*Εντάξει, η κακή μου σχέση με τον χρόνο και τα παράγωγά του είναι δεδομένη. Είχαμε ραντεβού στις 3 στο Κολωνάκι. Ντροπή μου, αλλά άργησα! Ωστόσο, με περίμενε κεφάτη και χαμογελαστή, κάτι που ίσως τελικά και να την χαρακτηρίζει αν υπολογίσω ότι λίγο αργότερα μου είπε πως οι φίλοι και οι συγγενείς της την βάζουν στην κατηγορία των ανθρώπων που είναι πάντα μες στην καλή χαρά! Το ίδιο χαμόγελο διατηρήθηκε όση ώρα περάσαμε παρέα. Η Κρυσταλλία λοιπόν, τι και αν σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και Σχέδιο Μόδας, τραγουδάει εδώ και περίπου 8 χρόνια και ελκύει το ενδιαφέρον μας είτε στο Balux που κάνει live φέτος, είτε στο «Your Face Sounds Familiar» του Ant1 που την είδαμε πέρυσι, είτε στην πιο pop εκδοχή της, επί εποχής Otherview.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: φέτος κυκλοφόρησε από την Platinum Records ένα καινούργιο τραγούδι δια χειρός Στέφανου Κορκολή (βλέπε «Τα σπασμένα μας γυαλιά») ενώ μόλις χθες ακούσαμε την δική της μουσική πρόταση για τον Ελληνικό Τελικό της φετινής Eurovision (βλέπε «Μια πεταλούδα στην Αθήνα» από τον Νίκο Αντύπα και τον Άρη Δαβαράκη) που θα γίνει την Τρίτη από την Δημόσια Τηλεόραση (;) και το MAD.
Πήγαμε λοιπόν μια βόλτα με την Κρυσταλλία με αφορμή όλα τα παραπάνω! Έλα μου όμως που δεν τις αρέσουν οι συνεντεύξεις! Άντε τώρα να την πείσω για το αντίθετο…
Γιατί δεν τα πας καλά με τις συνεντεύξεις;
Γιατί αγχώνομαι μήπως πω κάτι που δεν πρέπει και νομίζω ότι δεν μπορώ να εκφράσω απόλυτα σωστά αυτά που σκέφτομαι. Δεν έχω πει πολλά που θα ήθελα να πω και δεν θα έλεγα πολλά από αυτά που έχω πει! Κάποιες φορές στο παρελθόν μου ‘’κιτρίνιζαν’’ λίγο την συζήτηση. Βέβαια καταλαβαίνω ότι τα περισσότερα περιοδικά στα οποία έχω δώσει ως τώρα συνεντεύξεις, είχαν τέτοιο περιεχόμενο. Καλώς ή κακώς λοιπόν μπήκα σε αυτό το παιχνίδι! Εξ ου και το άγχος μου με τις συνεντεύξεις.
Αναγκάστηκες δηλαδή να κάνεις πράγματα που δεν ήθελες;
Γενικά έχω κάνει πράγματα στην ζωή μου που μπορεί να μην ήταν εντελώς δικές μου επιλογές. Όχι ότι τα μετανιώνω, έμαθα μέσα από αυτά! Πέρασα λοιπόν μια περίοδο όπου δεν ήθελα να ‘’κρεμάσω’’ όσους με πίστευαν, με αποτέλεσμα να κάνω πράγματα που μου ζητούσαν και να βγάζω μια άλλη εικόνα του εαυτού μου, που δεν ήταν το 100% μου. Έκανα δηλαδή πράγματα που ικανοποιούσαν τους άλλους και λιγότερο εμένα. Κάτι που το κάνω γενικά, γιατί θέλω να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Δεν μιλούσα γιατί είχα το κόμπλεξ να μην με περάσουν για ψωνάρα αλλά και να μην απογοητεύσω την εταιρεία μου. Είχε άλλη μορφή αυτό που είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να κάνω και να παρουσιάζω. Όμως είναι μέχρι να κάνω το μπαμ!
…και έγινε το μπαμ!
Έγινε! Πλέον κάνω πράγματα που χαροποιούν περισσότερο εμένα, συνεχίζοντας βέβαια να συνεργάζομαι άψογα με την εταιρεία μου την PLATINUM RECORDS και την ομάδα μας. Επιλέγω να κάνω αυτά που αγαπάω μουσικά, αλλά και τον τρόπο που θα μιλήσω, τον τρόπο που θα ντυθώ και τη στάση μου στον χώρο. Προσπαθώ να είμαι μέσα στη δουλειά μου αυτό που είμαι και στην καθημερινότητά μου, τόσο σαν άνθρωπος όσο και καλλιτεχνικά.
Νωρίτερα, δεν έβαζες όρια στις σχέσεις σου ή στην δουλειά σου;
Ακριβώς! Δεν μπορώ να πω ότι κάποια πράγματα δεν μου άρεσαν. Κάποια ήταν επιλογή μου και μου χάρισαν ωραίες εμπειρίες, αλλά έβλεπα ότι δεν ήμουν εγώ. Παρόλα αυτά τα έκανα, αλλά ένιωθα ότι είχα χάσει τον εαυτό μου. Με τους Otherview ειδικά που ξεκίνησα, είχαμε πολλές περιοδείες που επιβαρύνανε το πρόγραμμά μας. Ήμουν δύο χρόνια με μια βαλίτσα στο χέρι. Είχα πιεστεί πολύ εκείνη την περίοδο. Πέρασα κρίσεις πανικού. Γυρνούσα σπίτι και έκανα μέρες να ηρεμίσω από την υπερένταση.
Συνεπώς το πρόβλημα δεν ήτανε οι Otherview, αλλά το ότι ήθελες να κάνεις άλλα πράγματα!
Με τους Otherview μείναμε 4 χρόνια μαζί. Για εμένα οι σχέσεις είναι πάνω από τις συνεργασίες και αυτό τα λέει όλα πιστεύω. Το ότι έφυγα από τους Otherview δεν ήταν ανώδυνη διαδικασία, αλλά σίγουρα ήταν αναπόφευκτη φυσική συνέχεια για εμένα. Ήμουν ανέκαθεν πολύ ανήσυχη μουσικά και πάντα είχα την ανάγκη να εξελίσσομαι. Ωστόσο, έχω πραγματικά πολύ ωραίες αναμνήσεις από αυτή την περίοδο, αλλά μουσικά δεν ήταν 100% αυτό που θα ήθελα να κάνω. Άκουγα από πάρα πολύ μικρή συνέχεια μουσική, και πέρασα από πολλά διαφορετικά είδη μέχρι να αποφασίσω τι είναι αυτό που μου αρέσει. Σκέψου ότι από τη μία έπαιζα σε metal μπάντες και ροκ συγκροτήματα και από την άλλη συμμετείχα και σε έντεχνα και ρεμπέτικα σχήματα. Αργότερα άρχισα να ακούω ηλεκτρονική μουσική και global underground και έτσι ξεκίνησε η ενασχόλησή μου με τη dance μουσική. Αλλά το φανταζόμουν αλλιώς απ’ ότι τελικά έγινε. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα δημιουργούμε τραγούδια με μόνο αυτοσκοπό να γίνονται εμπορικά και σουξέ. Δεν μου άρεσε αυτό τα πράγμα. Δεν είχαμε ξεκινήσει έτσι, αισθάνθηκα ότι στο τέλος ήταν πιο σημαντικό να ψάχνουμε ένα «στίχο – ατάκα» από το να δημιουργούμε μουσική που μας κάνει να νιώθουμε πλήρεις με το αποτέλεσμα.
Σήμερα ποια είναι τα ακούσματά σου;
Ακούω παλιά καλά λαϊκά τραγούδια και λατρεύω την Μοσχολιού. Από την άλλη ακούω συνέχεια Γιώτα Νέγκα, την θεωρώ τρομερή τραγουδίστρια, όπως επίσης μου αρέσει πολύ και η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Θέμης Καραμουρατίδης, η φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, ο Μαραβέγιας και φυσικά λατρεύω τις μοναδικές Γαλάνη, Αλεξίου και Βιτάλη και όλη αυτή την απίστευτη γενιά.
Οπότε φαντάζομαι προς αυτό το ύφος γέρνει αυτό που θέλεις από εδώ και πέρα να παρουσιάζεις;
Δεν ξέρω πώς να το προσδιορίσω ακριβώς! Μπορώ να σου πω απλά ότι έβαλα τον στόχο μου και προχωράω προς αυτόν. Και στόχος μου είναι κάνω ωραία κομμάτια. Δεν ξέρω αν θα είναι λαϊκά, ακουστικά, μπαλάντες ή swing. Θέλω να είναι κοντά σε μένα, στην φωνή μου, στην ιδιοσυγκρασία μου και στον εαυτό μου. Έχω πολλές πτυχές. Αυτό που πραγματικά με νοιάζει είναι να λέω ωραία τραγούδια. Αυτό θα προσπαθήσω!
Αυτή τη διαφορετική πλευρά σου γνωρίσαμε μέσα από το «Your Face Sounds Familiar» που συμμετείχες!
Περάσαμε τέλεια στο show αυτό. Οκ, δεν έχουμε καλή τηλεόραση και το γνωρίζουμε, αλλά είναι κάποια πράγματα και κάποια project που είναι πολύ αξιόλογα! Το «Your Face Sounds Familiar» θα το έβλεπα σίγουρα αν δεν συμμετείχα. Είχε καθαρά καλλιτεχνική υπόσταση. Υπήρχαν πολλές δυσκολίες και προκλήσεις για εμάς στην απόδοση των χαρακτήρων, αλλά ήτανε πολύ δημιουργικό. Είχαμε καταπληκτική ομάδα και πίσω και μπροστά από τις κάμερες. Περάσαμε τέλεια και γελάσαμε πάρα πολύ! Νομίζω λοιπόν ότι όντως μου έκανε καλό, γιατί πέρα απ’ όλα αυτά, είχα την ευκαιρία να ακουστώ σε διαφορετικά κομμάτια.
Έτσι προέκυψε η συνεργασία σου με τον Στέφανο Κορκολή;
Εγώ ήμουν ‘’κορκολικιά’’ από μικρή (γέλια). Στην διαμάχη της εποχής μεταξύ Ρουβά-Κορκολή επέλεγα πάντα Κορκολή! Ίσως γιατί έπαιζα πιάνο από μικρή και μου άρεσε που ο Κορκολής ήταν πάνω απ’ όλα μουσικός. Τον θεωρώ μουσική ιδιοφυία, είναι απίστευτος συνθέτης και πιανίστας. Είμαι τυχερή για αυτή την συνεργασία, τόσο μαζί του, όσο και με την Ρεββέκα Ρούσση που έγραψε τους στίχους του. Το κομμάτι λέγεται «Τα Σπασμένα μας Γυαλιά» και κυκλοφορεί από την Platinum Records!
Τώρα όμως με την Eurovision υπάρχει ίσως ο ‘’κίνδυνος’’ να ξαναγυρίσεις σε αυτά που πλέον αποφεύγεις…
Αυτό είναι το θέμα μου (γέλια)! Εγώ δεν ήθελα να πάω στην Eurovision! Με φοβίζει πολύ όλο αυτό που προηγείται και ακολουθεί, τα τόσα σχόλια και οι υπεραναλύσεις. Όταν μου είπανε όμως ποιος θα υπογράψει το τραγούδι μου είπα οκ, θα το κάνω μόνο και μόνο γι αυτό. Μιλάω για τον Νίκο Αντύπα που έγραψε μουσική και τον Άρη Δαβαράκη που υπογράφει τους στίχους στο τραγούδι μου. Ο τίτλος είναι «Πεταλούδα Στην Αθήνα» και πρόκειται για ένα πολύ ελληνικό κομμάτι, με καθαρό ήχο, αυθεντικό, και ωραίους ελληνικούς στίχους. Με τιμά πραγματικά καλλιτεχνικά. Γι’ αυτό παρά τους ενδοιασμούς μου είπα το ναι και θα συμμετάσχω στον Ελληνικό Τελικό μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Η ομάδα είναι πολύ καλή!
Τι φοβάσαι περισσότερο σε όλη αυτή την διαδικασία;
Η πρώτη μου σκέψη είναι ότι είμαι τρομερά αγχώδης και δεν ξέρω πως θα το ξεπεράσω όλο αυτό. Αυτό φοβάμαι περισσότερο. Το άγχος μου είναι αστάθμητος παράγοντας και αυτό είναι που ίσως με τρομάζει σε περίπτωση που κερδίσει το τραγούδι μας στον Ελληνικό Τελικό και ταξιδέψουμε στην Δανία. Νομίζω όμως ότι όπως και αν έχει, όπου και αν φτάσουμε, θα είμαι μια πολύ μεγάλη και ωραία εμπειρία. Θα προσπαθήσω απλά να απέχω από το κομμάτι των σχολίων και των άσκοπων κριτικών. Σε όλα αυτά δεν έχω καμία συμμετοχή.
Βάζεις λοιπόν πλέον τα όρια σου…
Η αλήθεια είναι ότι όταν είσαι πιο μικρός κάνεις υποχωρήσεις γιατί λες ποιος είμαι εγώ που θα μιλήσω! Νομίζω ότι πλέον δεν έχω κάτι να χάσω. Δεν με νοιάζει αν θα κάνω επιτυχία ή όχι. Δεν με ενδιαφέρει ούτε να με παίζουν στην τηλεόραση, ούτε να με σχολιάζουν. Και επειδή εγώ το επέτρεψα και συμμετείχα σε όλο αυτό, πρέπει τώρα να κάνω μια επανεκκίνηση. Με ενδιαφέρει η μουσική, αυτή καθ’ αυτή. Προτιμώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν παρά να παίξω σε ένα μαγαζί που δεν θα μου ταιριάζει μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους. Μπορώ να κάνω και άλλες δουλειές, δεν με φοβίζει αυτό. Απλά αν συνεχίσω να είμαι στον χώρο, θέλω να δουλεύω όπως θέλω εγώ.
Και τι άλλο θα έκανες δηλαδή;
Έχω τελειώσει σχέδιο μόδας, έχω κάνει τόσα άλλα πράγματα, οπότε κάτι θα έβρισκα να κάνω! Αλλά από την άλλη σίγουρα θα συνέχιζα να ασχολούμαι και με την μουσική. Παίζω μπάσο και θα ήθελα να τελειώσω τις σπουδές μου στο πιάνο. Είμαι ένα βήμα πριν το πτυχίο. Θα μου άρεσε πολύ να γράφω μουσική για κινηματογράφο. Γενικά γράφω τραγούδια και λατρεύω αυτό το δημιουργικό κομμάτι.
Τι σε οδήγησε όμως εν κατακλείδι σε όλη αυτή την αλλαγή;
Πολλά! Και μέσα σε όλα ήρθε και ένας άνθρωπος στην ζωή μου και μου έμαθε πολλά πράγματα. Μου άνοιξε τα μάτια και μου έκανε επανεκκίνηση. Είμαι πολύ αυθόρμητη, παρορμητική και θέλω όλοι γύρω μου να είναι καλά, αλλά πλέον αν καταλάβω ότι αυτό κάποιος το εκμεταλλεύεται προσπαθώ να βάζω έναν ‘’τοίχο’’ που δεν πρέπει να προσπεράσει για να είμαι καλά κι εγώ. Αυτό προσπαθώ να πετύχω και στα επαγγελματικά μου και στα προσωπικά μου. Γιατί δεν πρέπει να συμβιβάζουμε την ευτυχία μας και να κάνουμε εκπτώσεις στον εαυτό μας ή στα όνειρά μας…
—
ΥΓ. Φιλιά και θερμές ευχαριστίες στην Άννα Χατζησυμωνιάν για την φωτογράφιση!
Info
*H Κρυσταλλία θα διαγωνιστεί στον Ελληνικό Τελικό, για την ανάδειξη του τραγουδιού που θα μας εκπροσωπήσει στον 59ο Διαγωνισμό της Eurovision, που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο ειδικής βραδιάς την Τρίτη 11 Μαρτίου στο Acro Music Hall, και θα μεταδοθεί απευθείας από την Δημόσια Τηλεόραση στις 21:00
Κείμενο: Τάσος Μπιμπισίδης
