…Η φωνή της συνείδησης !!!
Η δυνατότητα που έχουμε να συμβουλευόμαστε και να ζούμε βάση της συνείδησής μας, μου δίνει ελπίδα, χαρά και κουράγιο. Γι αυτό και έχω πολύ πάθος μέσα μου να μοιραστώ αυτή την ιδέα. Δεν σας ζητώ να με πιστέψετε. Σας καλώ, όμως να ρωτήσετε μέσα σας, να κάνετε μια δοκιμή. Να δείτε αν θα υπάρξει κάποια απάντηση. Αν έχετε κάποιο πρόβλημα και ζητάτε καθοδήγηση, δοκιμάστε να αφουγκραστείτε μέσα σας. Τι μπορώ να κάνω για να γίνω καλύτερος γονιός, φίλος, σύντροφος, σωστότερος απέναντι στον εαυτό μου, στους γύρω μου;
Διαβάζοντας ένα βιβλίο συνάντησα την ιδέα ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε πότε η μικρή φωνούλα μέσα μας, η συνείδησή μας, θα μας ψιθυρίσει. Μπορούμε να πάρουμε την πρωτοβουλία και να την ρωτήσουμε. Η συνταγή είναι η εξής:
Ρώτα με πρόθεση:
Ρωτάμε τη συνείδησή μας με σκοπό να ακούσουμε προσεκτικά αυτό που θα μας πει.
Άκου χωρίς δικαιολογίες:
Διότι… μόλις οι πρώτοι ψίθυροι ακουστούν μπαίνουμε στον πειρασμό να πούμε στον εαυτό μας ότι για αυτόν και τον άλλο λόγο είναι καλύτερα να μην κάνουμε αυτό που ακούσαμε.
Πράξε με θάρρος:
Αυτό που μας συμβουλεύει η συνείδησή μας δεν είναι πάντα η πιο εύκολη επιλογή και συχνά απαιτεί θάρρος. Ουσιαστικά, η συνείδησή μας, μας οδηγεί να ακολουθούμε τον δύσκολο δρόμο, τον δρόμο της αρετής και όχι της κακίας. Μας διδάσκει να κάνουμε πράγματα που δεν βλέπουμε να τα κάνουν τόσο συχνά οι γύρω μας, μας οδηγεί έξω από την πεπατημένη και από την ασφάλεια που αυτή μας εμπνέει. Κάποιες φορές μπορεί λόγω της δυσκολίας να μην προτιμούμε να την ακολουθήσουμε. Αλλά τελικά το δυσκολότερο είναι να κάνουμε αυτό που μας υπαγορεύει η συνείδησή μας ή να ζούμε με τις συνέπειες που έχει το να μην την ακολουθούμε;
Αν επιλέγουμε βάση της ευκολίας, μήπως είναι τελικά πιο εύκολο να κάνουμε τώρα αυτό που μας υποδεικνύει η συνείδησή μας, παρά να υποστούμε αργότερα τα αποτελέσματα;
Είμαστε πρόθυμοι να κουβαλάμε την εσωτερική δυσαρμονία που προκύπτει, τις διαλυμένες σχέσεις, τις δικαιολογίες, να κατηγορούμε τους άλλους, να αφήνουμε τις αδυναμίες των γύρω μας να μας ελέγχουν και να παρασυρόμαστε από το περιβάλλον μας;
Κάποιες φορές μπορεί να δεχόμαστε άδικη κριτική… Γιατί να δίνουμε την δύναμη στον εξωτερικό κριτή, τη στιγμή που η δική μας συνείδηση δείχνει κατανόηση;
* Καθώς εναρμονίζουμε τη ζωή μας όλο και περισσότερο με τη φωνή της συνείδησής μας, αρχίζει μέσα μας να δημιουργείται ένα αίσθημα ευτυχίας. Δεν θέλω να πω ότι θα πετάμε συνέχεια από χαρά… Αντίθετα θα υπάρχουν στιγμές πόνου συναισθηματικού και ψυχικού, καθώς αναγνωρίζουμε πράγματα για τον εαυτό μας και λάθη μας, καθώς παλεύουμε να απαλλαγούμε από τις κακές μας συνήθειες για να μπούμε σε νέες εποικοδομητικές.
Ανεξάρτητα, όμως, από τον πόνο ή την χαρά νοιώθουμε ένα αίσθημα ευτυχίας, γιατί ξέρουμε πως κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση και ένα αίσθημα ελπίδας, γιατί στα δύσκολα που θα έρθουν έχουμε τη δυνατότητα μιας σοφής επιλογής!!!
(πηγές: Σ.Γλάρος, Covey: First things first, The 7 habbits of highly effetive people)