Περπατώντας με μια καινούρια φίλη σε ένα παγωμένο στενάκι, έντεκα το βράδυ. «Το μόνο που θα μου λείψει πολύ από αυτό το μέρος είναι ο ουρανός! Κοίτα πόσα αστέρια!». Ασυναίσθητα ύψωσα το λαιμό μου. Κρυσταλλωμένο ψηλά το στερέωμα, στολισμένο με δισεκατομμύρια λαμπάκια. « Σήμερα ο ουρανός είναι ανοιχτός να δεχτεί τις ευχές μας!» σκέφτηκα και δεν ομολόγησα ποτέ.
Συνεχίσαμε τη σύντομη πορεία μας… Τι ευχή θα έπρεπε, άραγε, να είχα κάνει λίγες ώρες πριν η ζωή με προκαλέσει άλλη μία φορά; Λίγο πριν μου κλείσει το μάτι για να μου αποδείξει την παντοδυναμία του «panta rei», ακριβώς όπως το είδα «καρφιτσωμένο» στα πόδια μου ενώ απολάμβανα ένα ψυχρό πρωινό σε μια μεσαιωνική πλατεία.
Μια ευχή. Τι θέλεις; Μια τόσο απλή ερώτηση, ένα σωρό απαντήσεις. Τόση λαχτάρα! Η ερώτηση ηχεί στα αυτιά μου με μια δυνατή φωνή. Μόνο μια ισχυρή βουή θα μπορούσε να σε ταρακουνήσει τόσο καλά ώστε να σταθείς με ειλικρίνεια και να αποκαλύψεις τον πόθο σου. Κι όσο περνούν τα χρόνια και όσο πλησιάζουν αυτές οι μέρες όσα πραγματικά επιθυμείς, διαπιστώνεις πως δεν αγοράζονται και πως πιθανότατα, δεν αποκτώνται τόσο εύκολα. « Θέλω να γυρίσεις πίσω!», «Θέλω να με αγαπούν και να με αποδέχονται όπως είμαι», «Θέλω να νιώθουν περήφανοι για εμένα», «Θέλω να με ερωτευτεί», «Θέλω να ξεχάσω…».
Να είναι η δυστυχία ή η ευτυχία που πηγάζει από αυτήν την αθώα φράση; Είναι η θέληση η κινητήριος δύναμη που θα σε πάει παρακάτω ή αυτή που θα κρατάει πάντα λίγο πίσω; Είναι αλυσίδα ή είναι φτερά; Η θέληση, μάλλον, είναι ένα μικρό φυλαχτό! Είναι αυτό που κουβαλάς μέσα σου, που το φυλάγεις σαν τα μάτια σου, για να μπορείς να βρεις τη δύναμη να ξυπνήσεις το πρωί. Είναι το σημείο αναφοράς που σε συνοδεύει όσο εσύ προχωράς. Γιατί αδιαμφισβήτητα θα προχωρήσεις; Είναι η κοινή μας μοίρα, το κοινό μας γραφτό μα μόνο αυτό το μικρό φυλαχτό θα μπορέσει να κάνει το δρόμο σου διαφορετικό. Που θα μεταμορφώσει την ανθρωπότητα από αναπαράσταση συνείδησης σε ύπαρξη.
Περπατώντας για την επιστροφή… « Να σου πω κάτι. Θέλω να μείνω εδώ!». Ανεξέλεγκτη η ευχή όρμησε να βρει το πραγματικό της εφαλτήριο! Η επιθυμία πέρασε στον πραγματικό κόσμο και ο ουρανός εκείνο τα βράδυ ήταν ανοικτός. Ξέρεις τι απομένει; Σαν γνήσιος σκηνοθέτης, να μεταφέρω αυτό το ονειρικό σκηνικό στην πραγματικότητα! Να κάνω αυτήν την ευχή, τη δική μου μοναδική αλήθεια! Και μαζί μου, κι εσύ! Να! Ζήτησε ότι θες! Σήμερα το βράδυ, ο ουρανός είναι ανοιχτός εδώ. Να ομολογείς την επιθυμία σου, για να μπορείς να την φέρνεις στον κόσμο σου και να την προφταίνεις! Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ την ευτυχία αλλά ίσως, σε φέρνω πιο κοντά σε ότι αγαπάς!
Y.Γ. Κι ευτυχώς, “panta rei”…
