωρείται ως το γενέθλιο άνθος του Αυγούστου. Υπάρχει μεγάλη χρωματική ποικιλία στα άνθη, τα οποία μπορεί να είναι μονόχρωμα ή δίχρωμα.

Προσοχή όμως! Ένα μπουκέτο γλαδιόλες δηλώνει ότι θα «τρυπήσει» την καρδιά αυτού που θα το παραλάβει!

Σε πολλά μέρη του κόσμου προσδίδουν στην γλαδιόλα μια πνευματική διάσταση και σημασία. Οι Κινέζοι, λόγου χάρη, την χρησιμοποιούν στις κηδείες, αλλά και σε άλλες σημαντικές πνευματικές τελετές, διότι θεωρούν ότι βοηθάει στην έλευση των ανθρώπων στον άλλον κόσμο καθώς και στην αναζήτηση του δρόμου τους προς τον ουρανό.

Η Γλαδιόλα στη μυθολογία: Σύμφωνα με μια εκδοχή ενός μύθου του Οβίδιου, η Κέρες – Ceres, η ρωμαϊκή θεότητα της σποράς και της συγκομιδής, η όποια αντιστοιχεί στην θεά Δήμητρα της ελληνικής μυθολογίας, αγαπούσε ιδιαιτέρως ένα ιερό δάσος κοντά στην Θεσσαλία, στο οποίο τελούνταν αγροτικές εορτές προς χάριν της γονιμότητας. Κοντά στην περιοχή ζούσε ο Ερυσίχθονας, ένας ασεβής άνδρας ο οποίος δεν πίστευε στους θεούς και αφειδώς μάζευε καυσόξυλα από τα δέντρα του ιερού δάσους. Κατά μία εκδοχή, όταν οι προσκυνητές προσπάθησαν να τον σταματήσουν, αποκεφάλισε έναν από αυτούς. Από το αίμα του προσκυνητή ξεπήδησαν μικρά φυτά σε σχήμα ξίφους, τα οποία η θεά ονόμασε γλαδιόλες. Παρακινούμενη από εκδίκηση, η Κέρες τιμώρησε τον Ερυσίχθονα διατάζοντας την Πείνα να μπει στο σώμα του. Αυτός αδυνατώντας να βρει αρκετή τροφή για να ικανοποιήσει την όρεξή του, πούλησε την κόρη του, την Μήστρα, για να αγοράσει περισσότερα τρόφιμα. Η κόρη του κατάφερε να δραπετεύσει στο δάσος, ωστόσο η θεά την μεταμόρφωσε σε γλαδιόλα για να φροντίζει τον άνδρα που σκοτώθηκε από τα χέρια του πατέρα της. Όταν ο Ερυσίχθονας δεν μπορούσε να βρει πλέον τροφή και η επιθυμία του ολοένα μεγάλωνε, η Πείνα τον ανάγκασε να φάει το ίδιο του το κρέας έως ότου πέθανε .

Δελφίνιο η αγριοσταφίδα: Συμβολίζει τη ζεστή, ανοιχτή καρδιά και το κάλλος. Δείχνει προσήλωση και ήπιες αντιδράσεις. Δίνει ένα συναίσθημα ελαφρότητας. 

Προέρχεται από την ελληνική λέξη “delphis,” που σημαίνει δελφίνι.

Το δελφίνιο, βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα και φυτρώνει σε αμμώδεις εκτάσεις και παραθαλάσσιους τόπους. Το συναντούμε με τις ονομασίες άγρια Σταφίδα, Σκονιδοβότανο, Ψειρόχορτο, Ψειριάρικη, Σκυλόλακος, Παπαζωτό και Κονιδοβότανο.

Ηλίανθος: Το λουλούδι αυτό, γνωστό απλά και ως «Ήλιος», συμβολίζει αυτό ακριβώς που είναι, δηλαδή τον ήλιο. Προσδίδει τη ζεστασιά, την ευτυχία και την μακροβιότητα.

Ίριδα: τα τρία πέταλα της ίριδας είναι όρθια και συμβολίζουν την πίστη, την ανδρεία και τη σοφία.

Το όνομα της παραπέμπει στο ουράνιο τόξο και ακριβώς έτσι στη μυθολογία η θεά Ίριδα, που προσωποποιούσε το ουράνιο τόξο, ενεργούσε ως σύνδεσμος μεταξύ ουρανού και γης. Λέγεται ότι οι μωβ ίριδες έχουν φυτευτεί πάνω από τους τάφους των γυναικών για να καλέσουν την θεά Ίριδα να τις καθοδηγήσει στο ταξίδι τους προς τον ουρανό.

Επίσης οι ίριδες έχουν συνδεθεί με τη γαλλική μοναρχία κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και τελικά αναγνωρίζεται ως εθνικό τους σύμβολο.

 Αν μας το χαρίσουν θέλουν να μας πουν: “Έχω ένα μήνυμα για σένα.”

Το 25ο λουλούδι για την επέτειο γάμου.

Κρίνο ή Οριεντάλ Λίλιουμ: Σύμβολο αγνότητας, αθανασίας, ανάστασης, αναγέννησης, ειρήνης, εγκράτειας, θηλυκότητας, γονιμότητας και καρποφορίας.

Το λευκό χρώμα εκφράζει την αγνότητα, την καθαρότητα, ενώ το σχήμα του παραπέμπει στη γονιμότητα. Το δε στέλεχος του άνθους υποστηρίζεται ότι εκφράζει το θείο πνεύμα. 

Οι ποιητές τον συνδέουν με την παρθενία και τα ανέμελα χρόνια της τρυφερής ηλικίας, που όλα είναι όμορφα και τα πάντα κυλούν κυματιστά.

Αφιερωμένο σε όλες τις παρθένες θεές, στη Μητέρα, τη Μία και τις πολλές.: Η σύνδεση του λευκού κρίνου με την Παναγία έγινε καθώς οι βοτανολόγοι τοποθετούν την καταγωγή του άνθους στη Βόρεια Παλαιστίνη. Εκεί αρχικά εντοπίζεται άγριο και αυτοφυές και στη συνέχεια μεταφέρεται στην Ευρώπη από Φοίνικες έμπορους και καλλιεργείται σε ειδικό περιβάλλον Στην Ευρώπη οι πρώιμοι χριστιανοί αγιογράφοι και ζωγράφοι ζωγράφιζαν πάντα την Παναγία με έναν κρίνο, που ονομάστηκε στη συνέχεια Madonna lily.

Κατά την αρχαία Ελλάδα αλλά και τη Ρωμαϊκή εποχή για να ευχηθούν στις νύφες βίον ανθόσπαρτον και καλούς απογόνους πρόσφεραν στεφάνια με Λίλιουμ. Για αυτό επιλέγονται πολύ συχνά για γαμήλιο στολισμό. Χάρη στο γλυκό άρωμά του προσφέροντας ένα μπουκέτο Οριεντάλ Λίλιουμ δηλώνουμε ξεκάθαρα την αγάπη μας προς το πρόσωπο που τα προσφέρουμε, ενώ χάρη στην ήρεμη και γαλήνια εμφάνισή τους τα λουλούδια αυτά εκφράζουν και συναισθήματα απώλειας ή πένθους.

Χρονολογούνται ήδη από το 1580 π.Χ., όταν οι εικόνες των κρίνων ανακαλύφθηκαν σε μια βίλα στην Κρήτη.

Είχαν μεγάλο ρόλο στη μυθολογία. Το όνομα τους προέρχεται από την ελληνική λέξη «leiron.  Ο Κρίνος λατρεύονταν από τους Έλληνες και πίστευαν ότι φυτρώνει από το γάλα της Ήρας, την βασίλισσα των θεών.

Το 30ο λουλούδι για την επέτειο γάμου.

Τo Κρίνο είναι μία μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα όμορφων αγριολούλουδων με παγκόσμια εξάπλωση. Σχεδόν κάθε περιοχή, από την Κορέα έως την Σιβηρία, έχει να παρουσιάσει την δική της ποικιλία. Στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε είδη κρίνων, τα περισσότερα στη Βόρεια Ελλάδα. Από τα γνωστότερα είδη κρίνου είναι το Λείριον το πάλλευκο -ΒLilium candidum που είναι περισσότερο γνωστό ως “κρινάκι της Παναγίας” με ύψος μέχρι ένα μέτρο, κατάλευκος και αρωματικός. Ο κρίνος της Ροδόπης, που είναι το πιο εντυπωσιακό είδος της Ελλάδας.  Λείριο το μακρανθές, το ευειδές λείριο, οι κάλες, το λείριο το τιγροειδές, το λείριο το χρυσό, τα κρίνα του αγρού, είναι άνθη που συγγενεύουν με το σχήμα τους, και έχουν γοητεύσει τον άνθρωπο από τους πανάρχαιους χρόνους.

Ο Θεόφραστος το γνωστό σε μας κρίνο της Παναγιάς, το αναφέρει λείριον, λέξη που συγγενεύει με τη λατινική ονομασία του, Lilium canditus. Ο Διοσκουρίδης το ονομάζει κρίνον το βασιλικόν ή κρινάνθεμον.

Στη Μινωική Κρήτη , το κρίνο είναι ένα βασιλικό, Ιερό άνθος. Γνώρισμα της Βριτόμαρτης  ή Βριτάμαρπις, θεότητας της ελληνικής μυθολογίας, προστάτιδας των ψαράδων, που λατρευόταν στην Κρήτη. Ο αρχιερέας πρίγκιπας της Κνωσού, 1550 π.Χ. κοσμεί το ιερατικό στέμμα του με άνθη κρίνου αλλά και η έπαυλη της Αμνισού, διακοσμείται με εντυπωσιακά τρίκλωνα κρίνα.

Στην ελληνορωμαϊκή παράδοση, το ευωδιαστό αυτό άνθος είναι αφιερωμένο στην Ήρα. Ονομάζεται «ρόδο της Ήρας» και πίστευαν ότι επειδή ήταν τόσο λευκό, δεν μπορεί να ξεφύτρωνει από πουθενά αλλού, παρά μονάχα από το στήθος της θεάς, που έρεε κάτασπρο γάλα. Το κρίνο συνδεδεμένο με το γάλα που εκπροσωπεί τη θρέψη, θα συμβολίσει τη γονιμότητα και την καρποφορία. Λόγο της διάφανης μορφής του, αντιπροσωπεύει την αγνότητα και την παρθενία, και θα συνδεθεί με την παρθένα θεά Άρτεμη, αδελφή του Απόλλωνα, θεού του φωτός.

Οι Έλληνες, όπως και οι Ρωμαίοι, συνήθιζαν να φτιάχνουν στεφάνια με ανθόκρινα, για τους νεόνυμφους, στη τελετή του γάμου, σύμβολα αγνής και γόνιμης ζωής.

Σαν σύμβολο γονιμότητας, ήταν αφιερωμένο στη θεά Γη, η οποία κυοφορεί τους πολυποίκιλους καρπούς και μας τους προσφέρει μέσο των αδιάγνωστων, για μας, εκδηλώσεων της.

Το Κρίνο στη Δύση έχει την αντιστοιχία του Λωτού της Ανατολής. Στη χριστιανική συνείδηση, ένα κλαδί με λευκά κρίνα απεικονίζει την παρθενία αλλά και την αναγέννηση.

Για τους χριστιανούς είναι το άνθος της Άμωμος Σύλληψης, το άνθος που προσφέρει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στη Παρθένο Μαρία. Σύμβολο αγνότητας και αθωότητας. Ολόκληρο το φυτό, είναι ένα συνθετικό σύμβολο. Ο ευθυτενής κορμός του, υποδηλώνει τον θεϊκό νου, τη κάθετη συνειδητότητα, τα κρεμαστά φύλλα του είναι ένδειξη ταπεινότητας, το άρωμα του η θεότητα και η λευκότητα του είναι η πάναγνη καθαρότητα.

Το 1618 μ.Χ με ειδική παπική διαταγή, θα οριστεί ως αναγκαιότητα, να απεικονίζεται ο Κρίνος μαζί με τη Παρθένο στην εικονογραφία. Η διαταγή αυτή όριζε επίσης το χρώμα των μαλλιών της, την έκφραση των «γλυκών λυπημένων ματιών της», την άσπιλη λευκότητα του ενδύματος της, που έπρεπε να συνοδεύετε από ένα μπλε μαντήλι, και δώδεκα αστέρια να στέφουν το κεφάλι της. Άλλα άνθη που μπορούσαν να πλαισιώνουν την Παρθένο Μαρία, ήταν το Ρόδο ή ο φοίνικας. Λέγεται ότι όταν ο Απόστολος Θωμάς έμαθε για την ανάσταση της μητέρας του Ιησού, πήγε και άνοιξε τον τάφο της. Το σώμα της Παρθένου έλειπε όμως, το μνήμα ήταν γεμάτο κρίνα και ρόδα.

Μια αρχαία παράδοση αναφέρει ότι, πριν επισκεφθεί ο Ιησούς το κήπο της Γεσθημανής, όλα τα κρίνα του κήπου ήταν λευκά με ευθυτενείς κορμούς. Τη νύχτα της μεγάλης αγωνίας, όλα τα λουλούδια του κήπου έσκυψαν το κεφάλι τους, λυπημένα για όσα Εκείνος περνούσε. Ο κρίνος επειδή του είχαν πει ότι ήταν το πιο όμορφο λουλούδι του κήπου αρνήθηκε να υποκλιθεί. Ο Ιησούς τον κοίταξε και εκείνος κοκκίνησε από ντροπή. Από τότε, ο Κόκκινος κρίνος,  αλλιώς Λείριο το Χαλκηδόνιο, Λίλιουμ, ή κρίνος του χαλκηδόνιου, έγινε κόκκινος και τα άνθη του σκύβουν διαρκώς προς τη γη.

Τα κρίνα, πρώτα άνθη της Άνοιξης, υποδηλώνουν ένα νέο ξεκίνημα, την αρχή για μια νέα προσπάθεια. Για το λόγο αυτό η γιορτή του ευαγγελισμού είναι τοποθετημένη στην αρχή της Άνοίξης, αμέσως μετά την εαρινή ισημερία, για να σηματοδοτήσει το νέο ξεκίνημα του κύκλου της ζωής. Το λουλούδι σύμβολο της 25ης Μαρτίου και της άμωμης σύλληψης.

Ο Δάντης τον αποκαλεί «κρίνο της πίστης». Για τους Ανατολικούς λαούς επίσης, είναι το άνθος που συμβολίζει την πίστη στο θεό.

Στη τέχνη ο κρίνος, από τις τοιχογραφίες του ανακτόρου της Κνωσού μέχρι τις σημερινές αγιογραφίες, αναπαριστά την αγνότητα και τη γονιμότητα.

Στην Αλχημεία, το σχήμα του κρίνου όμοιο με κύπελλο, συμβολίζει τη θηλυκή όψη της ζωής που είναι έτοιμη να δεχθεί το ποτό της ζωής.

Γενικά τα μπλε Λουλούδια: Συμβολίζουν την πίστη, την αφοσίωση, την αξιοπιστία και εμπιστοσύνη.

Τα Μπλε λουλούδια κατέχουν ιδιαίτερη σημασία στη γλώσσα των λουλουδιών και προφανώς δεδομένης της μακροχρόνιας δημοτικότητας τους έχουν μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας. Είτε πρόκειται για το βαθύ μπλε στα πέταλα της ίριδας ή την γαλάζια δαντέλα της Ορτανσίας, την ομορφιά του μπλε της ανεμώνης.

Μπουβαρδία: Με ένα λεπτό άρωμα, στη γλώσσα των λουλουδιών, η μπουβαρδία αντιπροσωπεύει τον ενθουσιασμό.

Το όνομα της από τον Charles Bouvard, τον προσωπικό γιατρό του Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας και από τον επιστάτη στους βασιλικούς κήπους του Παρισιού.

Τα λουλούδια της μεγαλώνουν σε ομάδες πάνω σε λεπτό μίσχο. Κάθε μίσχος περιλαμβάνει ένα χαλαρό σύνολο από άνθη σε σχήμα αστεριού σε απαλά χρώματα του ροζ, λευκού, κίτρινου, κόκκινου και σομών. Κατάλληλο για νυφικές ανθοδέσμες.

Νάρκισσος: Νάρκισσος σημαίνει το τέλος του χειμώνα, αλλά και το τυχερό έμβλημα για τη μελλοντική ευημερία σε όλο τον κόσμο. Είναι σχεδόν συνώνυμος με την Άνοιξη. Συμβολίζει την αναγέννηση και τα νέα ξεκινήματα. 

Αποτελεί σύμβολο της Κινέζικης Πρωτοχρονιάς: Εάν το λουλούδι ανθίσει την πρωτοχρονιά θεωρείται ότι θα φέρει επιπλέον πλούτο και καλή τύχη, για όλη τη χρονιά.

Στην ελληνική μυθολογία ο νάρκισσος είναι σύμβολο του εγωισμού, της ματαιοδοξίας και της αλαζονείας.

Στη Δύση, ο νάρκισσος αποτελεί σύμβολο της ματαιοδοξίας. Αντίθετα στην Ανατολή συμβολίζει τον πλούτο και την καλή τύχη.

Είναι το εθνικό λουλούδι των Κούρδων στον πολιτισμό των οποίων συμβολίζει το νέο έτος. Είναι επίσης εθνικό λουλούδι για την Ουαλία.

Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση του ονόματος. Σύμφωνα με την πρώτη το όνομα προέρχεται από τον ωραίο νέο της ελληνικής μυθολογίας Νάρκισσο, ο οποίος, σε μια από τις παραλλαγές του μύθου, κοιτούσε το είδωλό του στα νερά μιας πηγής, αυτοθαυμαζόμενος, μέχρι που υπέστη μαρασμό και πέθανε. Εκεί φύτρωσε το ομώνυμο άνθος. Η άλλη εκδοχή λέει ότι το φυτό πήρε το όνομά του από τις ναρκωτικές ιδιότητές του.

Οι νάρκισσοι περιλαμβάνουν περί τα 50 είδη. Στην Ελλάδα είναι γνωστά 6 είδη: Νάρκισσος ο κυπελλοφόρος, γνωστός επίσης με τα ονόματα ζαμπάκι, τσαμπάκι, μανουσάκι ή βούτσινο, Είναι ο κατ΄ εξοχήν Νάρκισσος των αρχαίων Ελλήνων από το οποίο και κατασκεύαζαν το «ναρκίσσινο μύρο».  Ο Νάρκισσος ο ποιητικός, Νάρκισσος ο όψιμος,  Νάρκισσος ο εύοσμος,  Νάρκισσος ο πολυανθής, με μικρά λευκά άνθη και ο Νάρκισσος ο βουρλοειδής με πολύ ευώδη άνθη.  Το άρωμα των ανθέων είναι σχεδόν μεθυστικό και μεγάλη ποσότητά τους σε κλειστό χώρο μπορεί να προκαλέσει ελαφρά νάρκωση. 

Διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις για την καταπολέμηση του καρκίνου χρησιμοποιούν τον νάρκισσο ως σύμβολο της αναγέννησης και της ελπίδας.

Το 10ο – δέκατο λουλούδι για την επέτειο γάμου. Ένα δώρο με Νάρκισσους λέγεται πως θα μας εξασφαλίσει την ευτυχία! 

Νεραγκούλα ή ρεναγκούλα ή Buttercup: Σύμβολο του πλούτου, δείχνει το θαυμασμό και τη γοητεία.

Το φυτό ονομάζεται και βατράχι διότι απαιτεί υγρά εδάφη. Φημίζεται για τις θεραπευτικές της ιδιότητες, καθώς και την φωτεινή ομορφιά του.

Οι Νεράγκουλες ανθίζουν νωρίς, τις τελευταίες μέρες του Χειμώνα ή τις πρώτες μέρες της Άνοιξης. Υπάρχουν λευκές, ροζ, κόκκινες, κίτρινες και πορτοκαλί.

Στη γλώσσα των λουλουδιών, ένα μπουκέτο με Νεραγκούλες λέει, “Είμαι θαμπωμένος από την γοητεία σου.”

Ορτανσία:  Δείχνει βαθιά συναισθήματα αλλά και ματαιοδοξία. Δίνοντας σε κάποιον ορτανσίες του εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για την κατανόηση που δείχνει.

Ανακαλύφθηκε στην Ιαπωνία όπου αποξηραμένα πέταλα των ανθών προστίθενται στο τσάι δημιουργώντας την ποικιλία τσαγιού «ορτανσία» και αποτελείται από πολύ μικρά λουλουδάκια σε σχήμα αστεριού που ανθίζουν σε μεγάλα στρογγυλά μπουκέτα. Επιστημονική ονομασία: Hydrangea όνομα  που προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις “Hydor” που σημαίνει νερό, και το “angos” που σημαίνει δοχείο. Υπάρχει σε λευκό, μπλε, ροζ και μοβ, που καθορίζεται από το επίπεδο οξύτητα του εδάφους.

Το 4ο λουλούδι για την επέτειο γάμου, που διαθέτει σταθερή χάρη και ομορφιά.

Ορχιδέα: Λόγω της συμμετρίας τους οι ορχιδέες θεωρούνται η επιτομή της σπάνιας ομορφιάς. Σύμβολα της αγάπης, λόγω του γεγονότος ότι αυξάνονται εύκολα και ανθίζουν κάτω από τις περισσότερες συνθήκες, ενώ έχουν συσχετιστεί και με τη γονιμότητα καθιστώντας τες δημοφιλή δώρα για ζευγάρια που περιμένουν παιδί.

Ορχιδέες και χρώματα:

Μπλε: Μια μπλε ορχιδέα είναι σπάνια και ως εκ τούτου συμβολίζει κάτι σπάνιο. Η μπλε ορχιδέες ξεχωρίζουν για την πνευματικότητα και το διαλογισμό.

Λευκό: Μια λευκή ορχιδέα αντιπροσωπεύει την αθωότητα, την ομορφιά και την κομψότητα. Υπέροχο δώρο για ένα αγαπημένο μας πρόσωπο.

Ροζ: Μια ροζ ορχιδέα αντιπροσωπεύει τη χαρά, την ευτυχία και την αθωότητα. 

Κίτρινο: Μια κίτρινη ορχιδέα σημαίνει φιλία και νέα ξεκινήματα. Ιδανικό δώρο για έναν αγαπημένο φίλο.

Λιλά: Μια ορχιδέα στο χρώμα της λεβάντας είναι ένα σύμβολο χάρης, κομψότητας και της γυναικείας ομορφιάς. Κατάλληλο δώρο σε μια μητέρα.

Μωβ: Μια μωβ ορχιδέα συμβολίζει την μεγαλοπρέπεια, το θαυμασμό και το σεβασμό. Προσφέρουμε μια μωβ ορχιδέα σε ένα πρόσωπο που θαυμάζουμε.

Πράσσινο: Η ανθοδέσμη “Εξωτική Ομορφιά” με πράσινες ορχιδέες είναι ο πλέον ιδανικότερος τρόπος για να γιορτάσουμε την επέτειο γάμου μας δίνοντας μια αίσθηση πολυτέλειας και ξεχωριστής ομορφιάς.

Αποτελεί το λουλούδι για τον εορτασμό της 14ης και 28ης επετείου γάμου.

Παιώνια: Σύμβολο καλής τύχης, σύμβολο του πλούτου και τιμής, ευνοεί τις γυναίκες και τον έρωτα. Δηλώνει το ρομαντισμό και κρατά ζωντανή την αγάπη τον πόθο και τον έρωτα.

Κοσμεί τις περισσότερες φορές την ανθοδέσμη της νύφης και θεωρείται ως ένας οιωνός της καλής τύχης και για έναν ευτυχισμένο γάμο.

Το λουλούδι για την 12η επέτειο του γάμου. 

Θεωρήθηκε από τους Αθηναίους θεά και ονομάστηκε “Αθηνά Παιωνία”. Έχει χαρακτηριστεί από τον Παυσανία ως “πασάων βοτανέων βασιληίδα”, ενώ στην Κίνα έχει ονομαστεί “βασιλιάς όλων των λουλουδιών”.  Αποτελούν το  παραδοσιακό σύμβολο της Κίνας, το κρατικό λουλούδι της Ιντιάνα. 

Σύμφωνα με τη μυθολογία η παιώνια πήρε το όνομα της από τον Παίωνα ή Παιάνα που φαίνεται ότι ήταν μια θεότητα της θεραπείας αφού είχε θεραπεύσει τον Άδη και τον Άρη από τραύματα. Ο μύθος που έχει σχέση με το λουλούδι λέει πως ο Παίων ήταν μαθητής του Ασκληπιού, του θεού της υγείας και της ιατρικής. Κάποτε, η Λητώ, μητέρα του Απόλλωνα και θεά της γονιμότητας, του δίδαξε πως να αποκτήσει μια μαγική ρίζα που φύτρωνε στον Όλυμπο η οποία απάλυνε τον πόνο των γυναικών κατά τον τοκετό. Ο Ασκληπιός ζήλεψε και αποπειράθηκε να σκοτώσει το μαθητή του. Ο Δίας έσωσε τον Παίωνα από την οργή του Ασκληπιού μεταμορφώνοντάς τον στο λουλούδι της παιώνιας. Πάντως οι σπόροι της παιώνιας χρησιμοποιούνταν για τις έγκυες γυναίκες στην αρχαιότητα.

..και κάτι από “Μαγεία” 🙂  Οι παλιές σοφές μάγισσες έλεγαν ότι έπρεπε να φυτέψουμε το φυτό παιώνια σε κήπους και γλάστρες, αν θέλουμε να μας φέρει πιστούς και τρυφερούς συντρόφους. Αν δεν μπορούμε να το βρούεμ, γεμίζουμε την κρεβατοκάμαρα με πίνακες που το απεικονίζουν, αλλιώς οι σύντροφοι θα είναι άπιστοι..

Η Παιώνια -Paeonia –  είναι γένος ιδιαίτερα όμορφου αγριολούλουδου που συναντάται στην ελληνική ύπαιθρο και γενικότερα στην Μεσόγειο. Στην Ελλάδα συναντώνται συνολικά πέντε διαφορετικά είδη παιώνιας. Από αυτές η πιο διαδεδομένη είναι η Παιώνια η αρσενική, που φύεται σε πολλά βουνά της Ελλάδας ενώ σπανιότερες και ιδιαίτερα όμορφες είναι η Παιώνια του Κλούσιου, που φύεται στην Κρήτη και στην Κάρπαθο και οι ντόπιοι ονομάζουν πηγουνιά καθώς και η Παιωνία η ροδία, η Παιώνια της Ρόδου που είναι ενδημική στην Ρόδο, Παιώνια η παρνασσική και Παιώνια η κριόμορφος.

Οι παιώνιες έχουν εντυπωσιακά μεγάλα άνθη με διάμετρο που ξεπερνάει τα 10 εκατοστά, συνήθως κόκκινα λευκά η ρόδινα. Έχουν ύψος που φτάνει τα 70 με 80 εκατοστά και μεγάλα σε σχήμα ανοιχτής παλάμης φύλλα. Αναπτύσσονται σε ενδιάμεσα ή μεγάλα υψόμετρα και η περίοδος ανθοφορίας τους διαρκεί όλη την Άνοιξη.

Παπαρούνα: Σύμβολο του αιώνιου ύπνου και της φαντασίας. Η κόκκινη είναι σύμβολο της ελπίδας και της απόλαυσης, η κίτρινη του πλούτου και της επιτυχίας. Σύμβολο παρηγοριάς, γονιμότητας και αιώνιας ζωής! Θεωρείται ένα σύμβολο του Μορφέα, του Έλληνα θεού του ύπνου και των ονείρων.

Ο Μορφέας ζούσε στο δικό του κόσμο, τον κόσμο των ονείρων, της φαντασίας και της μη πλήρους επαφής με την κοινή πραγματικότητα. Γεννήθηκε από τη «νύχτα» – η μητέρα του είναι η Νυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του ήταν ο Ύπνος, ο θεός του ύπνου. Ο Μορφέας ήταν επιφορτισμένος με την «αποστολή» να παίρνει διάφορες ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων.

Επίσης το φάρμακο μορφίνη (αρχικώς «μόρφιον», morphium) πήρε το όνομά του από τον Μορφέα.

Ήταν επίσης, το ιερό φυτό της θεάς Δήμητρας, και η παρουσία της ανάμεσα στα ανοιξιάτικα σπαρτά, συμβόλιζε την προστασία της θεάς.

Στην Κίνα η παπαρούνα σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται ότι μια όμορφη και θαρραλέα γυναίκα, η Lady Yee, ήταν παντρεμένη με τον Hsiang Yu, ένα πολεμιστή με τιτάνια δύναμη. Όταν ο Hsiang οδήγησε τα στρατεύματά του στη μάχη, η LadyYee επέλεξε να τον ακολουθήσει και να σταθεί στο πλευρό του σε κάθε μάχη. Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας μεγάλης και επίπονης μάχης, ο στρατός του Hsiang περικυκλώθηκε και η ήττα ήταν αναμενόμενη. Εκεί η Lady Yee προσπάθησε να αυξήσει τις αντοχές του, χορεύοντας με το σπαθί του. Τα πέταλα του λουλουδιού της παπαρούνας αντανακλούν το πνεύμα της, όπως αυτή χορεύει στον άνεμο με το σπαθί. Όταν αυτή η προσπάθεια απέτυχε, η Lady Yee αυτοκτόνησε. Ένα σύμπλεγμα από παπαρούνες ξεφύτρωσαν σε πλήρη άνθιση δίπλα στον τάφο της.

Η ρωμαϊκή παράδοση, αναφέρει ότι αυτό το λουλούδι μπορεί να θεραπεύσει μια πληγωμένη καρδιά και γι’ αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στην πρακτική της μαγείας.

Για τους αρχαίους Έλληνες, οι παπαρούνες ήταν σημαντικές για τους αθλητές, διότι πίστευαν ότι έφερναν δύναμη και ζωτικότητα. Έτσι, στους Έλληνες αθλητές δινόταν ένα μείγμα από κρασί, μέλι και σπόρους παπαρούνας για κατανάλωση. Οι αρχαίες Ελληνίδες μάλιστα, χρησιμοποιούσαν τις παπαρούνες ως βοτάνι αγάπης επειδή θεωρούσαν ότι αποτελούσε σημάδι γονιμότητας.

Οι Αιγύπτιοι π.χ. τοποθετούσαν τις παπαρούνες μέσα στα νεκροταφεία και σε περίοπτη θέση στις κηδείες, ίσως γιατί το φωτεινό κόκκινο χρώμα των πετάλων τους είναι παρόμοιο με το χρώμα του αίματος.

Στο Χριστιανισμό υποστηρίζεται ότι η γερτή της στάση εκπροσωπεί τη χριστιανική πίστη που ξεκουράζεται εν αναμονή του ερχομού της Ανάστασης. Η συσχέτιση αυτή φαίνεται στη δοξασία, ότι η παπαρούνα φύτρωσε κάτω από το σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και δέχτηκε τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της. Ανάσταση και Αθανασία.. και στην πραγματικότητα ποτέ δεν πεθαίνουν, απλώς ανανεώνονται..

Χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως σύμβολο για το θάνατο. Για τους βετεράνους του πολέμου, φοριέται καρφιτσωμένη σε σακάκια, καπέλα και τσάντες, για να τιμήσουν τους νεκρούς τους στις 11 Νοέμβριου – Λήξη Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου- Μέρα μνήμης, οι οποίοι διακινδύνευσαν τη ζωή τους με γενναιότητα στο πεδίο της μάχης.

Αυτό προήλθε μετά το τέλος του 1ου Παγκόσμιου Πόλεμου, γιατί οι παπαρούνες φύτρωσαν στα πεδία της μάχης στη Φλαμανδία.. Πιστεύεται ότι το αίμα των στρατιωτών είχε προκαλέσει τις κόκκινες παπαρούνες για να ανθίσουν και μερικοί το πήραν σαν σημάδι ότι τελικά ο πόλεμος έχει τελειώσει.

Πασχαλιά: Στη γλώσσα των λουλουδιών, η μοβ πασχαλιά συμβολίζει τα πρώτα συναισθήματα / σκιρτήματα της αγάπης, ενώ η λευκή αντιπροσωπεύει τη νεανική αθωότητα.

Η ιστορία της πασχαλιάς, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ξεκινά με μια πανέμορφη νύμφη που ονομάζεται Συρίνα. Ο Πάνας, ο θεός των δασών, γοητεύεται από την ομορφιά της και την κυνηγά μέσα στο δάσος. Τρομαγμένη η Συρίνα του διαφεύγει με τη μετατροπή του εαυτού της σε ένα αρωματικό θάμνο, το λουλούδι που ονομάζουμε πασχαλιά.

Η αρωματική πασχαλιά θεωρείται ο προάγγελος της άνοιξης, έχοντας την άνθιση του λουλουδιού ως «σήμα» για το αν θα αργήσει να έρθει.

Το 8ο λουλούδι για την επέτειο γάμου.

Στρελίτζια ή Στερλίτσια ή Πουλί του παραδείσου: Είναι ένα από τα πιο γνωστά φυτά στον κόσμο. Αντιπροσωπεύει την ευτυχία.

Επίσης γνωστό και ως ‘’Crane’’, τα εντυπωσιακά άνθη του θυμίζουν κεφάλι παραδείσιου πτηνού. Το έντονο πορτοκαλί χρώμα με τις μπλε πινελιές στα άνθη αλλά και το μυτερό σχήμα των πετάλων δημιουργούν την ψευδαίσθηση ενός τροπικού πουλιού που ήρθε να ξαποστάσει επάνω στα μεγάλα πράσινα φύλλα.

Πήρε το όνομά του προς τιμή της Γερμανίδας Charlotte Strelitz, συζύγου του βασιλιά Γεωργίου του 3ου της Αγγλίας. Το 1773, Ο σερ Joseph Banks, ο γνωστός βοτανολόγος που ήταν τότε διευθυντής στους βασιλικούς κήπους “Kew Gardens”, έδωσε στο εξωτικό φυτό “Πουλί του Παραδείσου”, το όνομα Strelitzia Reginae προς τιμήν της βασίλισσάς του.

Πουλί του Παραδείσου είναι το 9ο λουλούδι της επετείου του γάμου.

Τουλίπα: Όπως τα τριαντάφυλλα, έτσι και οι τουλίπες σε κάθε διαφορετικό χρώμα τους αντιπροσωπεύουν διαφορετικά πράγματα.

Οι κόκκινες τουλίπες σχετίζονται με την αληθινή αγάπη, οι μοβ αντιπροσωπεύουν την πίστη, οι κίτρινες συμβολίζουν απελπιστική αγάπη και λευκές τουλίπες αντιπροσωπεύουν συγχώρεση.

Τουλίπα, το έμβλημα της Πόλης! 

Οι αιώνες ακμής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ονομάζονται «αιώνες της τουλίπας» – Lale Devri. Οι Istanbul air-lines έχουν για έμβλημα την τουλίπα. Σήμερα το πρώτο βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης είναι η Χρυσή Τουλίπα. 

Στην τέχνη της ικεμπάντα, την ιαπωνική τέχνη της ανθοδετικής, η τουλίπα συμβολίζει τη καλοσύνη, συμπόνια. τέλεια αγάπη, τύχη.

Σε πολλούς Ελληνικούς, αλλά και Περσικούς μύθους αναφέρεται η ιστορία της γέννησής της. Στα βάθη της Ανατολής ήταν κάποτε ένας Πέρσης πρίγκιπας που ονομαζόταν Φαράχ που ήταν πολύ ερωτευμένος με την Σχιρίν. Όταν η αγαπημένη του σκοτώθηκε, ο Φαράχ έπεσε με το άλογό του σε έναν γκρεμό και αυτοκτόνησε. Το αίμα του πότισε το έδαφος και κάθε σταλαγματιά του έγινε τουλίπα. Από τότε οι τουλίπες θεωρούνται σύμβολο της απόλυτης αγάπης.

H τουλίπα δηλώνει καθαρά το «σ’ αγαπώ». Στις «Χίλιες και μια νύχτες» ο σουλτάνος χρησιμοποιούσε μια τουλίπα για να φανερώσει ποια από τις κυρίες του χαρεμιού θα μοιραζόταν το κρεβάτι του, αφήνοντάς τη να πέσει μπροστά στην εκάστοτε εκλεκτή. Kι αν εκείνος δεν εννοούσε ακριβώς «σ’ αγαπώ», το εννοούσαν οι έγκλειστες οδαλίσκες, όταν μέσα από τα κάγκελα του χαρεμιού πετούσαν τουλίπες στους αγαπημένους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.

Υπάρχουν 100 περίπου είδη τουλίπας. Στην Ελλάδα βρίσκονται ως αυτοφυή 9 είδη. Στην Πελοπόννησο συναντάμε την κιτρινοπορτοκαλί τουλίπα στον Μαλέα και στο Χιονοβούνι , η οποία μοιάζει με φλόγα και την λέμε “φαναράκι” . Στην Χίο συναντάμε τέσσερα είδη και τα ονομάζουμε λαλάδες: την Tulipa praecox, την Tulipa agenensis, την Tulipa clusiana, και την Tulipa undulatifolia Η τουλίπα ανθίζει από το Μάρτιο μέχρι το Μάιο, ανάλογα με το είδος και την ποικιλία.

Τριαντάφυλλο: Δίκαια στέφθηκε ως «βασιλιάς των λουλουδιών» Το σύμβολο της αγάπης και του πάθους! Το τριαντάφυλλο είναι το κατεξοχήν λουλούδι του Έρωτα. Σύμφωνα με τον Φρόιντ, το τριαντάφυλλο συμβολίζει τη γυναικεία φύση.

Γνωστό ήδη από την αρχαιότητα ως ρόδον χάρισε τ’ όνομά του στο νησί Ρόδος.

Σύμφωνα με τη μυθολογία:
♦  Κάποτε στην Κόρινθο ζούσε μια κόρη η Ροδάνθη, τόσο όμορφη όσο και έξυπνη, με μια σοφία σπάνια για την ηλικία της. Σ’ ένα συμπόσιο που διοργάνωσε, οι φίλοι της μέθυσαν κι όταν εκείνη απάντησε σε πείραγμα πως η σοφία δεν είναι προνόμιο των ανδρών, αναφερόμενη  στην θεά Αθηνά,  τη θεά της σοφίας, οι θαυμαστές της μετατράπηκαν σε εξαγριωμένο όχλο, θεωρώντας τα λόγια της ως βλασφημία. Κυνήγησαν την Ροδάνθη κι εκείνη κατέφυγε στο ναό της θεάς Αρτέμιδος, πιστεύοντας ότι θα σεβαστούν τον ιερό χώρο. Αντίθετα, εκείνοι ήταν τόσο μεθυσμένοι κι εκείνη αναγκάστηκε να γαντζωθεί στο άγαλμα της θεάς. Ο πρώτος που την άγγιξε αμέσως  έβγαλε κραυγές πόνου. Η θεά Άρτεμις, λυπήθηκε την όμορφη κοπέλα και την μεταμόρφωσε σ’ ένα φυτό με υπέροχο άρωμα, αλλά γεμάτο αγκάθια.

♦ Η τριανταφυλλιά συνδέεται με την θεά Αφροδίτη, ως δώρο των άλλων θεών προς εκείνη καλωσορίζοντάς την καθώς αναδυόταν από τη θάλασσα. Όμως η Θεά καταλάθος πάτησε τ’ αγκάθια της λευκής, μέχρι τότε, τριανταφυλλιάς και το αίμα της έβαψε το φυτό που έβγαζε πλέον κόκκινα τριαντάφυλλα.

♦ Ένας γνωστός μύθος λέει ότι το τριαντάφυλλο δημιουργήθηκε από την θεά των λουλουδιών και της βλάστησης τη Χλωρίδα. Μια μέρα η Χλωρίδα βρήκε το άψυχο σώμα μιας νύμφης στο δάσος και το μεταμόρφωσε σε λουλούδι. Κάλεσε τότε την Αφροδίτη, τη θεά της αγάπης και της ομορφιάς, και τον Διόνυσο, το θεό του κρασιού. Η Αφροδίτη χάρισε στο λουλούδι ομορφιά και ο Διόνυσος το νέκταρ για γλυκιά ευωδιά. Ο Ζέφυρος, ο θεός του ανέμου, φύσηξε μακριά τα σύννεφα και έτσι ο Απόλλωνας, ο θεός του Ήλιου, μπόρεσε να λάμψει και να κάνει το λουλούδι να ανθίσει. Επίσης, αναφέρεται ότι ο Άρης, ο θεός του πολέμου, χάρισε στο λουλούδι τα αγκάθια, για να προστατεύει την ομορφιά του. Έτσι έγινε το τριαντάφυλλο και στέφθηκε “Βασιλιάς των λουλουδιών”.

♦ Ένας άλλος μύθος από τη Αραβία λέει πως αρχικά τα τριαντάφυλλα ήταν λευκά. Ένα βράδυ ένα αηδόνι συνάντησε ένα λευκό τριαντάφυλλο και το ερωτεύτηκε. Ο έρωτάς του ήταν τόσο έντονος που άρχισε να κελαηδά ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή τα αηδόνια έκραζαν και τερέτιζαν. Κάποια στιγμή πλησίασε τόσο κοντά το λουλούδι που τρυπήθηκε από τα αγκάθια. Το αίμα του έβαψε τα πέταλα κόκκινα για πάντα.

♦ Κατά έναν μύθο από το Αζερμπαϊτζάν υπήρχε ένας φτωχός νέος ο Αηδόνης, ο οποίος τραγουδούσε πάρα πολύ όμορφα κι ερωτεύτηκε τη Χρυσή. Η Χρυσή ήταν «κόρη» ενός  πλούσιου  όμως άτεκνου ζευγαριού που απέκτησαν τη Χρυσή μετά από παράκληση στο βουνό των Ευχών. Από  τη μέρα που γνώρισε τη Χρυσή, ο Αηδόνης τραγουδούσε για εκείνη κι όταν είδε ότι ανταποκρίνεται πήγε στον πατέρα της για να ζητήσει το χέρι της . Η απάντηση θα ήταν θετική μόνο αν ήταν πλούσιος.Έτσι ο φτωχός νέος έφυγε μακριά για να αποκτήσει όσα έπρεπε για να τον δεχτεί ως γαμπρό ο πατέρας της Χρυσής. Ο καιρός όμως περνούσε κι ο Αηδόνης άφαντος, έτσι  η Χρυσή θα παντρεύονταν έναν πλούσιο νέο μετά από διαταγή του πατέρα της. Απελπισμένη ανέβηκε στο βουνό των Ευχών  και παρακάλεσε να την απαλλάξει απ’ αυτό τον γάμο. Γυρίζοντας στο χωριό γέμισε περισσότερη θλίψη γιατί είχε καεί ολάκερο όπως και οι συγγενείς της. Πιο απελπισμένη ανέβηκε ξανά στο βουνό και ζήτησε να τη μεταμορφώσει σε ένα λουλούδι που να συμβολίζει την αγνή αγάπη. Έτσι βγήκε η τριανταφυλλιά με λευκά άνθη και υπέροχο άρωμα. Φύτρωσε στην αυλή των γονιών του Αηδόνη, ο οποίος γύρισε και δεν την έβρισκε πουθενά. Το άρωμα των τριαντάφυλλων που μύριζαν τον υποψιάσε κι έτσι ρώτησε κι  έμαθε τι ακριβώς έγινε. Απελπισμένος αυτοκτόνησε  δίπλα της  και το αίμα του έβαψε τα λευκά πέταλα. Όμως οι δικοί του τον έσωσαν κι όταν άκουσαν ότι δεν θέλει να ζήσει άλλο τον πήγαν στο βουνό των Ευχών. Εκείνο τον μεταμόρφωσε σε πουλί- το αηδόνι -κι από τότε, σύμφωνα με το μύθο βγήκαν τα κόκκινα  τριαντάφυλλα.

♦ Ένας ινδικός μύθος μιλάει για τη διαμάχη μεταξύ δύο παντοδύναμων θεών, που δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποιο λουλούδι είναι το πιο όμορφο. Το αγαπημένο λουλούδι του Βισνού ήταν το τριαντάφυλλο, σε αντίθεση με τον Μπράχμαν που είχε δει μόνο τον λωτό. Όταν ο Μπράχμαν είδε για πρώτη φορά το τριαντάφυλλο, συμφώνησε με τον Βισνού ότι ο λωτός ήταν κατώτερος σε ομορφιά.

Συμβολισμός τριαντάφυλλου σε κάθε χρώμα:

Κόκκινα Τριαντάφυλλα: Τα κόκκινα τριαντάφυλλα εκφράζουν την αληθινή αγάπη, το σεβασμό, τηδύναμη και το πάθος. Το κόκκινο χρώμα υποδηλώνει έντονα συναισθήματα όπως η αγάπη και η επιθυμία. Το σκούρο χρώμα σε κάποιες περιπτώσεις, συμβολίζει τη λύπη και τη θλίψη.

Φούξια Τριαντάφυλλα: Τα φούξια τριαντάφυλλα αντιπροσωπεύουν τρυφερά συναισθήματα, όπως η χαρά, η ευχαρίστηση, ο θαυμασμός.

Ροζ Τριαντάφυλλα: Το ανοιχτόχρωμα ροζ μπουμπούκια είναι σύμβολο της αθωότητας. Επειδή συνδέονται με την χάρη και τη γλυκύτητα είναι ιδανικό δώρο για κορίτσια. Το σκούρο ροζ συμβολίζει βαθιά ευγνωμοσύνη και εκτίμηση. Επίσης, τα ροζ τριαντάφυλλα εκφράζουν κομψότητα και ευτυχία. Τα ροζ τριαντάφυλλα φέρουν τη μεγάλη σημασία, αρχίζοντας με την πεποίθηση ότι εμφανίστηκαν αρχικά στη γη από τα δάκρυα της Παναγίας – ώστε να υπάρχει το σύμβολο του αθάνατη αγάπη μιας μητέρας.

Λευκά τριαντάφυλλα: Το λευκό τριαντάφυλλο αντιπροσωπεύει την αθωότητα. Συντροφεύουν ιδανικά μια νύφη γιατί συνδέονται επίσης, με μία καινούρια αρχή, με την πνευματικότητα, την εντιμότητα, την κατανόηση. Είναι ιδανική επιλογή και ως επίσημη χειρονομία λόγω της κομψότητας και της απλότητάς τους.

Κίτρινα Τριαντάφυλλα: Τα κίτρινα τριαντάφυλλα θυμίζουν τον ήλιο και μεταφέρουν το μήνυμα της αφθονίας. Συμβολίζουν την ζεστασιά, τη φιλία και τρυφερότητα, ενώ είναι το μόνο χρώμα τριαντάφυλλων, που δεν εκφράζει τον ρομαντισμό και τον έρωτα. Στη βικτωριανή εποχή τα κίτρινα τριαντάφυλλα συνδέονταν με το φθόνο και την εμπάθεια, κάτι που στις μέρες έχει ξεπεραστεί.

Πορτοκαλί Τριαντάφυλλα: Τα πορτοκαλί τριαντάφυλλα θυμίζουν τη φωτιά και γι’αυτό συμβολίζουν το πάθος, την ενέργεια και ενθουσιασμό. Εκφράζουν περηφάνια κι επιθυμία και συναγωνίζονται τα κόκκινα τριαντάφυλλα ως αγγελιοφόροι ενός δυνατού έρωτα.

Μωβ Τριαντάφυλλα: Τα ανοιχτά μωβ τριαντάφυλλα συνδέονται με τη γοητεία και τον “έρωτα με την πρώτη ματιά”. Τα σκούρα μωβ τριαντάφυλλα είναι δείγματα ευημερίας και ευζωίας. Γενικότερα χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν λατρεία.

Μπλε Τριαντάφυλλα: Ένα τέλειο μπλε τριαντάφυλλο αγγίζει την τελειότητα και μπορεί να συγκριθεί με το μαύρο τριαντάφυλλο. Επειδή παράγονται μόνο με τεχνητό τρόπο συμβολίζουν την επιθυμία για το ανεκπλήρωτο. Ιδανικά για να δηλώσουν “Μπορεί να μην σε έχω, αλλά δεν θα σταματήσω να σε σκέφτομαι”.

Πράσσινα Τριντάφυλλα: Τα πράσινα τριαντάφυλλα είναι σύμβολα της αρμονίας και γονιμότητας. Είναι συνήθως μπεζ τριαντάφυλλα με πράσινες ανταύγειες. Ακόμη, είναι αγγελιοφόροι της ειρήνης και την ηρεμίας και δηλώνουν τις καλύτερες ευχές μας για ευημερία ή για γρήγορη ανάρρωση.

Μαύρα Τριαντάφυλλα: Τα μαύρα τριαντάφυλλα συμβολίζουν το τέλος και τον αποχαιρετισμό. Στην πραγματικότητα είναι πολύ σκούρα κόκκινα τριαντάφυλλα τα οποία γίνονται κατάμαυρα το καλοκαίρι. Ιδανικά να δηλώσουν το τέλος μιας σχέσης.

Χρυσάνθεμα ή Αγιοδημητριάτικα: Σύμβολο της αισιοδοξίας και της χαράς.

Ονομάστηκαν έτσι από το ελληνικό πρόθεμα «Chrys-“ που σημαίνει χρυσό, το αρχικό χρώμα και “-ανθέμιο,” που σημαίνει λουλούδι.

Ονομάζεται και Οκτωβρίνι μιας και βρίσκεται σε πλήρη άνθηση τις ημέρες της γιορτής του Αγίου Δημητρίου τον μήνα Οκτώβριο. Είναι γνωστό και ως Παρθενούλι ή Παρθένιο, ονομασία την οποία συναντάμε σε αναφορές του Διοσκουρίδη.

Είναι το σύμβολο του ήλιου, οι Ιάπωνες θεωρούν ότι η ομαλή εξέλιξη των πετάλων του χρυσάνθεμου εκπροσωπεί την τελειότητα, και ο Κομφούκιος υποστήριζε ότι πρέπει να χρησιμοποιείται ως αντικείμενο διαλογισμού.

Λέγεται ότι όταν ένα πέταλο από αυτό το λουλούδι τοποθετείται στο κάτω μέρος του ποτηριού με κρασί τότε υπόσχεται μια μακρά και υγιή ζωή .

Κινέζικη κουλτούρα: Το αρχαίο κινεζικό όνομα του είναι «Chu.» Η κινεζική πόλη chu-Hsien, που σημαίνει «πόλη χρυσάνθεμων» ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του. Επιπλέον, υπάρχει μια θεωρία η οποία υποστηρίζει πως αν θέλει κάποιος να είναι ευτυχής στην διάρκεια της ζωής του τότε αρκεί να φυτέψει πολλά χρυσάνθεμα στον κήπο του. Τέλος, στην επαρχία της Κίνας χρησιμοποιούν το φυτό ως καθαριστή της ατμόσφαιρας, ενώ του προσδίδουν τον συμβολισμό του φθινοπώρου και της ανάπαυσης.

Οι Βουδιστές είναι λάτρεις του χρησιμοποιώντας αυτό το λουλούδι σε προσφορές. Διαθέτει την συμβολική των ισχυρών γιανγκ της ενέργειας και είναι το λουλούδι της καλής τύχης του σπιτιού.

Στη βικτοριανή γλώσσα των λουλουδιών, όπου η ομιλία και τα συναισθήματα εκφράζονταν με τον κώδικα των λουλουδιών, τα κίτρινα χρυσάνθεμα σήμαιναν ερωτικές εξελίξεις. Τα κόκκινα χρυσάνθεμα σήμαιναν: μια πρόταση, πρόσκληση για να ξεκινήσει μια νέα σχέση.
Τα λευκά χρυσάνθεμα σήμαιναν: “Να είμαστε ειλικρινείς”, ένα αίτημα για απόλυτη ειλικρίνεια. Τα βιολετί χρυσάνθεμα σήμαιναν, μια χαρούμενη επιθυμία για ευεξία, για παιχνίδι.

Τα χρυσάνθεμα έχουν ιδιαίτερη σημασία και στα όνειρά μας. Δείχνουν μια εξέλιξη του εσωτερικού εαυτού, κατά τη διάρκεια μιας ταραχώδους χρονικής περιόδου της ζωής. Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια περίοδο βαθιάς προσωπικής ανάπτυξης που σφυρηλατήθηκε από κακουχίες ή συγκρούσεις, το αποτέλεσμα της οποίας οδηγεί σε μια πιο ισχυρή, πιο συνειδητοποιημένη στάση ζωής.

Το Χρυσάνθεμο στη μυθολογία:

♦ Ένας Γιαπωνέζικος Μύθος λέει πως μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην Ιαπωνία μια όμορφη κοπέλα που ήταν αρραβωνιασμένη μ’ ένα αρχοντόπουλο. Κοντά στη πόλη τους, στα γειτονικά βουνά, έμενε σε μια μεγάλη σπηλιά ένας δράκος. Ένας πελώριος δράκος που είχε ανθρώπινη λαλιά κι έλεγαν γι’ αυτόν πως δεν ενοχλούσε αυτούς που δεν τον ενοχλούσαν. Μια μέρα η όμορφη Γιαπωνεζούλα έχασε τον αρραβωνιαστικό της. Έψαξε παντού, ρώτησε όλο τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να της δώσει καμία πληροφορία. Μετά από δέκα μέρες κάποιος της είπε πως το παλικάρι μάλλον είχε πέσει στα χέρια του μεγάλου δράκου. Τη συμβούλεψε να μην πάει να τον αναζητήσει γιατί θα έβαζε τη ζωή της σε κίνδυνο. Μα η κόρη αγαπούσε τόσο τον αρραβωνιαστικό της που δε δίστασε ούτε στιγμή και έφυγε αποφασισμένη για τη σπηλιά του δράκου. Ύστερα από μισή μέρα δρόμο έφτασε στα βουνά και μόλις πλησίασε τους μεγάλους βράχους, είδε το φοβερό δράκο να βγαίνει από τη σπηλιά του.
-Τι ζητάς εσύ εδώ; τη ρώτησε ο δράκος. Δε με φοβάσαι;

-Δε σε φοβάμαι γιατί μου έχουν πει πως είσαι καλός και δίκαιος, του απάντησε με θάρρος η κοπέλα. Γιατί όμως αιχμαλώτισες τον αρραβωνιαστικό μου χωρίς να φταίξει σε τίποτε;

-Είμαι καλός με τους καλούς και κακός με τους κακούς, της απάντησε ο δράκος. Ο αρραβωνιαστικός σου μίλησε άσχημα για μένα, το έμαθα και έτσι τον αιχμαλώτισα. Θα τον κρατήσω για να με υπηρετεί σαν σκλάβος όλη την υπόλοιπη ζωή του.

Η κοπέλα έπεσε τότε με κλάματα μπροστά στα πόδια του και τον παρακάλεσε να τους λυπηθεί και ν’ αφήσει το παλικάρι ελεύθερο.

-Άκουσε, της είπε ο δράκος, ύστερα από λίγο. Θα σου κάνω τη χάρη και θα τον αφήσω ελεύθερο, αρκεί να μου φέρεις ένα χρυσάνθεμο που να έχει εκατό πέταλα.

Η κοπέλα χωρίς να το πολυσκεφτεί δέχτηκε. Ως την εποχή εκείνη τα χρυσάνθεμα είχαν μόνο τριάντα πέταλα, μα εκείνη δεν το ήξερε. Γύρισε λοιπόν στην πόλη κι άρχισε να ψάχνει.

– Μην ψάχνεις άδικα, τη συμβούλεψαν όλοι. Δεν υπάρχει πουθενά χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα.

Πάνω στην απελπισία της η κοπέλα σκέφτηκε κάτι. Έκοψε από τον κήπο της ένα χρυσάνθεμο και με μεγάλη υπομονή άρχισε να χαράζει τα πλατιά του πέταλα, με μια καρφίτσα των μαλλιών της. Σιγά-σιγά, με άπειρη υπομονή κατάφερε να χαράξει τα πέταλα σε εκατό λεπτά κομμάτια. Έτσι, επέστρεψε στη σπηλιά του δράκου με το λουλούδι.

– Σου έφερα το χρυσάνθεμο με τα εκατό πέταλα, του αποκρίθηκε το κορίτσι.

Ο δράκος πήρε περίεργος το χρυσάνθεμο, μέτρησε τα πέταλα και τα βρήκε εκατό. Άφησε τότε ελεύθερο το παλικάρι, όπως είχε υποσχεθεί. Το αγαπημένο ζευγάρι γύρισε ευτυχισμένο στην πόλη κι από τότε λένε πως τα χρυσάνθεμα δεν ξαναβγήκαν με τριάντα πέταλα.

♦ Ένας άλλος Γιαπωνέζικος Μύθος λέει ότι στην αρχή υπήρχαν τόσοι πολλοί θεοί στον ουρανό, ώστε κάποιοι, συμπεριλαμβανομένων του θεού Izanagi και της θεάς Izanami, εστάλησαν στη γη. Εκεί η θεά δημιούργησε τους θεούς των ανέμων, των βουνών, της θάλασσας και άλλους. Μόλις έφτιαξε το θεό της φωτιάς, κάηκε. Ο Izanagi δεν πρόλαβε την Izanami κι έτσι μετά την ακολούθησε στη χώρα της Μαύρης Νύχτας, όπου εκείνη είχε πάει. Μόλις κατάφερε να την αντικρίσει τον κυνήγησε μια γριά μάγισσα. Ο Izanagi μόλις που κατάφερε να γλιτώσει κι έτσι γύρισε στη γη για να εξαγνιστεί στο ποτάμι. Όπως έριξε τα ρούχα του στο χώμα, δημιουργήθηκαν δώδεκα θεοί. Τα κοσμήματά του έγιναν λουλούδια. Το ένα του βραχιόλι έγινε αγριόκρινο, το άλλο λωτός και το περιλαίμιό του έγινε ένα κίτρινο χρυσάνθεμο.

♦ Σύμφωνα με ένα κινέζικο μύθο, περίπου 3000 χρόνια πριν, ένας αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι το νησί Dragonfly είχε ένα μαγικό βότανο που μπορούσε να τον κάνει και πάλι νέο. Αλλά επειδή μόνο νέοι μπορούσαν να το μαζέψουν, έστειλε δώδεκα νέους και δώδεκα νέες να βρουν και να το συλλέξουν. Έφτασαν στο νησί μετά από πολλές καταιγίδες και επιθέσεις από θαλάσσια τέρατα, αλλά το νησί ήταν έρημο. Αποφάσισαν παρόλα αυτά να μείνουν εκεί. Το μόνο που βρήκαν ήταν ένα λουλούδι, το Χρυσάνθεμο, το οποίο ακόμα και σήμερα συμβολίζει το δεσμό των Κινέζων με τη χώρα τους.

♦ Υπάρχει και ένας Ρώσικος μύθος σχετικά με το Χρυσάνθεμο: Ζούσε κάποτε σ’ ένα χωριό ένα ηλικιωμένο και πολύ φτωχό ανδρόγυνο. Η μόνη τους περιουσία ήταν ένα μικρό καλυβάκι και μια αγελάδα, που με το γάλα της ίσα-ίσα κατάφερναν να ζουν. Μια παραμονή Χριστουγέννων που είχε χιονίσει κι έκανε πολύ κρύο, ο γερο χωρικός αποφάσισε να πάει ως το κοντινό δάσος να μαζέψει λίγα ξύλα. Αύριο που θα ξημέρωνε η μεγάλη γιορτή δε θα έστρωναν ένα πλούσιο τραπέζι, όπως όλοι οι Χριστιανοί, αλλά ας είχαν τουλάχιστον αναμμένο το τζάκι τους για να ζεσταθούν. Μάζεψε μια αγκαλιά ξύλα κι ήταν έτοιμος να γυρίσει στο χωριό, όταν ξαφνικά άκουσε το κλάμα ενός μωρού πολύ κοντά του. Στην αρχή νόμισε πως έκανε λάθος, αλλά δεν άργησε να το ακούσει ξανά. Προχώρησε τότε προς το μέρος που ακούστηκε το κλάμα και βρέθηκε μπροστά σ’ ένα μισόγυμνο μωρό που ήταν ξαπλωμένο στο χιόνι.

-Καημενούλι μου, πώς βρέθηκες εδώ; είπε ο χωρικός και σήκωσε αμέσως το παγωμένο μωράκι στην αγκαλιά του. Ποιος άσπλαχνος σε παράτησε πάνω στο χιόνι;

Κρατώντας το μωρό με το ένα του χέρι και το δεμάτι με τα ξύλα με το άλλο, ξεκίνησε για την καλύβα του.

– Τίνος είναι αυτό το μωρό; τον ρώτησε παραξενεμένη η γυναίκα του μόλις τον είδε να μπαίνει. Ποιος σου το έδωσε;

Ο γέρος της εξήγησε ότι το βρήκε εγκαταλελειμμένο πάνω στο χιόνι.

-Ω, το καημενούλι! έκανε τότε η γριούλα και βούρκωσαν τα μάτια της από συγκίνηση. Θα το κρατήσουμε απόψε μαζί μας κι αύριο θα ρωτήσουμε να μάθουμε σε ποιον ανήκει.

Περιποιήθηκαν το μωρό, όπως μπορούσαν. Το έντυσαν, το τάισαν και άφησαν το τζάκι αναμμένο όλη νύχτα για να έχει αρκετή ζέστη.

Το επόμενο πρωί που ξύπνησε ο γέρος, πλησίασε το τζάκι, μα το μωρό είχε εξαφανιστεί. Κοίταξε παντού τριγύρω, μα τίποτα. Ξύπνησε και τη γυναίκα του. Έψαξαν κάθε γωνιά του σπιτιού, μα δεν το βρήκαν πουθενά. Ανησύχησαν πολύ. Φοβήθηκαν μήπως κάποιος είχε μπει και το πήρε. Ο γέρος αποφάσισε να πάει και να ρίξει μια ματιά στο μέρος που το βρήκε.

Βγήκε από την καλύβα και σε λίγη ώρα βρισκόταν εκεί. Έκπληκτος είδε σε εκείνο το σημείο, που βρισκόταν το προηγούμενο απόγευμα το μωρό, να έχει φυτρώσει ένα υπέροχο λουλούδι με πυκνά κίτρινα πέταλα.

Ένα λουλούδι να φυτρώσει μέσα στα χιόνια! Ήταν ένα θαύμα!

– Ναι, ήταν ο Χριστούλης! ψιθύρισε συγκινημένος ο γέρος, σταυροκοπήθηκε και έφυγε τρέχοντας για το σπίτι του.

Μα και στην καλύβα είχε γίνει ένα άλλο θαύμα. Η γριούλα είδε ξαφνικά το τραπέζι τους στρωμένο και φορτωμένο με πλούσια φαγητά. Τότε βεβαιώθηκαν και οι δύο αγαθοί γέροι ότι ο Χριστός είχε επιλέξει να περάσει μαζί τους τη νύχτα της γέννησής του.

Το λουλούδι που βρήκε ο χωρικός στα χιόνια ονομάστηκε Χριστάνθεμο, άνθος του Χριστού. Μα με τα χρόνια κι επειδή τα πέταλά του ήταν κίτρινα, ο κόσμος το ονόμασε Χρυσάνθεμο.

♦ Σύμφωνα με ένα Γερμανικό Μύθο, μια παγωμένη παραμονή Χριστουγέννων, στο Μαύρο δάσος της Γερμανίας, μια οικογένεια χωρικών έτρωγε το πολύ φτωχό δείπνο της, όταν ξαφνικά άκουσαν έναν δυνατό ήχο. Στην αρχή νόμισαν ότι ήταν ο άνεμος, όμως ο ήχος συνεχίστηκε κι έτσι άνοιξαν την πόρτα να δουν τι είναι. Στο κατώφλι αντίκρισαν ένα ζητιάνο. Τον έβαλαν γρήγορα μέσα, τον τύλιξαν με κουβέρτες γιατί ήταν παγωμένος και μοιράστηκαν μαζί του το φαγητό τους. Ξαφνικά οι κουβέρτες έπεσαν αποκαλύπτοντας έναν άντρα με φωτεινά λευκά ρούχα και φωτοστέφανο στο κεφάλι. Τους αποκάλυψε ότι ήταν ο Χριστός και έφυγε. Το επόμενο πρωί έξω από την πόρτα βρίσκοντας δύο λευκά χρυσάνθεμα.

Ιστορία:

Τα χρυσάνθεμα καλλιεργούνται στην Κίνα από τον 15ο αιώνα π.Χ. ως βότανα με τα βλαστάρια τους να χρησιμοποιούνται στις σαλάτες ενώ τα φύλλα και τα άνθη στο τσάι. Μέχρι το 1630 είχαν καταγραφεί περίπου 500 ποικιλίες. Η καλλιέργεια του στην Ιαπωνία άρχισε τον 8ο αιώνα μ.Χ.. Τα χρυσάνθεμα άρεσαν τόσο πολύ στους Ιάπωνες ώστε μια ποικιλία με 16 πέταλα που ονόμαζεται «ιτσιμοντζιγκίνου» αποτελεί το έμβλημα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας. Το 1910 το χρυσάνθεμο ανακηρύχθηκε το εθνικό άνθος της Ιαπωνίας και υπάρχει ακόμη και μια «Γιορτή της Ευτυχίας» για να γιορτάσουν αυτό το λουλούδι κάθε χρόνο. Επίσης είναι το επίσημο λουλούδι της πόλης του Σικάγο.

Στην Ευρώπη τα χρυσάνθεμα έφτασαν στα μέσα του 17ου αιώνα. Η πρώτη επιτυχημένη καλλιέργεια χρυσανθέμων έλαβε χώρα το 1789 όταν ένας έμπορος από τη Μασσαλία έφερε από τη Κίνα τρεις ποικιλίες από τις οποίες μόνο μία επέζησε και ονομάστηκε «Παλιά Μοβ». Καλλιεργείται μια πλήρης γκάμα από χρώματα: λευκό, κίτρινο, πορφυρό έως κόκκινο.

Το 13ο λουλούδι για την επέτειο γάμου.

Χρυσό πορτοκάλι: Ως φυτό ευνοεί τον οικονομικό τομέα και γενικά την «καρποφορία» στη ζωή και σε όσα περιμένουμε. Είναι από τα πιο διαδεδομένα «γούρια».

Το «χρυσό πορτοκάλι» δηλαδή το «κουμ κουάτ» είναι το δεντράκι με τους μικρούς πορτοκαλί καρπούς, που κάνουν εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού, λικέρ ενώ στη Κέρκυρα το μοιράζουν ως γλυκό μετά από το μυστήριο του γάμου. Είναι ένας πολύ διαδεδομένος καρπός στην Κίνα που στην Ελλάδα ευδοκιμεί στη Κέρκυρα.

Το όνομά τους λέγεται πως σημαίνει στην Ανατολή  «χρυσά φρούτα» και καλλιεργούνται συστηματικά και στην Ταϊβάν και στις Φιλιππίνες. Στην Ευρώπη πρωτοεμφανίστηκαν το 1846 από τον Ρόμπερτ Φόρτουν, συλλέκτη, κι αργότερα εμφανίστηκαν τα πρώτα δέντρα και στη Βόρεια Αμερική. Στην Κέρκυρα πρωτοεμφανίστηκαν το 1860 από τον Άγγλο αγρονόμο Μέρλιν κι ευδοκίμησαν στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού.

Φρέζια: Η φρέζια συμβολίζει την αγάπη άνευ όρων. Επίσης την αθωότητα και τη φιλία και την εμπιστοσύνη.

Η φρέζια «ανακαλύφθηκε» στη Νότια Αφρική, όπου ονομαζόταν «Πράσινος κρίνος της κοιλάδας». Η σημερινή της ονομασία, «Freesia», της δόθηκε γύρω στο 1830 και προέρχεται από το Γερμανό γιατρό Friedrich Heinrich Theodor Freese.

Ένα λουλούδι πολύχρωμο και αρωματικό όσο λίγα, τα άνθη της έχουν σχήμα καμπάνας. Με καταγωγή από την Αφρική είναι γνωστή σε όλα τα μέρη του κόσμου. Η λευκή ποικιλία της είναι και η πιο αρωματική. Το 7ο λουλούδι για την επέτειο γάμου.

Υάκινθος: Αντιπροσωπεύει τη σταθερότητα, ενώ οι μπλε υάκινθοι εκφράζουν την ειλικρίνεια. Στη γλώσσα των λουλουδιών συμβολίζει τον αθλητισμό.

Εξαιρετικά αρωματικός. Διαδεδομένο στους κήπους της χώρας μας, καλλιεργείται για τα μοναδικά άνθη σε σχήμα καμπάνας.που διαθέτει. Μπορεί να βρεθεί και ως αυτοφυές σε ολόκληρη την Ελλάδα, κάτι απόλυτα λογικό αφού κατάγεται από τις περιοχές της Μεσογείου.

Η μυθολογία λέει ότι δύο θεοί ο Απόλλωνας, ο θεός του ήλιου, και ο Ζέφυρος, ο θεός του δυτικού ανέμου, λάτρευαν τον Υάκινθο ένα νεαρό αγόρι, και διαγωνίστηκαν για την προσοχή του. Μια μέρα, ενώ ο Απόλλων ήταν με τον Υάκινθο στο μάθημα της δισκοβολίας, ο Ζέφυρος, σε μια ζηλότυπη οργή, φύσηξε τον δίσκο του πίσω, σκοτώνοντας τον Υάκινθο χτυπώντας τον στο κεφάλι. Από το αίμα του του νέου ο Απόλλωνας έπλασε ένα λουλούδι που το ονόμασε υάκινθο, που είναι περισσότερο γνωστό σε εμάς σήμερα, ως ζουμπούλι.