“ Να σου πω ένα μυστικό;”. Η ερώτηση αυτή, πάντα, ένιωθα να μου αυξάνει στιγμιαία την αδρεναλίνη. Ένδειξη ότι κάποιος σε εμπιστεύεται περισσότερο σε σχέση με τους υπόλοιπους, για την εχεμύθεια και την ικανότητα σου να τον στηρίξεις στην ιστορία που κρύβεται, συνήθως, πίσω από αυτή τη φράση.
Προσωπικά, πολλά μυστικά δεν έχω, για δύο λόγους. Γιατί μου αρέσει πολύ να μοιράζομαι τα συναισθήματα και τα γεγονότα της ζωής μου, είτε θετικά είτε αρνητικά, με τους ανθρώπους που έχω κοντά μου και δεύτερον, γιατί πάντα συνδύαζα στο μυαλό μου τα μυστικά με τα ψέματα και τα δεύτερα τα απεχθάνομαι τόσο όσο και την ειρωνεία. Πολύ!
Τα μυστικά σχετίζονται είτε με μεγάλες χαρές είτε λύπες ή με τη ντροπή. Όπως και να έχει, είναι απόρροια του φόβου, του εγγενή ή του προερχόμενου των εκάστοτε συνθηκών. Ενός φόβου, μη τυχόν η γνώση της πληροφορίας από τρίτους καταστρέψει την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εσένα ή μήπως, η εμπλοκή περισσοτέρων σε μια ιστορία χαράς, την “κλέψει” (διακρίνω μια μικρή δόση προκατάληψης!).
Μπορώ να δεχτώ ότι δε γίνεται να τα γνωρίζουν όλοι όλα. Άλλωστε, υπάρχουν πράγματα που θέλουμε να κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας. Είναι λογικό… Είναι όσα δε χρειάζεται να μαθευτούν και όσα θέλουμε να διαφυλάξουμε για να μη χάσουν την αίγλη τους. Είναι εκείνες οι συζητήσεις με το ταβάνι του δωματίου. Οι χειρότεροι φόβοι και οι λαμπερότερες των ελπίδων μας, που είναι μόνο για μας. Κομμάτια του εαυτού μας και στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας μας. Όπως αναφέρει και ο Coelho, τα όνειρα δεν πρέπει να τα αποκαλύπτεις γιατί χάνουν τη δύναμη τους. Επομένως, λίγο έως πολύ, όλοι έχουμε μυστικά…
Στην αντίπερα όχθη, τα μυστικά συνάδουν με τη μυστικοπάθεια, ως αρνητικής χροιάς στοιχείο του χαρακτήρα. Εμποδίζει την αυθόρμητη επικοινωνία, προάγει τη μοναξιά και εξαναγκάζει στη χρήση του ψέματος. Δε μπορεί να θέλεις να τα “κρατάς” όλα για τον εαυτό σου και ταυτόχρονα, να λες μόνο αλήθειες. Θα υπάρξουν στιγμές που θα χρειαστεί να υποκριθείς. Και αλήθεια, έχει νόημα να “κρύβεσαι” τόσο πολύ και από τους ανθρώπους που έχεις κοντά σου; Ακόμη, και αν τα μυστικά σου αφορούν σε πράγματα για τα οποία νιώθεις ντροπή, ποιος δεν έχει κάνει λάθη για να μην έχεις κάνει εσύ και γιατί να είσαι υποχρεωμένος να κουβαλάς το φορτίο μόνος σου; Αν είναι θλίψη, τότε ανοίγοντας την καρδιά σου, θα σου δοθεί ένα χέρι να πιαστείς και αν είναι χαρά, τότε αυτή θα πολλαπλασιαστεί. Απλά, θέλει λίγη προσοχή πού θα πεις και τι. Εξάλλου, κάθε που μοιράζεσαι αυτήν την εμπιστευτική πληροφορία νιώθεις ένα έντονο αίσθημα ανακούφισης και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, νομίζω.
Η εξωστρέφεια είναι σπουδαίο ταλέντο, αρκεί να ξέρεις πού και πότε να σταματάς ώστε να μη γίνεσαι φορτικός. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι συνυφασμένη με τη συντροφικότητα και όσες προεκτάσεις έχει αυτή στην καθημερινή ζωή. Είναι ωραίο να τα βρίσκεις με τον εαυτό σου αλλά και τι νόημα έχει αν δε μοιράζεσαι, τελικά, όσα νιώθεις, όσα σκέφτεσαι και όσα συμβαίνουν. Κράτα όσα θέλεις για εσένα και όσα μπορείς μοιράσου τα. Θα δεις τη χαρά σου να μεγαλώνει και τη θλίψη σου να φθίνει. Για να βρίσκονται και οι άλλοι δίπλα σου, πρέπει να ανοιχθείς. Έτσι, θα ανοίγονται κι άλλοι. Τα λουλούδια μυρίζουν, όταν πάψουν να είναι μπουμπούκια και ανοίξουν τα πέταλα τους. Έτσι, και οι ψυχές… Και ετοιμάσου να δεχθείς τις δικές σου πεταλούδες…
