Θέλεις να παίξουμε άλλη μια φορά; Θάρρος ή αλήθεια; Αλήθεια! Ποια από όλες;
Η αλήθεια ορίζεται από τις συνθήκες, είναι το κοινώς αποδεκτό και αυτό που αποδεικνύεται. Είναι το αποτέλεσμα των λογικών συνειρμών. Είναι η αρχή και η απόκριση της εμπιστοσύνης και η αντανάκλαση του σεβασμού σε πρόσωπα και γεγονότα. Ας δεχτούμε, λοιπόν, πως μία αλήθεια μας μεταφέρεται και την ίδια στιγμή τα γεγονότα αντικρούονται αυτής, τότε προκύπτουν τα εξής δύο τινά: ο πομπός ψεύδεται ή ο δέκτης παρερμηνεύει τα λόγια. Και οι συνθήκες; Οι συνθήκες θα μπορούσαν ποτέ να αμφισβητηθούν; Η κοινή λογική θα αρνούνταν οποιαδήποτε τέτοια θεώρηση. Μήπως, λοιπόν, η αλήθεια είναι διττή. Μήπως υπάρχουν περισσότερες από μία αλήθειες… Και κάπως έτσι χάνουμε το μέτρο, αυτού που προσπαθήσαμε να ορίσουμε.
Αδυνατώντας να ορίσουμε την αλήθεια, δυσχεραίνεται και ο ορισμός του ρόλου της. Σώζει; Επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ή τη ζωή, αν θέλεις, ως έχει. Ακόμη κι αν θλίβει, δε συνθλίβει, δεν τυφλώνει, δεν προδίδει. Οι πληγές της κάποτε κλείνουν, επουλώνονται και οι ουλές φαντάζουν μάλλον παράσημα, παρά καρναβαλίστικα ξεφτίδια. Κι αν δεν την αντέχεις ή φοβάσαι μήπως δεν την αντέχουν; Τότε σαν γνήσιος υποκριτής θα πάρεις τον πηλό της φαντασίας σου και θα φτιάξεις μία νέα σωτήρια αλήθεια, ένα μικρό λευκό ψέμα και όλοι μετά ζήσανε καλά… Και όταν ξυπνήσουν αργά ή γρήγορα, δεν πέσανε απλά σε τοίχο μα από τα σύννεφα, μάλλον σε πτώση ελεύθερη. Τα ψέματα δε θεραπεύουν, δεν καλύπτουν. Είναι ο φερετζές των δειλών.