Μου αρέσει η ιδέα ότι η ταπεινότητα δεν είναι να επηρεάζεσαι από την κριτική των άλλων, αλλά να ζεις ανά πάσα στιγμή, σε απόλυτη συμφωνία με την πραγματικότητα. Δεν είμαι αυτό που ήμουν χτες. Δεν είμαι αυτό που θα είμαι αύριο. Είμαι, ταπεινά, αυτό που είμαι εδώ και τώρα. Ταπεινά σημαίνει απόλυτα, πλήρως, χαρούμενα.
“Κατάλαβα ότι η αναπηρία και οι πληγές που μου είχε αφήσει ήταν σαν αποσκευές που έσερνα πάνω σε ένα καρότσι. Έβλεπα το σώμα μου πάνω στο καρότσι και δεν είχα παρά να το μεταφέρω. Στο κάτω κάτω, αν κάποιος περιγελά ό,τι υπάρχει πάνω στο καρότσι δεν είναι δικό μου πρόβλημα. Το πρόβλημά μου, το χρέος μου, η δουλειά μου είναι να μεταφέρω το καρότσι με αγάπη”.
Αγάπη άνευ όρων δεν σημαίνει απόλυτη ανοχή. Είναι η εξ ολοκλήρου καλή προαί-ρεση προς αυτόν που βρίσκεται εδώ και τώρα. Λίγο μας ενδιαφέρει το παρελθόν.
Σ’ ένα τόσο μικρό βιβλίο χώρεσαν τόσο σοφά έννοιες, όπως η Αγάπη, η ευγνωμοσύνη, η ταπεινότητα, το ευχαριστώ, ο φόβος, το γέλιο…
Ο συγγραφέας:
Ο Αλεξάντρ Ζολιέν γεννήθηκε με σοβαρή αναπηρία εξαιτίας στραγγαλισμού από τον ομφάλιο λώρο κατά τη γέννησή του. Έκτοτε, έχει διαγράψει μια αξιοθαύμαστη πορεία, με σπουδές στη φιλοσοφία και στην ελληνική σκέψη. Το πρώτο του βιβλίο ″Ύμνος στην αδυναμία″ βραβεύτηκε από την Γαλλική Ακαδημία. Το Εγκατάλειψη είναι ένα σύντομο φιλοσοφικό δοκίμιο για την καθημερινότητα, ένα απόσταγμα σοφίας για το πώς να περνάμε μέσα από τις δυσκολίες της ζωής χωρίς αυτές να μας καταβάλλουν, πώς να «αφηνόμαστε» στις καταστάσεις χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα του κυνισμού ή της πικρίας.
Εγκατάλειψη, Αφήνομαι τη ζωή, Alexandre Jollien
Μετάφραση: Γιοβάνα Βεσσαλά
Κέλευθος, 2014
