Τα όνειρα σου πρέπει να σου προκαλούν έστω και λίγο φόβο, ειδάλλως δεν είναι αρκετά μεγάλα.
Τα όνειρα και ο φόβος, τι σχέση μπορεί να έχουν; Μοιάζουν σαν έννοιες ασύμβατες. Έτσι νόμιζα… Έγινε ποτέ πραγματικότητα κάτι που πόθησες αληθινά πολύ; Εκείνη την ώρα της απέραντης ευτυχίας, νιώθεις πως η καρδιά σταματά και αυτόματα πιάνεις τον εαυτό σου να φοβάται μη χάσει τα κεκτημένα.
Φόβος! Το δύσκολα προσδιοριζόμενο συναίσθημα, που σχετίζεται με την αμφίβολη και ανασφαλή φύση μας.
Φόβος, γιατί δεν ξέρεις τι έπεται, γιατί δε θέλεις να μάθεις, γιατί κάποτε έμαθες και απογοητεύτηκες… Γιατί δεν είναι τέλειο, γιατί είναι…
Η πηγή του φόβου είναι μάλλον η άγνοια, είτε επειδή δεν μπορείς να κατακτήσεις τη γνώση, είτε γιατί δε θέλεις.
Μια φίλη λέει πως όλα είναι τρομακτικά μέχρι τη στιγμή που θα τα γνωρίσεις και θα σταθείς απέναντι τους. Το πέπλο φεύγει, η αλήθεια τους αποκαλύπτεται και ευτυχώς, κάθε αλήθεια είναι σχετικά διαχειρίσιμη. Ωστόσο, δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω το φόβο σαν αρνητικό συναίσθημα αποκλειστικά… Οι άνθρωποι που δε φοβούνται είναι τουλάχιστον αλαζόνες ως και επικίνδυνοι. Μάλλον, πρόκειται για τα ηνία που κρατούν την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση εντός του μέτρου. Και αλήθεια, αν δε φοβάσαι έστω και λίγο, πως θα μπορούσες να περνάς στην απέναντι πλευρά και να ελπίζεις. Έστω και λίγο…
Τι φοβάσαι;
Αν απαντήσεις τίποτα, μάλλον θα έπρεπε να σκεφτείς μια από τις εξής ακόλουθες εκδοχές. Ή έχεις ξεπεράσει τους φόβους σου και είσαι πια λεύτερος ή που τους συνήθισες. Ζεις με αυτούς, τους βλέπεις τα βράδια σου να γιγαντώνονται και απλά, τους αφήνεις να μεγαλώνουν δίπλα σου μέχρι τη στιγμή που θα σε κυριεύσουν και θα νιώσεις τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σου. Μπορεί να είναι δύσκολο, μα κοίταξε τους κατάματα, δεν είναι παρά φαντάσματα του δικού σου νου, ολόδικα σου δημιουργήματα, απλά όχι τόσο καλοφτιαγμένα όσο οι ελπίδες σου. Αν τους φυσήξεις δεν πρόκειται να διαλυθούν!
Πιάσε την κουβέντα μαζί τους, γνώρισε τους, βρες τα αίτια και τις αφορμές και προσπάθησε να εξηγήσεις τις φύσεις τους.
Κάπου στα μισά αυτής της συζήτησης ήδη θα έχουν αρχίσει να χάνουν την υπόσταση τους γιατί ο φόβος έχει στοιχεία παραλόγου και ευτυχώς, η λογική είναι πάντα ισχυρότερη και τα αποκαλύπτει και τους αποδυναμώνει αν δεν τους ακυρώνει.
Μέσα στον παραλογισμό του φόβου, να σου πω πως είναι λογικό να φοβάσαι…
…και κάθε που νικάς έναν φόβο μάλλον ένας καινούριος θα εμφανίζεται γιατί όποτε αλλάζει η ζωή σου, θα αλλάζουν και όσα θεωρείς πολύτιμα. Θα επαναξιολογείς και τότε η ανησυχία σου θα αγκαλιάζει αυτά που βρίσκονται πρώτα στη λίστα. Θα φορέσεις την πανοπλία σου και θα τα υπερασπιστείς και θα συντρίβεις ότι μπορεί να χαλάει την ομορφιά τους. Και ίσως έρθει μια μέρα που πια θα αναπνέεις, χωρίς να κομπιάζεις, χωρίς να κρατάς μέτρο, αλλά αυτή η στιγμή αργεί συνήθως γιατί επέρχεται με τη γνώση που φέρνει μαζί του ο χρόνος… Κάπου εκεί μάλλον θα έχεις πάψει και να ονειρεύεσαι.
Γι’ αυτό, τώρα που μπορείς και αντέχεις, μάθε να ελπίζεις! Να ελπίζεις για να στολίζεις τους χειρότερους φόβους σου με λουλούδια… για να μπορείς πότε πότε να τους κοροϊδεύεις!
(κείμενο: Π. Νανά, επιμέλεια Α. Βίνος)
