Αγαπώ τις σκιές. Κείμενο: Έλενα Λεοντή
Ειδικά αυτές που προβάλλονται σε φόντο σομόν.
Σομόν, όχι της επιφάνειας.
Σομόν του ήλιου ή του φανοστάτη.
Αν υπάρχει σκιά, υπάρχει και φως.
Αγαπώ το φως.
Η συνύπαρξη αυτή κάνει κλαδιά και φύλλα να καθρεφτίζονται στο τσιμέντο.
Κι είναι σαν να θέλει το δέντρο να γίνει ένα με το κτίριο.
Αυτή η φύση, όσο και να την πονάς, επιμένει να σ’ αγκαλιάζει.
Αγαπώ τις αντιθέσεις.
Τις εντοπίζω όπου κι αν κοιτάξω.
Είτε γύρω μου, είτε μέσα μου.
Μεγάλο το εύρος ζώνης.
Μπορεί να ξεκινάει από τα χρώματα και να καταλήγει στα συναισθήματα.
Έχουν μια παράξενη, πολλές φορές ανεξήγητη γοητεία.
Κι είναι σαν υπενθύμιση της ύπαρξης του διαφορετικού.
Του διαφορετικού που δεν έρχεται απαραίτητα σε σύγκρουση, αλλά που καταφέρνει να ταιριάξει.
αρμονικά ικανοποιώντας την αισθητική και τη σκέψη σου.
Αντιθέσεις…