Η αξία μας δεν εξαρτάται από τα διπλώματα που έχουμε, από το επάγγελμα μας, από τα λεφτά και το βιογραφικό μας, από το πόσο κοινωνικοί είμαστε, από τα διαπιστευτήρια, τις κοινωνικές επαφές και την κοινωνική δικτύωση. Δεν εξαρτάται από την πίστη μας, από το πόσο προσπαθούμε, από το πόσο αγαπάμε, ούτε από το πόσο μας αγαπούν, δεν εξαρτάται από τη γνώμη που έχουν για εμάς οι άλλοι, από το τι αξία μας δίνουν. Δεν εξαρτάται από το πόσο καλός ή κακός άνθρωπος είσαι τώρα. Η αξία μας προσδιορίζεται από τον εσώτερο εαυτό μας..
Η αξία ενός διαμαντιού δεν μεταβάλλεται αν το διαμάντι είναι κατεργασμένο ή ακατέργαστο. Αν ένα διαμάντι είναι ακατέργαστο αυτό δεν μειώνει την αξία του, δεν το κάνει να πουλιέται λιγότερο. Κανείς δεν θα έδινε ένα διαμάντι στη μισή τιμή επειδή είναι ακατέργαστο… Εκτός αν δεν ήξερε ότι στα χέρια του κρύβει ένα διαμάντι…
Δεν είναι το φως το οποίο αντανακλά ένα διαμάντι το οποίο το κάνει να έχει αξία. Είναι οι ιδιότητες του διαμαντιού που κάνουν να αντανακλά το φως, αυτό που του δίνει αξία. Παρόμοια, δεν είναι τα εξωτερικά γνωρίσματά μας αυτά που μας δίνουν αξία.
Ένα πουλί που κάθεται σε ένα δέντρο, δεν φοβάται το σπάσιμο των κλαδιών, διότι η εμπιστοσύνη του δεν είναι στο κλαδί, αλλά στα δικά του φτερά. Πάντα να πιστεύεις στον εαυτό σου …..
“Η αληθινή ουσία βρίσκεται πέρα από το εγώ. Είναι άφοβη και ελεύθερη. Δεν την αγγίζουν οι επικρίσεις και δεν τρέμει ούτε την παραμικρή πρόκληση. Δεν νοιώθει κατώτερη αλλά ούτε και ανώτερη από κανέναν και είναι γεμάτη μαγεία και μυστήριο.”
Ντίπακ Τσόπρα
Αν συναντήσουμε ένα διαμάντι το οποίο είναι ακατέργαστο μπορεί να μην καταλάβουμε ότι είναι διαμάντι και να του συμπεριφερθούμε σα να είναι σκουπίδι… Αυτό μειώνει την αξία του διαμαντιού?
Τείνουμε να παίρνουμε τον ορισμό της αξίας μας από τους άλλους ανθρώπους και το πως εκείνοι μας συμπεριφέρονται. Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μπορεί να προέρχεται από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς. Έτσι όμως γινόμαστε εξαρτημένοι από εξωτερικά πράγματα και καταστάσεις και κυρίως από την γνώμη των άλλων. Μπορούμε να φτάσουμε να είμαστε αιχμάλωτοι της γνώμης των άλλων, ή να διστάζουμε να κάνουμε αυτό που μας υπαγορεύει η συνείδησή μας γιατί σκεφτόμαστε το τι μπορεί να νομίσουν οι άλλοι για εμάς.. Όταν βασίζουμε την αξία μας σε εξωτερικά αντικείμενα και επιτυχίες τότε χτίζουμε τη ζωή μας στο φόβο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα χάσουμε γιατί μετά θα αισθανόμαστε ότι δεν αξίζουμε τίποτα. Ενώ μάλιστα το ενδεχόμενο να κάνουμε λάθη και να έχουμε αποτυχίες αποτελεί προαπαιτούμενο για τη μάθηση και την εξέλιξη… Όμως από την άλλη πάλι, αυτό δεν σημαίνει ότι τα εξωτερικά αντικείμενα και οι επιτυχίες δεν αξίζουν. Συχνά έρχονται αβίαστα μόλις συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη μας, εγγενή, αξία.
Πολλές φορές οι άνθρωποι, για να ελέγξουμε και να χειραγωγήσουμε τους άλλους, προσφέρουμε την αγάπη μας, την κατανόησή μας, την επιβεβαίωσή μας υπό όρους. Αποσύρουμε δηλαδή την αγάπη μας όταν κάποιος, πχ το παιδί μας, δεν συμμορφώνεται με τη συμπεριφορά και τα κριτήρια που εμείς θέτουμε. Όπως λέει ο Stephen Covey στο βιβλίο του “Οι εφτά συνήθειες των εξαιρετικά αποτελεσματικών ανθρώπων”: “Όταν η αγάπη δίνεται υπό όρους, όταν κάποιος χρειάζεται να κερδίσει την αγάπη, αυτό που κοινοποιείται σε αυτόν, είναι πως δεν είναι εγγενώς πολύτιμος ή αξιαγάπητος. Η αξία του είναι σε σύγκριση με κάτι άλλο ή με κάποια προσδοκία.”Έτσι μαθαίνουμε να συγκρινόμαστε και να ανταγωνιζόμαστε για το ποιος αξίζει περισσότερο.
Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν αξίζει περισσότερο ή λιγότερο. Η αξία όλων μας είναι ανεκτίμητη, τεράστια, ανυπολόγιστη. Είτε το συνειδητοποιούν οι άλλοι και το αναγνωρίζουν είτε όχι. Είτε το συνειδητοποιούμε εμείς οι ίδιοι είτε όχι.
Πως μπορούμε όμως βαθιά και ουσιαστικά να κατανοήσουμε αυτή την τεράστια αξία μας; Ιδίως όταν έχουμε συνηθίσει να ορίζουμε την αξία μας με βάση τη σύγκριση με άλλους ή με εξωτερικά κριτήρια;
Η απάντηση βρίσκετε στην άνευ όρων αγάπη:
* Χρειάζεται να μάθουμε να αγαπούμε τους άλλους για να μπορέσουμε να νοιώσουμε βαθιά και εσωτερικά αυτή τη μοναδικότητά μας και την ταυτότητά μας.
* Χρειάζεται να μάθουμε να προσφέρουμε, στους άλλους, αυτό που οι ίδιοι επιθυμούμε. Την αντανάκλαση της πραγματικής μας ουσίας που είναι εγγενώς αξιαγάπητη και πολύτιμη.
* Χρειάζεται αγαπώντας τους άλλους χωρίς όρους να τους δείξουμε ότι αξίζουν αυτή την αγάπη όχι επειδή υπακούν σε κάποια στάνταρ που εμείς θεωρούμε σωστά, αλλά επειδή αυτή είναι η φύση τους και η ταυτότητά τους, να είναι αξιαγάπητοι.
Πόσο δύσκολο είναι να το κάνουμε αυτό όταν νοιώθουμε ανασφαλείς και κατώτεροι; Κι όμως είναι ο μόνος τρόπος να βοηθήσουμε τον εαυτό μας. Και συγχρόνως βοηθούμε και τους αγαπημένους μας στην ίδια κατεύθυνση.
“Η αγάπη είναι ο μοναδικός τρόπος να αδράξεις ένα ανθρώπινο ον στο πιο μύχιο πυρήνα της προσωπικότητας του. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει πλήρως την ίδια την ουσία ενός ανθρώπινου όντος εκτός κι αν το αγαπάει.”
Victor Frankl: Το νόημα της ζωής
Είσαι ένα διαμάντι που χρειάζεται κατεργασία. Μονάχα εσύ αποφασίζεις αν θα υποστείς κατεργασία και τι είδους. Δεν μπορεί να το αποφασίσει κάποιος άλλος για εσένα. Είναι δική σου απόφαση, δική σου ευθύνη. Είναι στο χέρι σου να καταλάβεις την πραγματική σου αξία και να εκπληρώσεις το δυναμικό σου, προσφέροντάς το στην υπηρεσία των άλλων… Θα το κάνεις;
