Βότανα

Το όνομα "Βαλεριάνα" προήλθε από τη λατινική λέξη valere που σημαίνει "υγεία ή δύναμη" και αναφέρεται στην θεραπευτική χρήση του φυτού, αν και υποστηρίζεται ότι μπορεί να αναφέρεται και στη δυνατή του οσμή.

Η Αρμπαρόριζα είναι ένα πολύ κοινό φυτό που το βρίσκουμε σε αυλές ή κήπους ή μπαλκόνια σε γλάστρες. Χρησιμοποιείται πολύ στην βιομηχανία αρωμάτων, αλλά και στη ζαχαροπλαστική και τη μαγειρική. Λίγο να το τρίψουμε και αφήνει το άρωμά του. Γίνεται επίσης ένα φυσικό εντομοαπωθητικό.

Τα μέρη του θυμαριού που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι τα φύλλα και οι ανθοφόρες κορφές που συλλέγονται σε ξηρή και ηλιόλουστη ημέρα.

Η επιστημονική του ονομασία, Ηypericum perforatum, έχει Ελληνική προέλευση, καθώς αποτελεί συνθετικό των λέξεων “υπέρ” και “εικόνα”. Το συνθετικό αυτό περιγράφει μια βασική του χρήση στην Αρχαία Ελλάδα: το φυτό τοποθετούνταν πάνω από τις εικόνες των Θεών για να ξορκίσει τα κακά πνεύματα.

Ο άνθρωπος «ελίχρυσος» είναι αυτός που θα συγχωρήσει γρήγορα ένα λάθος, θα γίνει σπουδαίος φίλος γεμάτος από αγνή αγάπη και θα είναι έμφυτη η ανάγκη του να απλώσει χέρι βοήθειας όταν κάποιος τον χρειάζεται. Θα του είναι εύκολο να κατανοήσει τη διαφορετικότητα των ανθρώπων εξαιτίας της εσωτερικής του δύναμης και της ανοιχτής του καρδιάς.

Με ιδιαίτερο άρωμα, το κύμινο είναι περισσότερο γνωστό ως μπαχαρικό παρά για την ευεργετική του επίδραση στην υγεία μας. Έχει γεύση πικρή και χαρακτηριστικό άρωμα...

  Η λέξη ιβίσκος είναι ελληνική και το όνομα αυτό δόθηκε αρχικά στο φυτό Αλθαία από τον Διοσκουρίδη. Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Hibiscus sabdariffa...

Σύμφωνα με τη λαογραφία, πήρε το όνομά του από την Παναγία, η οποία άφησε το μανδύα της πάνω στο θάμνο. Μέχρι το επόμενο πρωί, τα λουλούδια του θάμνου είχαν γίνει μπλε και από τότε ονομάστηκε rose of Mary.

Τη Δάφνη, αλλιώς Βάγια ή Λάουρος ο ευγενής, τη γνώριζαν οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Οι Ρωμαίοι μάλιστα την ονόμαζαν Laurare – εξυμνώ...

H στέβια είναι ένας μικροσκοπικός θάμνος, γνωστός με την ονομασία «Stevia Rebaudiana Bertoni». Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae και συγγενεύει με το χαμομήλι, τη μαργαρίτα, το χρυσάνθεμο. Η χρήση της ως γλυκαντικού ξεκίνησε από τους ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής, κυρίως της Παραγουάης, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν κονιορτοποιημένα φύλλα στέβιας στα ροφήματα τους. Σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες του κόσμου, με την Κίνα να κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις, ενώ πειραματικές καλλιέργειες του φυτού έχουν ξεκινήσει και στη χώρα μας, σε αγροκτήματα της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.