Ο χορός oriental, η χορός της κοιλιάς, όπως είναι ως επί το πλείστον γνωστός στον δυτικό κόσμο, είναι ο σημερινός αποκαλούμενος χορός της ανατολής, Belly dance.
Παρότι φαινομενικά ο χορός της κοιλιάς είναι αρκετά ελεύθερος, στην πραγματικότητα διέπεται από αυστηρούς κανόνες, και είναι εκτελεστικά ιδιαίτερα δύσκολος.
Υπάρχουν πολλά είδη oriental, ανάλογα με τη μουσική, την προέλευση και το επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα.
Κάθε είδος oriental προσφέρει τεράστια πλεονεκτήματα στο σώμα μας:
– Βοηθάει στην ισορροπία και στη σωστή στάση του σώματος.
– Βελτιώνεται η ευελιξία του κορμού.
– Οι κινήσεις των γοφών και της κοιλιάς τονώνουν τους μυς του μέσου κορμού και διατηρούν λεπτή τη μέση.
– Τα πόδια δυναμώνουν από τις κινήσεις των γοφών.
– Ο χορός με πέπλο βοηθά στην ενδυνάμωση του επάνω μέρους του σώματος, των χεριών και των ώμων.
– Τα κύμβαλα δαχτύλων εξασκούν τα δάχτυλα στο να κινούνται ανεξάρτητα από το υπόλοιπο σώμα και δυναμώνουν τα χέρια.
– Βοηθάει να κάψουμε αποτελεσματικά θερμίδες και να μειώσουμε το βάρος μας. Με 1 ώρα μπορούμε να κάψουμε έως και 300 θερμίδες!
– Ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη του χορού αυτού είναι η πρόληψη της οστεοπόρωσης.
– Μπορεί να γίνει η ιδανική γυμναστική για την καρδιά.
– Η μουσική και ο ρυθμός ανεβάζουν το κέφι και μας βοηθούν να εκτονωθούμε.
– Ο χορός διώχνει το στρες, ανεβάζει τη λίμπιντο & ενισχύει τη μνήμη.
– Σε γυναίκες με προβλήματα εμμηνόρροιας ο κύκλος τους γίνεται πιο σταθερός, πιο ανώδυνος, αλλά επίσης νιώθουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για το σώμα τους.
Η στολή του Belly dance και τα αξεσουάρ της:
Τα βασικά μέρη τα οποία συνθέτουν μία στολή belly dance, με διαφοροποιήσεις ανάλογα με το είδος, είναι τα εξής:
♣ Το εφαρμοστό μπούστο που δεν πρέπει να συγχέεται με το γυναικείο εσώρουχο, μπορεί να έχει τη φόρμα στηθόδεσμου ή πολύ κοντής μπλούζας, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, με κεντημένο κλωστές, χάντρες και νομίσματα και συνήθως έχει έντονα, ζωηρά χρώματα.
♣ Η ζώνη – belt που συνήθως είναι ενωμένη με διαφανές ύφασμα που σκεπάζει τους γοφούς και τα πόδια εμπρός, πίσω και πλάι. Η ζώνη είναι ένα φαρδύ κομμάτι υφάσματος που φοριέται χαμηλά στη μέση, στηριζόμενη πάνω στους γοφούς. Το σχήμα της μπορεί να είναι ίσιο ή με κάποιες γωνίες ή με καμπύλη στο μπροστινό, αλλά και στο πίσω μέρος. Η ζώνη συνήθως ταιριάζει με το μπούστο.
♣ Η φούστα -skirt συνήθως είναι διαφανής κοντή ή μακριά. Οι φούστες είναι συνήθως αέρινες με πολλαπλά επίπεδα υφασμάτων και είναι φτιαγμένα από ημιδιαφανή υφάσματα, όπως το σιφόν και η εφαρμοστή λίκρα. Το μήκος της φούστας φτάνει μέχρι και το ύψος του αστραγάλου και ανάλογα με το είδος belly dance, μπορεί να καλύπτει ολόκληρα τα πόδια, ή να έχει σκισίματα.
♣ Η πανταλόνα – harem pants που αντικαθιστά συνήθως την φούστα. Η κλασσική πανταλόνα είναι φουσκωτή, λιγότερο στη λεκάνη, περισσότερο στις γάμπες, και σουρώνει στους αστραγάλους, αλλά υπάρχουν και άλλες παραλλαγές. Η πανταλόνα φοριέται συνήθως κάτω από τη φούστα και όχι μόνη της.
♣ Το σάλι – shawl , που καλύπτει τους γοφούς ή και τις πλάτες.
♣ Η τιάρα Tiara αξεσουάρ για το κεφάλι στολίζει τα μαλλιά της χορεύτριας.
♣ Βραχιόλι για τα μπράτσα – Armband. Φοριέται ψηλά και στολίζει τα μπράτσα της χορεύτριας.
♣ Κολιέ κόσμημα για τον λαιμό – Necklace, καλύπτει την περιοχή πάνω από το στήθος και τον λαιμό.
♣ Βραχιόλι για τον καρπό-Bracelets. Τυλίγει τον πήχη και τον καρπό της χορεύτριας.
♣ Βραχιόλι για τον αστράγαλο – Anklets τυλίγει τον αστράγαλο.
♣ Πέπλο- veil. Αξεσουάρ σε διάφορα μεγέθη για την εκτέλεση του χορού με belly dance με πέπλο.
Η χρήση του πέπλου συνήθως περιορίζεται στο εισαγωγικό κομμάτι του χορού. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μονό πέπλο ,που είναι και το πιο συνηθισμένο, το μεγάλο πέπλο, τα δύο μικρά πέπλα ή τα δύο μεγάλα πέπλα (σαν φτερά), κλπ. Η «τιθάσευση» του πέπλου απαιτεί προσπάθεια, υπομονή και προσπάθεια, όπως κάθε τι στον χορό.
♣ Μπαστούνι – cane, stick για την εκτέλεση του χορού με belly dance με μπαστούνι. Τα μπαστούνια για τον χορό τον ανδρών διαφέρουν είναι πιο βαριά και πιο μεγάλα.
Το Saiidi, ή αλλιώς «cane dance», είναι ένας συναρπαστικός παραδοσιακός αιγυπτιακός χορός με μπαστούνι. Η ονομασία του οφείλεται στον τόπο προέλευσης του χορού, που είναι το El Saiid της Άνω Αιγύπτου. Ξεκίνησε ως αντρικός χορός και χορευόταν από αντίπαλες φιλές πριν από οποιαδήποτε διαμάχη, αλλά και σε παραδοσιακές γιορτές. Ο χορός απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και δεξιότητα για να μπορούν οι χορευτές να μεταχειρίζονται για πολύ ώρα τα μακριά και βαριά μπαστούνια που ονομάζονται «taktib». Τα βήματα του Saiidi είναι ουσιαστικά συνεχόμενες αλλαγές βάρους από το ένα πόδι στο άλλο.
♣ Κύμβαλα δακτύλων ή ζίλια – finger cymbals, zils, sagats το γνωστό αξεσουάρ που παράγει και ήχο εμπλουτίζοντας την μουσική του belly dance.
Τα κύμβαλα δαχτύλων αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της τέχνης του belly dance. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο, πολύ εκφραστικό και πολύπλευρο μουσικό όργανο. Μέσω της δημιουργικής και έξυπνης χρήσης αυτών των μικρών, μπρούντζινων δίσκων μπορεί κανείς να μεταδώσει σχεδόν οποιαδήποτε διάθεση.
* Όταν επιλέγουμε κύμβαλα θα πρέπει να σιγουρευτούμε ότι εφαρμόζουν σωστά στα δάχτυλά μας.
♠ Σπαθί – sword για τον χορό με σπαθί.
Το belly dance με χρήση σπαθιού, γνωστό και ως «Raqs al Saif», είναι ένας πολύ εντυπωσιακός χορός και γι’ αυτό είναι αρκετά διαδεδομένος, παρά τους κινδύνους που κρύβει. Η χρήση σπαθιού απαιτεί συγκέντρωση, ακρίβεια και καλή ισορροπία, αλλά και δυνατούς μύες στην μέση, ιδίως για τις φιγούρες που γίνονται με κάμψη στην μέση και για φιγούρες στο πάτωμα, την ισορρόπηση του σπαθιού στην λεκάνη ενώ γίνονται κινήσεις των γοφών και την περιστροφή του σπαθιού στο χέρι.
Τα αραβικά σπαθιά που χρησιμοποιούνται για τον χορό είναι ειδικά κατασκευασμένα για να μπορούν να ισορροπούν όρθια στο κεφάλι, στη λεκάνη, στο πιγούνι, στα χέρια κλπ., σε αντίθεση με άλλα είδη, όπως τα κινέζικα, που ισορροπούν μόνο ξαπλωτά πάνω στο σώμα των χορευτών.
♣ Φτερά – wings για τον χορό με φτερά.
♣ Φτερά της Ίσιδος -Isis wings συνήθως είναι χρυσά μεγάλα και πού εντυπωσιακά.
Η ονομασία του συγκεκριμένου αξεσουάρ προφανώς προκύπτει από την ομοιότητά που παρουσιάζει με τα φτερά της θεάς Ίσιδας της Αιγύπτου. Παρ’ όλα αυτά, τα φτερά της Ίσιδας χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά ως αξεσουάρ χορευτριών σε σόου στο Λας Βέγκας της Αμερικής και δεν σχετίζονταν με τον χορό της Μέσης Ανατολής. Έχουν αρκετά μεγάλο μέγεθος (γύρω στα δύο μέτρα ανοιχτά) και σχηματίζουν πιέτες στις άκρες τους, οι οποίες κάνουν το εφέ των φτερών ακόμα πιο εντυπωσιακό. Είναι πολύ ελαφριά, αλλά και ιδιαίτερα ευαίσθητα, γι’ αυτό χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα για να μην χάσουν την υφή τους.
Κατασκευάζονται από διάφορα υφάσματα τα οποία τοποθετούνται σε έναν «σκελετό» για να πάρουν τα φτερά την μορφή τους και στις άκρες τους έχουν «ξυλάκια» για να μπορεί να τα κρατήσει ο χορευτής/τρια. Τα φτερά της Ίσιδας προσδίδουν στο belly dance φαντασία, μυστήριο, χάρη και ανάγουν για ένα λίγο διάστημα σε έναν μικρό θεό.
♣ Κηροπήγια – candlelabrum, candlelabra, shamadan για τον χορό με κηροπήγια.
Καντιλιέρα με πολλά κεριά 4-6 κλπ. Σκευή διάφορα κεριά, μονά κηροπήγια, δάδες, βάζα κλπ αποτελούν αξεσουάρ που χρησιμοποιούνται στην εκτέλεση του χορού belly dance.
Το Raqs Al Shamadan (Shemadan), όπως ονομάζεται ο χορός με κηροπήγιο, έχει τις ρίζες του στην Αίγυπτο, όπου χορεύεται ως γαμήλιος χορός με τα κεριά να συμβολίζουν το φως, την αγάπη και την ευημερία. Ως είδος belly dance είναι πολύ ιδιαίτερο, καθώς ο χορευτής/τρια ισορροπεί στο κεφάλι του ένα μεταλλικό κηροπήγιο ενώ χορεύει belly dance με το υπόλοιπο σώμα του.
Το κηροπήγιο αυτό ονομάζεται «candelabrum» και είναι ειδικά κατασκευασμένο για τον συγκεκριμένο χορό. Στην βάση του έχει μία κοιλότητα, σαν στέμμα, η οποία θα πρέπει να είναι οβάλ και όχι στρογγυλή για να μπορεί να στηρίζεται σωστά πάνω στο κεφάλι του χορευτή. Υπάρχουν candelabrum που φέρουν εννιά κεριά και candelabrum που φέρουν δεκατρία κεριά, φυσικά περισσότερα κεριά σημαίνει μεγαλύτερη δυσκολία. Ο χορός με κηροπήγιο απαιτεί εξαιρετική ισορροπία, δύναμη και αντοχή για να μπορέσει ο χορευτής να αντεπεξέλθει σε μία χορογραφία τουλάχιστον τριών λεπτών με αναμμένο το candelabrum στο κεφάλι.
Μία παραλλαγή του Shemadan είναι ο χορός Tea Tray. Το Tea Tray, όπως φανερώνει το όνομά του προέρχεται από την «τελετή του τσαγιού» (tea=τσάι), η οποία είναι μαροκινής καταγωγής. Ο χορευτής αντί για κηροπήγιο, ισορροπεί στο κεφάλι του έναν δίσκο πάνω στον οποίο είναι τοποθετημένο ένα τσαγιερό περιτριγυρισμένο από φλιτζανάκια του τσαγιού με κεριά στο εσωτερικό τους, ενώ εκτελεί την τελετή του τσαγιού.
♣ Τουμπελέκι: Το βασικό μουσικό όργανο toy belly dance.
♣ Ντέφι: Μουσικό όργανο και αυτό του oriental χορού.
♣ Φίδι-snakes Βόες, πύθωνες. Οι ζωντανοί συνεργάτες, παρτενέρ και πρωταγωνιστές κατά την παράδοση στο χορό του belly dance.
Το φίδι ως μέσω έκφρασης στο belly dance, καθώς και κάποια αξεσουάρ χορού, δεν προέρχεται από τις παραδόσεις και τον πολιτισμό της Μέσης Ανατολής, όπως πολλοί μπορεί να πιστεύουν, αλλά από την Ινδία. Στα αρχαία χρόνια, τα φίδια χρησιμοποιούνταν στις θρησκευτικές τελετές των Ινδών ως μέσω επικοινωνίας με τους θεούς. Σήμερα, τα φίδια έχουν ενταχθεί στο αιγυπτιακό στιλ belly dance, κυρίως στα σόου αμερικάνων χορευτών και χορευτριών.
Το belly dance με συνοδεία φιδιού είναι μάλλον το πιο επικίνδυνο του είδους, καθώς αντίθετα με οποιοδήποτε αντικείμενο, το φίδι είναι έμψυχο ον με δική του βούληση.
Τα διάφορα Στυλ του χορού Οριεντάλ ανά κράτος και κουλτούρα:
Ελλάδα:
Το γνωστό σε όλους μας τσιφτετέλι, θα μπορούσε να θεωρηθεί η ελαφρά μορφή του χορού της κοιλιάς. Αν και η προέλευση της λέξης είναι τούρκικη,Chifteteli, δεν έχει καμία σχέση με την τούρκικη σημασία της, η οποία αναφέρεται σε είδος μουσικής που παίζεται σε γάμους και όχι με τον χορό της κοιλιάς.
Το τσιφτετέλι έφτασε στην Ελλάδα από τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι είχαν πλούσια μουσική παράδοση, τα ρεμπέτικα, την οποία έφεραν στην νέα τους πατρίδα για να θυμούνται τις ρίζες τους. Η μουσική τους αποτελούσε ανάμειξη ελληνικών, τούρκικων, αρμένικων και αραβικών στοιχείων. Το ρεμπέτικο δεν είναι μόνο μουσικό στιλ, αλλά περιλαμβάνει και πολλούς χορούς, όπως το ζεϊμπέκικο, το χασάπικο και το τσιφτετέλι. Χαρακτηρίζεται από ελεύθερη μορφή κίνησης σύμφωνα με τον ρυθμό, χωρίς συγκεκριμένους κανόνες. Η Βυζαντινή μουσική στην κλίμακα του χορού, είναι φανερή. Τον χορεύουν ζευγάρια. H ετυμολογία του πιθανότατα προέρχεται από το ότι παιζόταν κάποτε σε διπλή (τσιφτέ) χορδή (τέλι). Δηλαδή, οι παλιοί Έλληνες Μικρασιάτες και γενικά Ανατολίτες μουσικοί, τοποθετούσαν τις 2 ψηλότερες χορδές του βιολιού κοντά-κοντά και τις χόρδιζαν στην ίδια νότα με διαφορά οκτάβας (συνήθως ρε΄-ρε΄΄) ώστε η μελωδία να παίζεται με οκτάβες και να ηχεί ενισχυμένη.
Το αυθεντικό Τσιφτετέλι δεν είναι χαρούμενος χορός, όπως πολλοί Έλληνες, και μη, πιστεύουν. Οι στίχοι του ρεμπέτικου Τσιφτετελιού είναι πολύ στενάχωροι, επειδή αντανακλούν τα βάσανα των εκπατρισμένων Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Τα βασικότερα θέματα των τραγουδιών είναι η φτώχεια, η προσφυγιά, η χαμένη αγάπη, η απόγνωση, κλπ.
Τουρκία:
Κάποιοι λανθασμένα πιστεύουν ότι τι τούρκικο oriental ονομάζεται τσιφτετέλι -Çiftetelli, επειδή η μουσική του τσιφτετελιού είναι τούρκικης προέλευσης. Στην πραγματικότητα όμως το τσιφτετέλι ως χορός κατάγεται από την Ελλάδα, ενώ το τούρκικο τσιφτετέλι αποτελεί ένα είδος ζωντανής μουσικής που παίζεται σε γάμους και δεν σχετίζεται καθόλου με τον χορό oriental.
Το τούρκικο στιλ είναι επηρεασμένο από τους διάφορους παραδοσιακούς χορούς της Τουρκίας καθώς και από τους παραδοσιακούς χορούς των αθίγγανων που ζουν στην Τουρκία. Χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη κίνηση μέσα στον χώρο, χωρίς ιδιαίτερο χαμήλωμα στο πάτωμα, με εντυπωσιακές φιγούρες έως παραδοσιακές μορφές κοντά στον ελληνικό καρσιλαμά και τον χορό γάμου με τα κουτάλια και μέσα στο ταψί. Μπορούμε να δούμε από πολύ αργές κινήσεις και ρυθμούς έως πολύ γρήγορους στροβιλισμούς. Σε γενικές γραμμές όμως περιέχει ο τούρκικος χορός της κοιλιάς πολύ λιγότερες κινήσεις από τον αιγυπτιακό καθώς και η μουσική, με την οποία χορεύεται, είναι πολύ πιο απλή στη δομή της από την αραβική μουσική του αντίστοιχου αιγυπτιακού στυλ.
Η μουσική του τούρκικου bellydance χαρακτηρίζεται από τους ήχους του όμποε, του κλαρίνου, το oud (έγχορδο μουσικό όργανο) και των τυμπάνων και συχνά συνοδεύεται από κύμβαλα δαχτύλων. Οι στολές των χορευτών είναι πιο προκλητικές από τις μοντέρνες αιγυπτιακές στολές και είναι συνήθως στολισμένες με νομίσματα και κεντήματα, ενώ το πιο δημοφιλές αξεσουάρ είναι τα κύμβαλα δαχτύλων (ζίλια). Για τους Τούρκους όσοι χορευτές oriental δεν γνωρίζουν πώς να χρησιμοποιούν τα ζίλια δεν είναι άξιοι χορευτές.
Το Αιγυπτιακό belly dance
Στο αιγυπτιακό στιλ οι χορευτές χορεύουν περισσότερο ακολουθώντας τον ρυθμό του κομματιού παρά τη μελωδία, αν και υπάρχουν χορευτές που χορεύουν μελωδικά σε κάποια σημεία. Επιπλέον, οι χορευτές συγκεντρώνουν την ενέργειά τους στο κάτω μέρος του σώματος, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φαίνεται πολύ σταθερός ο χορός τους, ακόμα και όταν σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους.
Στην Αίγυπτο συναντάμε την μεγαλύτερη ποικιλία διαφορετικών χορών Οριεντάλ.
Baladi: είναι ένα παραδοσιακό είδος χορού από τις αραβικές φυλές που εγκαταστάθηκαν στην Άνω Αίγυπτο.Η μουσική έγινε πιο εκλεπτυσμένη και όργανα όπως το ακορντεόν προστέθηκαν. Περισσότερες κινήσεις, εντυπωσιακότερα κουστούμια και ποικιλία στα βήματα. Υπάρχει ένας “δρόμος” στην μουσική. Το “Achra Baladi” είναι μια παραδοσιακή μορφή της μουσικής όπου μουσικοί παίζουν live. Ξεκινάει με εισαγωγή, ταξίμι, awaadi (τουμπερλέκι, όργανα και χορεύτρια μαζί) και το tet όταν η ταχύτητα των τουμπερλεκίων πλησιάζει στο τέλος του κομματιού.
Sharqi: έχει τις βάσεις του στο στιλ baladi, αλλά εξελίχθηκε περαιτέρω από χορευτές που έγιναν διάσημοι κατά τη διάρκεια των «χρυσών ετών» της αιγυπτιακής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Raqs Sharqi: Παρ’ όλο που οι βασικές κινήσεις του δεν αλλάζουν, ο χορός εξακολουθεί να εξελίσσεται. Διάσημοι χορευτές έχουν ενσωματώσει στοιχεία του κλασσικού μπαλέτου στο bellydance, και η επιρροή τους φαίνεται στους χορευτές μοντέρνου belly dance οι οποίοι στέκονται στις μύτες των ποδιών τους κατά την διάρκεια κάποιων στροφών και φιγούρων και σε κάποια προοδευτικά βήματα.
Sha’abiyya: ο παραδοσιακός χορός των Φελάχων (κάτοικοι της επαρχίας), συχνά ως γιορτή στην διάρκεια γάμων. Το στυλ του χορού είναι χαλαρό με πολλά “τρέμουλα” (γνωστά ως shimmies).
Ghawazee: είναι πιο δυναμικό με γρήγορες στροφές και πιο αρσενικό αίσθημα. Η μουσική Saiidi επίσης χορεύεται από άντρες με ραβδιά.
Παρ’ όλο που οι Ευρωπαίοι χορευτές θεωρούν την Αίγυπτο ως το Άγιο Δισκοπότηρο του oriental, οι χορευτές του δεν εκτιμούνται ιδιαίτερα στην Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι δεν το θεωρούν αξιοσέβαστο επάγγελμα και οι περισσότεροι χορευτές που ψυχαγωγούν τουρίστες στην Αίγυπτο είναι ξένοι. Οι χορευτές δεν επιτρέπεται να κάνουν κάποιες συγκεκριμένες φιγούρες ή να χορεύουν ξαπλωμένοι στο πάτωμα ή γονατιστοί. Η αιγυπτιακή κρατική τηλεόραση δεν προβάλει πια belly dance. Και τα σχέδια για την ίδρυση ενός κρατικού ιδρύματος για την εκπαίδευση χορευτών belly dance στην Αίγυπτο πολεμήθηκε με σφοδρότητα καθώς θεωρήθηκε ότι «προκαλεί τις παραδόσεις της αιγυπτιακής κοινωνίας και παραβιάζει το σύνταγμα», όπως συγκεκριμένα δήλωσε μέλος της βουλής.
Αλγερία
Περιλαμβάνει κινήσεις που συναντάμε και στους Αιγυπτιακούς χορούς όπως shimmies, κύκλους γοφών και πτώσεις γοφών. Υπάρχει ισχυρή επιρροή από τους Ανδαλουσιάνικους χορούς (Φλαμένκο) οι οποίες φαίνονται στις κινήσεις των χεριών περισσότερο.
Ιράν, Περσία
Μπορεί να είναι ενεργητικός χορός όπως και πιο λυρικός και όμορφος. Τα μάτια είναι πολύ σημαντικά, οι γοφοί χρησιμοποιούνται πολύ λιγότερο από ότι τα χέρια και ο κορμός. Στροφές χρησιμοποιούνται αρκετά όπως και χορός στο πάτωμα.
Λίβανος
Η χάρη και η θηλυκότητα σε όλο της το μεγαλείο. Η μελωδία ανταμώνει την κίνηση και το θέαμα είναι εκπληκτικό και ρέει. Παραδοσιακοί ρυθμοί και μορφές χορού δίνουν την διαφορετικότητα όπως το Debke. Το λιβανέζικο στυλ πολύ με είναι δυναμικό και οι χορεύτριες κινούνται πολύ στο χώρο.
Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Υεμένη (Περσικός Κόλπος)
Khaleegi είναι είδος χορού από τον ευρύτερο χώρο του Περσικού Κόλπου. Μια μακριά χρυσοποίκιλτη “ρόμπα” είναι το κοστούμι. Μικρά βήματα, μικρές κινήσεις των χεριών, στο πλάι και μπροστά στο στήθος, αλλά βασικά η κίνηση των μαλλιών είναι αυτή που δημιουργεί την μαγική εικόνα. Οι γυναίκες φοράνε φερεντζέ με φιλτραρισμένο ύφασμα μπροστά. Ο χορός είναι ενεργητικός και δυνατός.
Μαρόκο
Φολκορικό είδος χορού με κινήσεις που αναπαριστούν καθημερινές δραστηριότητες, όπως τίναγμα χαλιών, φυτεύοντας σπόρους και χαϊδεύοντας τον ήλιο. Πολλά βήματα των Αιγυπτιακών χορών χρησιμοποιούνται από τους μαροκινούς. Το Schikhatt αρχικά χορευόταν σαν χορός πριν τον γάμο. Η Guedra είναι trance πνευματικός χορός που εκτελείται από γυναίκα καθισμένη στα γόνατά της. Χρησιμοποιεί συγκεκριμένες κινήσεις με τα χέρια για να δώσει ευχές. Ξεκινάει να χορεύει όρθια, πέφτει στα γόνατα και μπορεί να συνεχιστεί για ώρες.
Τυνησία
Έχει την τάση να είναι πιο φολκλορικός με κινήσεις που δεν συναντούνται σε άλλες χώρες συχνά. Οι χορεύτριες μιμούνται κινήσεις της καθημερινότητας, φυτεύοντας, μαγειρεύοντας κ.λπ. Στροφές του γοφού μπροστά και πίσω είναι συχνές.
Tribal belly dance.
Ένα στιλ belly Dance που αναπτύχθηκε από την Jamila Salimpour, την «μητέρα» του mother του αμερικάνικου belly Dance. Το είδος του χορού περιλαμβάνει στοιχεία των χορών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Καλιφόρνια το 1970 και σύντομα θεωρήθηκε καθαρά αμερικανικός χορός. Το Tribal Belly Dance μπορεί να περιλαμβάνει την ισορρόπηση σπαθιών και άλλων αξεσουάρ, χορό με φίδια, και παραδοσιακό χορό σε γραμμή. Οι στολές διακρίνονται με ασημένια και μαύρα κεντήματα και ζωγραφιές στο πρόσωπο για να μοιάζουν με τατουάζ. Στα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται στο tribal oriental περιλαμβάνονται τουμπερλέκια, φλογέρες (zornas, miz mar), και έγχορδα (saz).
To αντρικό belly dance.
Υπάρχει μία μεγάλη διαμάχη όσον αφορά τη θέση των ανδρών στον κόσμο του belly dance.
Η παράδοση συνδέει άμεσα τους άνδρες με αυτόν εσφαλμένα θεωρούμενο αποκλειστικά γυναικείο χορό. Επειδή θεωρούνταν άσεμνο να χορεύουν γυναίκες παρουσία αντρών, ήταν πολύ συνηθισμένο να χορεύουν oriental άντρες ντυμένοι σαν γυναίκες, με πανταλόνες, μακριές φούστες και ζώνες και με βαρύ μακιγιάζ.
Τούρκικες μικρογραφίες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αναπαριστούν χορευτικές παρουσιάσεις από άνδρες που αποκαλούνταν köçeks και προσλαμβάνονταν από τον ίδιο τον Σουλτάνο μαζί με γυναίκες χορεύτριες. Χρησιμοποιούσαν κυρίως τη λεκάνη τους σχηματίζοντας σε αργό ρυθμό οριζόντια ή κάθετα οχτάρια με κοφτές ή με κυκλικές κινήσεις. Μάλιστα ήταν τόσο δημοφιλείς που συχνά προκαλούνταν καυγάδες ανάμεσα στο αντρικό κοινό, με αποτέλεσμα την απαγόρευση του αντρικού χορού. Όταν έγινε άρση της απαγόρευσης αυτό το στιλ χορού είχε πια χάσει την εύνοια του παλατιού και σταδιακά εξαφανίστηκε.
Ο χορός υπήρξε δημοφιλής και σε άλλες χώρες, όπως στην Συρία όπου οι χορευτές ονομάζονταν Cengi, Batcha στην Περσία, Qawaal στην Αραβία και Hawaal στην Αίγυπτο.
Όταν το γυναικείο belly dance άρχισε να κερδίζει έδαφος, οι άντρες χορευτές belly dance παρίσταναν τις γυναίκες στην προσπάθειά τους να γίνουν αποδεκτοί και να έχουν επιτυχία. Σταδιακά, άρχισαν να αποβάλουν τα χαρακτηριστικά της γυναικείας εμφάνισης και να χορεύουν μπροστά σε κοινό ως άντρες χορευτές oriental εξακολουθώντας όμως να κάνουν τις «θηλυπρεπείς» κινήσεις του χορού συχνά επιδεικνύοντας εξαιρετική τεχνική και ευλυγισία που εντυπωσιάζει ακόμα και τις κορυφαίες χορεύτριες του είδους.
Χρησιμοποιούν επίσης και δημοφιλή αξεσουάρ belly dance όπως είναι το μπαστούνι, το σπαθί και το κηροπήγιο.
Η μόδα του αντρικού belly dance ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1960 στην Αμερική και εκ’ τότε έχουν αναδειχθεί πολλοί ταλαντούχοι άντρες χορευτές και μάλιστα κορυφαίοι στο είδος. Εξακολουθούν πάντως να υπάρχουν έντονες διαμάχες όσον αφορά το αν θα έπρεπε να υπάρχουν διαφορές μεταξύ χορευτών και χορευτριών στην ενδυμασία, το ύφος και τις κινήσεις.
επιμέλεια – επεξεργασία: Α. Βίνος
