Ο κουφός βάτραχος…

Κάποτε οι βάτραχοι διοργάνωσαν έναν αγώνα αναρρίχησης.
Στόχος τους ήταν να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου.
Πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν εκεί να τους υποστηρίξουν.

Ο αγώνας ξεκίνησε…

Στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό, να ανέβουν οι βάτραχοι στην κορυφή του πύργου και το μόνο που άκουγες ήταν:
«Τι κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν…»

Οι βάτραχοι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους…
Ο κόσμος συνέχιζε να φωνάζει:
«Τι κόπος! Πoτέ δεν θα τα καταφέρουν…»
Τότε οι βάτραχοι, ο ένας μετά τον άλλο, παραδέχονταν την ήττα τους, εκτός από έναν, που συνέχισε να σκαρφαλώνει…

Στο τέλος, μόνο αυτός, και μετά από τρομερή προσπάθεια, κατόρθωσε να φθάσει στην κορυφή!
Ένας από τους χαμένους βατράχους, πλησίασε να τον ρωτήσει πως τα κατάφερε να ανέβει στην κορυφή…
Τότε συνειδητοποίησε ότι..
Ο νικητής βάτραχος ήταν κουφός!!!

Ποτέ να μην ακούμε ανθρώπους 
που έχουν την κακή συνήθεια να είναι αρνητικοί, 
γιατί μας κλέβουν τις μεγαλύτερες λαχτάρες 
και πόθους της καρδιάς μας!

Πάντοτε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας
τη δύναμη της φράσης: «Σκέψου θετικά!»

Σε όσους μας λένε ότι δεν μπορούμε
να πετύχουμε τους στόχους μας
ή να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας  
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ…
ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΚΟΥΦΟΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ!

-Άγνωστος-

 Σ’αυτό το σημείο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου ιστορία:

Στο ξεκίνημά μου σαν επαγγελματίας τραγουδίστρια, έλαβα μέρος σε μία πολλή μεγάλη και σημαντική οντισιόν. Οι συμμετοχές ξεπερνούσαν τις 500 σε αριθμό και η ώρα αναμονής για την ακρόασή μου ήταν πεντέμισι ώρες. Σημειωταίον, μια μέση οντισιόν έχει από 10 έως 100 το πολύ άτομα. Ανάμεσα στους 500+ συμμετέχοντες διέκρινα γνώριμα πρόσωπα από διάφορα reality της εποχής αλλά και γόνους διασήμων τραγουδιστών, ηθοποιών κλπ. Ύστερα από περίπου δύο ώρες αναμονής αρκετοί άρχισαν να δυσανασχετούν και άλλοι ξεκίνησαν να λένε οτι είναι στημένο, ότι δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να διαλέξουν κάποιον από εμάς και οτι εννοείται πως θα πάρουν τα “βίσματα”. Ομολογώ πως στην αρχή δεν τους άκουγα, όσο περνούσαν όμως οι ώρες και έβλεπα πως τα “βίσματα” έχουν προτεραιότητα άρχισαν να με πιάνουν οι αμφιβολίες μου. Ένας φίλος μου κατάλαβε οτι είμαι στο τσακ να τα παρατήσω (είχαν περάσει και 5 ολόκληρες ώρες!) και μου είπε: “Φάγαμε το γάιδαρο τώρα…” κι εκεί είπα ότι πραγματικά θέλω να το προσπαθήσω. Σταμάτησα λοιπόν να ακούω οτιδήποτε αρνητικό και πεσιμιστικό. Άλλωστε αν δεν σκέφτομαι θετικά και αισιόδοξα στα 18 μου πότε θα σκέφτομαι; Πότε θα προσπαθήσω για τα όνειρά μου; Πραγματικά η ακρόαση έγινε και πέρασα στους 50 και έγινε και δεύτερη και πέρασα στους 20 και έγινε και τρίτη και πέρασα στους 10… και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα..

Υπάρχουν λοιπόν δύο τρόποι για να ζήσεις τη ζωή σου. Όπως τη θέλεις εσύ ή όπως τη θέλουν οι γύρω σου.

Συνήθως οι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν πως δεν μπορείς να φτάσεις ψηλά και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να εμποδίσουν αυτόν που ξεχωρίζει. Χρειάζεται πολλές φορές να είμαστε “κουφοί” διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα σταματήσουμε την προσπάθεια και δεν θα φτάσουμε ποτέ στο ποθούμενο.

Με πολλή αγάπη!

Κ.Ρ