Προσδοκώ…

0
107

Photo: Βασσιλική Χρονοπούλου

Προσδοκώ, το τέλειο.
Το τέλειο σώμα.
Το τέλειο πρόσωπο.
Το τέλειο στήθος.
Το τέλειο σπίτι.
Την τέλεια δουλειά.
Τον τέλειο σύντροφο.
Την τέλεια σχέση.
Την τέλεια ΖΩΗ.

Και αυτό που ήδη ΖΕΙΣ; Δεν είναι ζωή; Η νομίζεις ότι θα περιμένει η ζωή πότε εσύ θα ξεκινήσεις να ζεις;

Δεν είναι κακό να έχεις στόχους. Είναι όμως επώδυνο να πιστεύεις ότι δεν αξί-ΖΕΙΣ αν δεν έχεις ένα, κάποια ή όλα αυτά. Είναι βασανιστικό να κυνηγάς το τέλειο. Η ανικανότητα να δεχθείς την ομορφιά της κανονικότητας σε ωθεί σε ένα αέναο μαρτύριο.

Επιταγές > Κοινωνικές > «Φυλακές» > Δεσμά > Κοινωνικά.

Σκέφτομαι: «Πρέπει να ικανοποιήσω αυτό που η κοινωνία περιμένει από μένα. Πρέπει να ικανοποιήσω αυτό που εγώ περιμένω ότι η κοινωνία περιμένει από μένα. Δεν είμαι αρκετά καλός ακόμα. Πρέπει να κάνω κι άλλα.»

Και τα κάνω. Και εμφανίζεται κάτι ακόμα. Και το κάνω. Και εμφανίζεται ένα άλλο ακόμα.

Και το κάνω.
Και… και…
Απύθμενος βυθός. Δεν κουράστηκα ακόμα;
Κουράστηκα!
Θα σταματήσω.

Προσδοκώ, το μη τέλειο αυτή την φορά.
Να αγαπήσω τον μη τέλειο εαυτό μου.
Να του δώσω εγώ την στοργή και την αξία που περιμένει να πάρει από τους άλλους.
Προσδοκώ, το «αξί-ΖΩ».

 

Κείμενο: Θοδωρής Δεμερούτης 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλούμε γράψτε το σχόλιο σας
Παρακαλούμε γράψτε το όνομα σας