Το παιχνίδι τέλειωσε κι έχασες… έπαιζες με ανοιχτά χαρτιά. Δε φταίει κανείς… όταν δε φταίει κανείς, τότε φταίνε όλοι. Η τύχη σε εκδικήθηκε και σου έδωσε το μάθημα της. Κι έμαθες… Μάλλον. Μέχρι την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να ξαναπαίξεις.
Κι ο άλλος… κέρδισε; Έχασε; Έμαθε ή έστω, θα μάθει ποτέ; Ο συμπαίκτης που σε τιμούσε στο κοινό τραπέζι κι εκτιμούσε τον τρόπο που έπαιζες… Αυτός που σου πέταξε τον άσσο, τη στιγμή, που άνοιγες και το τελευταίο σου φύλλο.
Απογοήτευση. Είσαι δηκτική και υπερβολική θα μου πεις. Θρύψαλα εαυτός θα σου απαντήσω. Τα όμορφα έγιναν άσχημα ή έτσι μοιάζουν και τα κομμάτια σου ανασυγκροτούνται και θα έπρεπε, αν όντως σέβεσαι τον εγωισμό σου, να αποζητούν εκδίκηση. Να χαθούν όλα!
Δεν έχω εκδικηθεί ποτέ και δεν καταλαβαίνω και πολύ καλά τι σημαίνει. Είναι αυτό που ζητάς τα χαμένα πίσω; Μα, εσύ δε τα έχασες; Τι ζητάς; Άδικο δεν είναι; Μα που να το ζητήσεις το δίκαιο, μάτια μου, όπως σου έχω ξαναπεί. Για το άδικο πάντα θα μιλάμε. Και απέναντι στο δικό σου το άδικο, όλα δίκαια θα μοιάζουν. Σκέφτεσαι και μηχανεύεσαι τρόπους να πάρεις τα κεκτημένα και πλέον, απολεσθέντα σου πίσω. Σκέφτεσαι και καταναλώνεις ενέργεια και χρόνο. Κι ο χρόνος δε γυρίζει… ψάχνεις για τα λάθη του άλλου και ανακαλύπτεις μόνο τα δικά σου και απελπίζεσαι. Το βλέμμα σου γυαλίζει και τα μάτια σου καίνε… γιατί έκλαψες πάλι. Γιατί γέμισες θάλασσες και δεν κατάφερες τίποτα. Με το τίποτα έμεινες κι εσύ κι αυτός. Γιατί, εν τέλει, κέρδισε ο εγωισμός. Αυτός που, τώρα, επικαλείσαι να λύσει τα άλυτα και να δώσει απαντήσεις στα ανείπωτα.
Ηρέμησε. Κουρασμένος είσαι. Ηρέμησε και δες λίγο τα πράγματα όπως είναι ή όπως τους αναλογεί να είναι..
Εσύ δέχθηκες να παίξεις και μάλιστα, με φανερά χαρτιά. Ήταν επιλογή σου και οφείλεις να τη στηρίξεις. Σκέψου, μόνο, αν φέρθηκες σωστά. Δες τα λάθη σου και μάθε. Κι ακόμη κι αν την επόμενη φορά, αποφασίσεις να παίξεις με τον ίδιο τρόπο… Κάν’ το!
Μη φοβάσαι την αλήθεια σου. Μόνο τα ψέματα πληγώνουν. Ωστόσο, επειδή προσπαθείς, δε σημαίνει ότι πάντα πετυχαίνεις. Μα μην πάψεις ποτέ, μα ποτέ, να προσπαθείς! Έτσι, θα δείχνεις την ποιότητα του χαρακτήρα σου. Να προσπαθείς για όσα στους άλλους μοιάζουν δυσνόητα και ακατόρθωτα. Γιατί, μεταξύ μας, τελικά, πάντα τα καταφέρνεις!
Δε νιώθω την ανάγκη να εκδικηθώ. Η ζωή , πια, όπως τα φέρει. Απλά, σταματώ να προσπαθώ γιατί έχασα επειδή ήθελα να κερδίσεις και το ήθελα πιο πολύ κι από εσένα. Η δική μου αλήθεια αυτή ήταν και αυτή θα είναι. Τώρα, όμως, αποστασιοποιημένα.
Να θυμάσαι να κρατάς από τους ανθρώπους μόνο αυτά που αγάπησες. Αυτά θα αγαπάς για πάντα! Ακόμη κι αν θεωρείς πως η απέναντι πλευρά δε στάθηκε ως όφειλε, εσύ να στηρίζεις μέχρι τέλους τις επιλογές, τις ιδέες και τα συναισθήματα σου, όπως έκανες ως τώρα. Και ξεκίνα από την αρχή…
Υ.Γ. Μια παρτίδα μαζί σου την ξαναέπαιζα κι ας έχανα… Γιατί αγαπώ θα πει χάνομαι!
