Υπάρχουν τα αστέρια της αλλαγής.
Αυτά που εμφανίζονται στον ουρανό μια φορά το χρόνο.
Για αυτά τα αστέρια θέλω να μιλήσω!!!
Χρυσά ή και ασημένια. Πολλές φορές και λίγο κόκκινα.
Σαν κάποιος να τα φίλησε απαλά στα χείλη και εκείνα να κοκκίνισαν από ντροπή!!
Έρχονται πιασμένα χέρι -χέρι. Γελώντας!!
Τρέχουν να τρυπώσουν στις καρδιές.
Στις καρδιές των μωρών ρίχνουν χρυσόσκονη και τους ψιθυρίζουν λόγια γλυκά.
«Να είναι η ζωή σου γεμάτη από χρυσές κλωστές μικρό μου!!
Να τις δένεις για να προστατεύεσαι και να τις λύνεις για να ταξιδεύεις…»
Έρχονται πιασμένα χέρι –χέρι. Γελώντας!!
Τρέχουν στα όνειρα των μεγάλων.
Πάντα έχουν κάτι όμορφο να φέρουν.
Μια εικόνα, μια αγκαλιά, έναν έρωτα, μια γλυκιά στιγμή.
Απόψε μέτρησα τα πρώτα που έκαναν την εμφάνιση τους μέσα από μια χαραμάδα του ουρανού. Αυτά είναι τα χριστουγεννιάτικα αστέρια!!!
– Έναν ολόκληρο χρόνο σας περίμενα !! τους είπα.
– Να έχεις όμορφες στιγμές από εκείνες που όταν τις σκέπτεσαι θα σε κάνουν να χαμογελάς…. μου απάντησαν.
Και ένα μικρό αστέρι, το πιο μικρό απ’ όλα καθώς με χαιρετούσε του έπεσε λίγη χρυσόσκονη.
«Για τα πρώτα χαμόγελα, μου είπε, τα χριστουγεννιάτικα!!!»
Κείμενο: Χαρά Παγώνη
Επιμέλεια – Επεξεργασία: Β. Βίνος
