*Η Μπέττυ Μαγγίρα είναι κορίτσι του κεφιού και δεν υπολογίζει. Στο μπρίο, την τσαχπινιά, το καλιάρντεμα και την χαρά δηλώνει πρώτη και καλύτερη! Σήμερα ζει κάπου στου Παπάγου, πρωταγωνιστεί σε ένα λαϊκό μιούζικαλ, παίζει κάθε απόγευμα μπροστά στις κάμερες του Alpha, προσέχει τα δύο της παιδιά, μιμείται εξαιρετικά την Cher, ράβει τα κοστούμια της στη μαμά της που είναι μοδίστρα και πεθαίνει για γκλίτερ, πούπουλα και φτερά.
Τη συναντήσαμε «Πριν το Χάραμα» στο Θέατρο Βέμπο. Εκεί κάθε βράδυ υποδύεται την διάσημη αρτίστα Νταίζη Φωκά…
«Αυτό το έργο είναι ένα λαϊκό μιούζικαλ με λαϊκή βάση και κλασικά λαϊκά τραγούδια. Η ιστορία μας ξεκινάει στην Θεσσαλονίκη το 1943 όπου οι Εγγλέζοι βομβαρδίζουν τους Γερμανούς για να φύγουν από την πόλη, και τελειώνει το 1967 στην Αθήνα. Σε όλη την παράσταση βλέπεις την ιστορία της Ελλάδας αυτής της περιόδου, μέσα από ερωτικές και πολυτάραχες ιστορίες ανθρώπων της εποχής. Περνάει, βρε παιδί μου, ο πόνος, ο νταλκάς, το λαϊκό πάλκο. Μερακλώνεις για τα καλά, πως να το πω (γελάει). Προσωπικά περνάω τέλεια στην παράσταση αυτή γιατί κατά βάθος είμαι ένα λαϊκό κορίτσι! Μου αρέσουν τα παλιά τραγούδια. Όταν κάναμε πρόβες τα άκουγα συνέχεια, τα έμαθα όλα απ’ έξω και τα λάτρεψα. Πολύ μεράκι, πολύ πάθος. Αγάπησα ίσως λίγο παραπάνω αυτό το έργο επειδή είναι και η πρώτη μου απόπειρα σε θεατρικό σανίδι. Μέχρι τώρα το ζούσα μέσα από τις μουσικές παραστάσεις και τα show που έχω κάνει ή μέσα από την αδερφή μου. Πρώτη φορά το ζω κανονικά επί σκηνής και μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει. Θέλει απίστευτη πειθαρχία. Είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Αν με βάλεις να κάνω κάθε μέρα το ίδιο πράγμα με σκότωσες! Εδώ δεν μου συνέβη αυτό ποτέ. Αλλάζουν κάθε μέρα οι συνθήκες, το κοινό, η διάθεση των θεατών, η ανταπόκριση. Είναι ζωντανό πράμα το θέατρο και πολύ δύσκολο. Είχα προτάσεις και παλιότερα, αλλά είχα αρνηθεί γιατί δεν είχα την διάθεση να το δοκιμάσω. Πρέπει να είσαι ταγμένος σε αυτό και να το αγαπάς πραγματικά. Εγώ φέτος κατάφερα να το αγαπήσω πολύ!»
Κάθε απόγευμα, πριν κατηφορίσει για το Μεταξουργείο και το ιστορικό Θέατρο Βέμπο, η Μπέττυ παρουσιάζει την εκπομπή του Alpha «Όλα Παίζουν» μαζί με τον Γιώργο Λιανό, την Αλέκα Καμηλά και την Κατερίνα Καινούργιου. Παράλληλα, μεγαλώνει τις δύο της κόρες με το μικρό μέλος της οικογένειας να είναι μόλις 15 μηνών. Εδώ λοιπόν φαίνεται να ταιριάζει γάντι η κλισέ ερώτηση «…πως τα προλαβαίνεις όλα»!
«Ο συνδυασμός του θεάτρου με την καθημερινή εκπομπή έκανε αυτή την χρονιά μια από τις πιο δύσκολες χρονιές που έχω βιώσει επαγγελματικά από άποψη κόπου και χρόνου. Κουράζομαι απίστευτα για να καταφέρω να αντεπεξέλθω σε όλα αυτά σε καλό επίπεδο. Άσε που έχω και μια οικογένεια που δεν προλαβαίνω να τα δω όσο θα ήθελα. Παρόλα αυτά, ίσως επειδή είμαι σε πολύ δημιουργική περίοδο και έχω μεγάλη όρεξη για όσα κάνω, τα προλαβαίνω όλα μια χαρά. Θέληση να υπάρχει! Αλλιώς θα με βρίσκατε χάμω διασωληνομένη σε κάποια κλινική. Απορώ κι εγώ κάποιες μέρες πως γίνεται και τα προλαβαίνω όλα. Σκέψου ότι από τον Αυγούστου, κάθε μέρα, δουλεύω ασταμάτητα χωρίς ούτε ένα ρεπό. Είχα πρόβες για την εκπομπή, πρόβες για την παράσταση, γυρίσματα για την ταινία «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» συν τα παιδιά, η οικογένεια, το σπίτι, οι υποχρεώσεις, οι φωτογραφίσεις, οι εκπομπές. Το θέμα είναι λοιπόν ό,τι κάνεις να το κάνεις με αγάπη, με κέφι και επειδή το γουστάρεις. Τότε όλα τα προλαβαίνεις!
*To «Πριν το Χάραμα» των Ρέππα-Παπαθανασίου ανεβαίνει στο Θέατρο Βέμπο. Το καστ συμπληρώνουν οι: Σοφία Βόσσου, Στέλιος Διονυσίου, Κατερίνα Κούκα, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Ορέστης Τζιόβας, Βάσω Λασκαράκη και άλλοι, ενώ το «Όλα Παίζουν» προβάλλεται καθημερινά στις 16:00 στην τηλεόραση του Alpha.
Σίγουρα στα τόσα χρόνια δουλειάς μπροστά στα φώτα, τα πράγματα δεν μπορεί να είναι τόσο χαριτωμένα και λαμπερά όπως δείχνουν! Η ίδια φαίνεται να το ξέρει καλά. Παρόλα αυτά, παρότι πολύ ευαίσθητη και ευάλωτη όπως δηλώνει παρακάτω, κατάφερε να συμφιλιωθεί με τα μελανά σημεία του επαγγέλματος και να ικανοποιήσει ένα μεγάλο ποσοστό όσων είχε ονειρευτεί να κάνει όταν μεγαλώσει…
«Έχω πετύχει αρκετά από αυτά που φανταζόμουν όταν ήμουν μικρή ότι θέλω να κάνω. Δεν φαντάστηκα βέβαια ότι θα γίνω ηθοποιός, ούτε ότι θα βγω στην τηλεόραση. Πάντα το όνειρό μου ήταν να γίνω μοντέλο. Ήθελα πασαρέλες, φώτα, ρούχα και τέτοια πράγματα. Παλιότερα έλεγα ότι είμαι παρουσιάστρια και show-girl και ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω show-woman. Σήμερα έχω να σου πω ότι έφτασα πια σε αυτό το σημείο! Το παραδέχομαι, είμαι μια show-woman, είμαι τέτοια γυναίκα (γελάει). Αυτή είναι και η αδυναμία μου να πω την αλήθεια: δώσε μου παγέτες, φτερά, πούπουλα και γκλίτερ και πάρε μου την ψυχή! Πέρα από αυτό όμως θεωρώ ότι είμαι κορίτσι για όλες τις δουλειές. Εξάλλου όλοι πια τα κάνουν όλα. Είναι παγκόσμια μόδα. Αυτός ο χώρος, επειδή είναι μπροστά στα φώτα, μας γοητεύει λίγο πολύ όλους. Κάπως έτσι με πήρε και μένα το ρέμα και παρασύρθηκα σε όλο αυτό!»
«Κακά τα ψέματα, είναι ένας πολύ δύσκολος ο χώρος μας. Πίσω από τα φώτα υπάρχει ίντριγκα, πισωμαχαιρώματα, καλιαρντέματα και χίλια μύρια τέτοια. Ο κόσμος βλέπει μόνο το περιτύλιγμα. Έχω περάσει από πάρα πολλά στάδια και από πάρα πολλές δουλειές για να φτάσω ως εδώ. Έχω δει πολλά και πολύ άσχημα. Ο κόσμος της showbiz γενικά κρύβει πράμα από πίσω, δεν είναι μύθος. Βέβαια θα μου πεις και που δεν συμβαίνουν αυτά. Σε μια εταιρεία να πας, σε μια υπηρεσία, σε μια δουλειά γραφείου, σε μια επιχείρηση, μπορεί κάποιος να σου βάζει τρικλοποδιές, να σε κουτσομπολεύει ή να σου σκάβει τον λάκκο. Απλά ίσως στον χώρο μας, επειδή υπάρχει και μεγάλος ανταγωνισμός, αυτό είναι λιγάκι πιο έντονο. Εκτίθεσαι και η δόξα φέρνει ζήλια και γλωσσοφαγιά. Εμένα δεν μου αρέσουν καθόλου αυτά και προσπαθώ να τα αντιμετωπίζω με χιούμορ. Ωστόσο υπάρχουν και φορές που χάνω την ψυχραιμία μου και τότε χάνω και το χιούμορ μου. Θυμώνω με την αδικία, το ψέμα, τις κακοτοπιές. Θυμώνω όταν σου βάζουν λόγια και δημιουργούν παρασκήνια. Τώρα πια δεν χάνω τόσο εύκολα το χιούμορ μου. Για μένα το χιούμορ είναι το βασικό στοιχείο που με σώζει από όλα αυτά και απαραίτητο για να καταφέρω να επιβιώσω. Δεν είμαι τόσο δυνατός χαρακτήρας, δεν είμαι τόσο σκληρή όσο απαιτεί αυτή η δουλειά. Είμαι ευαίσθητη, ενοχλούμαι και στεναχωριέμαι εύκολα και όταν μου συμβαίνει αυτό μου φαίνεται, δεν μπορώ να το κρύψω. Το παίρνω προσωπικά. Άνθρωπος είμαι καλέ, δεν είμαι πέτρα (γελάει). Όπως έλεγε και η γιαγιά μου, σε αυτή την δουλειά πρέπει να είσαι «μπαινόπουλος-βγαινόπουλος», δηλαδή από το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει!»
Οι αδερφές Μαγγίρα, συνεχίζοντας την παράδοση των καλλιτεχνικών αδερφάδων ανά τον κόσμο, παρουσίασαν shows, φόρεσαν αμέτρητες περούκες και βούλιαξαν μέσα σε φτερά και πούπουλα, τραγούδησαν, έκαναν πλάκα, μεταμορφώθηκαν σε ντίβες της σκηνής, έκαναν μιμήσεις και λαμπερές χορογραφίες! Η Μπέττυ μας εξήγησε πιο είναι το backround αυτής της μέσης οικογένειας από την Ξάνθη που μεγάλωσε τρία παιδιά των γραμμάτων και των τεχνών, ούσα μάλιστα αποφασισμένη να στηρίξει και η ίδια τις κόρες της αν αποφασίσουν στο μέλλον να ασχοληθούν και αυτές με την δουλειά της.
«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που υπήρχε από πάντα πολύ μουσική, τραγούδι, θέατρο και έξαλλα ντυσίματα. Ξεκινούσαν όλα από την γιαγιά που ήταν απίστευτη περσόνα, τραγουδούσε συνέχεια και έδινε τον ρυθμό. Είχαμε μια πολύ ζωντανή οικογένεια-ορχήστρα! Ο μπαμπάς μου είχε πολύ καλή φωνή και μάλιστα του δόθηκαν απίστευτες ευκαιρίες στην ζωή του αλλά τις απέρριψε γιατί δεν άντεξε το παρασκήνιο που λέγαμε πριν. Είναι πολύ έντιμος και φιλότιμος άνθρωπος. Ήταν και μια άλλη εποχή τότε, άλλης νοοτροπίας άνθρωποι. Είχε την γυναίκα του, την οικογένειά του, αλλιώς τα είχανε αυτά τότε! Η μαμά μας από την άλλη είναι μοδίστρα και μας έφτιαχνε κοστούμια. Ακόμη και σήμερα κινεί τα νήματα, δίνει ιδέες, μας ράβει ρούχα, δεν σταματάει ποτέ. Ο αδερφός μας ζωγραφίζει εξαιρετικά και γράφει κείμενα, ενώ η αδερφή μου ήταν ταγμένη ηθοποιός από τότε. Από πολύ μικρή έλεγε ότι θα ασχοληθεί με αυτό, αλλά τότε δεν με επηρέαζε καθόλου. Όταν ήρθα μάλιστα στην Αθήνα, η Ματθίλδη έκανε ήδη δουλειές και έπαιξα κι εγώ μαζί της ως βοηθητική ηθοποιός σε σειρές αλλά βαριόμουνα φρικτά. Δεν με ιντρίγκαρε καθόλου. Μετά από λίγο καιρό άρχισε να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον όλο αυτό και έτσι ξεκινήσαμε και κάναμε και το δίδυμο των αδερφών Μαγγίρα. Εμείς βγήκαμε πιο βελτιωμένο μοντέλο από τον μπαμπά μας, λίγο πιο μοντέρνες, πιο ντάνες… και το αντέξαμε το σούσουρο που υπάρχει από πίσω. Η αλήθεια είναι ότι ακούσαμε πολλά οι κακομοίρες, αλλά ήταν πολύ όμορφα και δημιουργικά όσα κάναμε. Αν θελήσουν στο μέλλον τα παιδιά μου να ασχοληθούν με αυτόν τον χώρο, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα! Κι ας ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Εξάλλου είπαμε, παντού είναι δύσκολα. Αν ένα παιδί όμως μεγαλώσει με αγάπη, δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και έναν δυνατό χαρακτήρα, μπορεί να αντιμετωπίσει όσα δύσκολα μπορεί να φέρει μια δουλειά αλλά και η ίδια η ζωή. Το θέμα είναι να έχεις διάθεση να κάνεις αυτά που θέλεις, να έχεις αγάπη μέσα σου και να προχωράς πάντα με χαρά και κάνοντας πλάκα. Αυτό θέλει η ζώη…»
Πες μας Μπέττυ,
- Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτό τον καιρό;
Δεν ξέρω, διότι είμαι μεν ένα κορίτσι του κεφιού… είμαι όμως και του πνεύματος! Και το πνεύμα με ενδιαφέρει πολύ σε έναν άνθρωπο και είναι στοιχείο που μπορεί μαζί με το χιούμορ να με κερδίσει από την πρώτη στιγμή. Το δικό μου πνεύμα πάντως είναι μονίμως σε κέφι!
- Τι θα βρει κανείς σίγουρα στην τσάντα σου;
Πορτοφόλι, κινητό, τσιγάρα, κρέμα χεριών και άλλα τέτοια κοριτσίστικα πράγματα. Σίγουρα έχω πάντα ένα μίνι τσαντάκι με καλλυντικά που έχει μέσα τα απαραίτητα… σε περίπτωση που είμαι στον δρόμο και με πάρουν ξάφνου και μου πουν «έλα μωρή Μπέττυ από εδώ»! Να προλάβω να γίνω ένας καθωσπρέπει άνθρωπος…
- Τι σε κάνει να γελάς;
Γελάω με το έξυπνο χιούμορ, με το ευφάνταστο, με το απρόβλεπτο!
- Τι βλέπεις απ’ το μπαλκόνι σου;
Μένω στου Παπάγου που είναι ήσυχα με πολύ πράσινο, δεντράκια και πουλάκια, αλλά απέναντί μας έχουμε σπίτια. Από το μπαλκόνι βλέπω τους απέναντι. Καλοί ανθρώποι φαίνονται (γελάει). Τα δικά μας τζάμια όμως είναι ενεργειακά και αυτοί δεν μπορούν να μας δουν. Μπορώ να πάω με το βρακί στην κουζίνα άφοβα!
- Πες μας ένα μυστικό…
Τα μυστικά καλέ είναι μυστικά, δεν είναι για να λέγονται. Δεν σας λέω τίποτα άλλο…
Κείμενο: Τάσος Μπιμπισίδης
Φωτογράφιση: Πηνελόπη Τρίπατζη
