Χριστούγεννα!!! Η γιορτή των “μικρών” και των… μικρότερων! Δρόμοι στολισμένοι με Άι-Βασίληδες, έλατα και δώρα παντού, οι πλατείες γεμάτες από πλανόδιους πωλητές ζαχαρωτών και λιχουδιών με κύριους ¨πελάτες¨ τα ευτυχισμένα παιδιά! Γιορτινή κατάσταση με στολίδια, λαμπάκια και καρουζέλ συνθέτουν την χαρούμενη ατμόσφαιρα της πιο όμορφης γιορτής του χρόνου.
Ο καιρός χειμωνιάτικος, κρύος, σε κάνει να θέλεις να χωθείς μέσα στη πιο ζεστή σου κουβέρτα και να “χουχουνιάσεις” πίνοντας το ζεστό σου ρόφημα στον αναπαυτικό σου καναπέ! Όμως εσύ, ανήσυχος, ανυπόμονος, φοράς τα καλά σου, το γιορτινό σου κουστούμι και κατηφορίζεις την Αριστοτέλους!
Ουπς! Ξεφύτρωσαν τα λούνα παρκ, το “μαλλί της γριάς” (όχι αυτής που σε έσπρωχνε στο “10αρι, Χαριλάου-Ν.Σ. Σταθμός!) κολλάει στα χέρια σου, η πλατεία κατακλύζεται από ήχους χριστουγεννιάτικων χορωδιών του Δήμου, τύμπανα, κρουστά, σαξόφωνα… Τα σπιτάκια για τα φιλανθρωπικά σωματεία εμφανίστηκαν εδώ και καιρό, ελπίζοντας με αγωνία και θαυμαστή αντοχή, “σωματική και ψυχική”, στην αγάπη και τη ζεστασιά που θα περισσέψει από τους περαστικούς… Τα μαγαζιά γεμάτα από κόσμο, η τσέπη του οποίου ίσα που αχνοφαίνεται – κάποτε φούσκωνε και δε χωρούσε μέσα της το χέρι να ζεσταθεί…!
Λίγοι κρατούν σακκούλες με χριστουγεννιάτικα δώρα, περισσότεροι έναν καφέ για τις βόλτες τους… Κατηφορίζοντας ο κυρ-Χρήστος κρατάει τα “τελευταία και τυχερά” Πρωτοχρονιάτικα – μεγάλη η τύχη μου! Γωνία με Τσιμισκή, μια γνώριμη μυρωδιά γίνεται ακόμη πιο έντονη…Μμμμμ τσουρεκάκια, γλυκά, μελομακάρονα και κουραμπιέδες σε διάφορα σχέδια και χρώματα ξυπνάνε αναμνήσεις και σκάει το χαμογελάκι στο πρόσωπό σου…ο ένας και μοναδικός Τερ……
Και ξαφνικά… Ω ναι! Ο μικρός τυμπανιστής στη γωνία, παίζει με όση δύναμη του έχει απομείνει, με τα χεράκια του παγωμένα… “μου ‘παν έλα να πάμε να δείς…” που διακόπτεται από τη φωνούλα του η οποία σου ζητά λίγα χρήματα…
Παρακάτω, το στολισμένο καραβάκι φωτίζει ακόμη περισσότερο την πλατεία κάνοντας τα φλας των πολλών pixels των κινητών τηλεφώνων της κρίσης να μοιάζουν λίγα και άχρηστα… Η χώρα των αντιθέσεων…
Και αμέσως μετά… η θάλασσα, σκοτεινή αλλά ήρεμη, αντανακλά πάνω της ολόκληρη η πόλη σαν τη φάτνη του δέντρου σου…η θάλασσα που σε ταξιδεύει ακόμη και όταν είσαι στη στεριά της… Αυτή που σε οδηγεί στα αγαπημένα σου πρόσωπα που βρίσκονται μακρυά σου… Αυτή που σου δείχνει την αγάπη και την ελπίδα ότι θα βρεθείς ξανά κοντά τους… Αυτή που σου δείχνει ότι “εκεί έξω, υπάρχει αγάπη”!
Χρόνια μας Πολλά και γιορτινά!
Ιατρού Γιώργος
