*Ματς-μουτς, όπως λέει και μια φίλη μου, η Γιώτα Νέγκα και ο Θέμης Καραμουρατίδης μας δίνουν ένα «Καινούργιο Φιλί»! Φρέσκα τραγούδια, καινούργιος δίσκος, νέα συνεργασία, νέα παράσταση. Λίγες μέρες πριν την αποψινή τους πρεμιέρα, τους συνάντησα σε μια πρόβα τους στην σκηνή του Σταυρού του Νότου. Δεν πρόλαβα να τους ακούσω γιατί είχα ραντεβού, αλλά θα πάω σίγουρα μια από τις επόμενες Δευτέρες, γιατί με έπεισαν. Με έπεισαν για το πόσο ταιριαστοί είναι, μου έδωσαν να καταλάβω τι αγαπάμε και γιατί παίζουν μουσική, και τους χάρηκα ακούγοντας τους να μιλάνε και να συνδέουν το χθες με το σήμερα. Σκέψου δηλαδή να τους ακούω και να το τραγουδάνε!
Θα σας πείσουνε και εσάς, διαβάστε…
Τι αγαπησιάρικη αφίσα που έχετε φτιάξει…
Γιώτα: Είναι μια απλή απεικόνιση της πραγματικότητας!
Είστε φίλοι!
Θέμης: Γίναμε περισσότερο μέσα από την δουλειά!
Γιώτα: Και θα γίνουμε κι άλλο…
Πως ξεκίνησε λοιπόν αυτή η συνεργασία;
Γιώτα: Ξεκίνησε με ένα τηλεφώνημα που έκανα εγώ στον Θέμη και είχα μια άμεση θετική απάντηση. Είχαμε προσπαθήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν να συνεργαστούμε, αλλά δεν το επέτρεψαν οι καταστάσεις, οπότε την ώρα που άκουσα το Ναι του στο τηλέφωνο, ένιωσα ότι είχαμε επιτέλους το κατάλληλο timing! Και απ’ ότι φάνηκε ήτανε!
Ποια είναι τα κριτήρια για να επιλέξετε κάποιον για συνεργάτη σας;
Γιώτα: Το πρώτο που θα με τραβήξει πάνω σε κάποιον καλλιτέχνη είναι η ‘’μουσική συγγένεια’’, ότι δηλαδή ακούς, καταλαβαίνεις και απολαμβάνεις την δουλειά του άλλου, και αισθάνεσαι συγγενής από την άποψη ότι έχεις ‘’κοινή γλώσσα’’. Για να πετύχει όμως μια συνεργασία στην δουλειά μας και να μπορεί να έχει και βάθος χρόνου, πρέπει να νιώσεις κάτι ιδιαίτερο. Να σε κοιτάει ο άλλος στα μάτια και να νιώθεις ότι θέλεις να γίνει φίλος σου. Ότι τον θέλεις στην ζωή σου. Αυτό βάζει την σφραγίδα!
Θέμης: Κι εγώ θα σου πω ότι θέλω να με φτιάχνει πολύ ο συνεργάτης μου και να βρίσκω ένα κομμάτι του χαρακτήρα μου και της προσωπικότητάς της μουσικής μου πάνω του ώστε να μπορεί να βρει διέξοδο σε μια σχέση συνεργασίας. Ότι έχω κάνει ως τώρα, είναι αποκλειστικά με ανθρώπους που θαυμάζω.
Πάντως είσαι τυχερός, γιατί πέρα από την Νατάσσα Μποφίλιου, έχεις κάνει και άλλες πολύ σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτές με την Δήμητρα Γαλάνη, την Τάνια Τσανακλίδου, την Ελευθερία Αρβανιτάκη…
Γιώτα: Είδες που είμαι γουρλού; (γέλια)
Είναι ωραίο να δουλεύεις με φίλους σου;
Γιώτα: Είναι υπέροχο! Βέβαια φίλος με φίλο έχεις διαφορά, δεν έχεις με όλους την ίδια σχέση φιλίας. Αυτό που λάτρεψα από την αρχή στον Θέμη είναι το ότι δεν ένιωσα στιγμή να βιάζει ή να εκβιάζει μια απάντηση, μια ερμηνεία ή μια συγκατάθεσή μου για κάτι. Όλες οι στιγμές μας κατά την διάρκεια της προετοιμασίας μας ήτανε ανοιχτές, όλες οι προτάσεις του είχαν την μορφή ερώτησης, και αυτό κράτησε την καρδιά μου και την ψυχή μου ανοιχτή.
Θέμης: Είναι πολύ ωραίο να δουλεύεις με φίλους σου και ακόμη πιο ωραία να δουλεύεις με ανθρώπους που γίνονται στην πορεία φίλοι σου, γιατί νομίζω ότι ασχέτως με το αν τελικά θα κάνουμε παρέα, αλλά το κλίμα αυτό που έχουμε φτιάξει και εδώ στον Σταυρό του Νότου αλλά και κατά την προετοιμασία του live, είναι τόσο ζεστό. Ξεκινήσαμε φιλικά και όσο πάει απλώνει αυτό ακόμη καλύτερα.
Ποιες είναι λοιπόν οι πρώτες λέξεις που σας έρχονται στο μυαλό γι αυτή την παράσταση;
Γιώτα: Οι λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό είναι ότι φτιάξαμε ένα πρόγραμμα καθαρό, ανθρώπινο, αληθινό, αγαπησιάρικο και ζεστό. Όπως θα παρατηρείς δίνουμε μεγάλη βάση στον ανθρώπινο παράγοντα. Αυτός είναι που ξεδιπλώνει και αφήνει να απλωθεί στον χώρο ότι μπορεί να κάνει ο καθένας, γιατί θέλει πιο πολύ να το κάνει.
Θέμης: Εγώ πάλι θα πω απλά ότι είναι Γιώτα-Θέμης μαζί (γέλια). Περιλαμβάνει και τους δύο μας πριν την συνεργασία μας, επί της συνεργασίας μας αλλά τις αναφορές μας. Αυτά που προτείνουμε ως δυο άνθρωποι που δουλεύουν μαζί και αυτά που προτείνουμε μέσα και από τον νέο μας δίσκο, που κλείνει το μάτι λίγο στο λαϊκό τραγούδι και στις αναφορές του που εγώ προσωπικά σαν συνθέτης δεν είχα πειράξει ως σήμερα.
Τι είναι δηλαδή για εσάς το λαϊκό τραγούδι;
Θέμης: Είναι το τραγούδι που ενεργοποιεί το αίσθημα αυτόματα και κυτταρικά, χωρίς να υπάρχει κανένα τερτίπι πάνω του, καμία επιτήδευση…
Γιώτα: Και καμία ανάγκη για επιτήδευση. Έχει καθαρότητα!
Σήμερα, που έχουμε χάσει λίγο την μπάλα, το λαϊκό τραγούδι μπορεί να είναι και πάλι πρόταση;
Γιώτα: Να το πούμε υπενθύμιση! Δεν ερχόμαστε να κάνουμε πρόταση με κάτι που ήδη υπάρχει και είναι βαθιά χαραγμένο στο DNA μας. Μια υπενθύμιση κάνουμε και στους άλλους και σε εμάς, ότι είμαστε αυτοί, ερχόμαστε από εκεί και ότι θέλουμε να πάμε στο αύριο μαζί με αυτό.
Θέμης: Να πούμε ότι εμείς το αγαπάμε ακόμη αυτό το είδος, εσείς το αγαπάστε; Το θυμάστε; Θέλετε να δούμε τι κάνουμε με αυτό το τραγούδι που το τραγουδάμε όλη μέρα και όλη νύχτα αλλά όταν το συζητάμε σαν δημιουργοί ή και σαν απλοί ακροατές το βλέπουμε αλλιώς;
Γιώτα: Γιατί το λαϊκό τραγούδι επί του πρακτέου υπάρχει παντού στην ζωή μας…
Θέμης: Και είναι σαν να σνομπάρουμε, ή μάλλον σαν να φοβόμαστε την δημιουργία νέων λαϊκών τραγουδιών γιατί είναι βαρύ από μόνο του αυτό. Είναι σκληροπυρηνικό να πεις από μόνος σου ότι κάνεις λαϊκά τραγούδια. Ίσως είναι ο φόβος ότι σήμερα δεν μπορούμε να το κάνουμε καλά. Δείχνουμε τα τελευταία χρόνια ότι έχουμε μια άρνηση να πούμε τα πράγματα απλά και καθαρά. Ψάχνουμε τρόπους λίγο πιο εξεζητημένους, πιο φορτωμένους και δυτικούς για να πούμε κάτι που είναι απλό. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε στον δίσκο αυτό. Να απλοποιήσουμε αυτό το συναίσθημα που μας βγάζει το τραγούδι…
Γιώτα: Και υπάρχει με το λαϊκό τραγούδι όπως και με την παραδοσιακή μουσική κάτι πολύ γελοίο. Κανένας μας παλιότερα δεν ήθελε να συζητήσει ή να χρησιμοποιήσει όργανα όπως το κανονάκι, το βιολί και γενικά τους παραδοσιακούς μας ήχους, αλλά ερχόντουσαν συγκροτήματα και καλλιτέχνες από το εξωτερικό όπως η Loreena Mckennitt, χρησιμοποιούσαν αυτά τα όργανα, και λέγαμε πόσο μας αρέσει. Πρέπει να συνέλθουμε δηλαδή λιγάκι. Είναι ο ήχος μας, ο πλούτος μας. Πρέπει να αποβάλουμε την ξενομανία που έχουμε ώστε να ανοίξουμε δρόμο και στα καινούργια που έρχονται και στα παλιά που πέρασαν αλλά έμειναν.
Η επιστροφή δηλαδή στις ρίζες μας θεωρείτε ότι μπορεί να μας πάει μπροστά; Είναι λίγο αντιφατικό για να πας μπροστά να χρειάζεται να κοιτάξεις πίσω, αλλά νομίζω ότι μπορεί να είναι μια λύση…
Γιώτα: Για να συνεχίσουμε πρέπει να πεις. Τώρα αν θα είναι μπροστά ή δίπλα δεν έχει σημασία. Στόχος είναι να πάμε βέβαια μπροστά, αλλά αρχικά το θέμα είναι να κάνουμε το βήμα και να προχωρήσουμε. Νομίζω ότι δεν γίνεται αλλιώς. Εμείς είμαστε ας πούμε τα φύλλα ενός δέντρου. Αν δεν ποτίσουμε την ρίζα μας δεν θα μαραθούμε; Σε πιο δέντρο λοιπόν θα στηριχτούμε; Είναι αυτονόητο λοιπόν.
Θέμης: Εγώ θεωρώ πως οτιδήποτε μπορεί να διεγείρει την προσωπικότητά σου και το μυαλό σου, σε πάει μπροστά. Και φυσικά ότι ερεθίζει τον συναισθηματικό σου κόσμο δρα άμεσα σαν παυσίπονο. Συνεπώς είναι απαραίτητο. Χτυπάει φλέβα, ενεργοποιεί σκέψεις και αισθήματα! Δεν λέω τώρα να πάρουμε όλοι έναν μπαγλαμά στο χέρι και να αρχίσουμε τις πενιές για να πάμε μπροστά (γέλια). Λέμε απλά ότι είναι μια άποψη για να συνεχίσουμε!
Γιώτα: Εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου μικρή, να μου αρέσουν εξίσου, ο Καζαντζίδης, τα δημοτικά τραγούδια που έλεγε ο πατέρας μου και τους Dire Straits!
Θέμης: Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις ανοιχτούς ορίζοντες και ανοιχτές κεραίες απέναντι σε όλα. Και δεν μιλάμε μόνο για την μουσική. Μιλάμε για κάθε πλευρά της ζωής μας. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό.
Ωραία, οπότε από το παρελθόν και από τις ρίζες μας κρατάμε αυτό το κομμάτι, αλλά από το σήμερα τι μπορούμε να κρατήσουμε; Δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχει και αυτή η εποχή…
Θέμης: Κάτι που βράζει. Αλλά δεν ξέρω αν αυτό που βράζει θα καεί τελικά, ή θα ξεσπάσει όπως πρέπει να γίνει. Υπάρχει γύρω μας μια αίσθηση ότι κάτι κοχλάζει αλλά χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει με αυτό. Δηλαδή θα φάμε απλά τις σάρκες μας και θα σκοτωθούμε στο τέλος μεταξύ μας ή θα ενωθούμε όλα, θα μηδενίσει το κοντέρ και θα το πάρουμε από την αρχή; Είναι σίγουρα μια σημαντική περίοδος, είναι σίγουρα μια μεταβατική περίοδος και είναι σίγουρα και μια χρονική στιγμή με παγίδες και ταραχές. Πριν χρόνια θα σου έλεγα ότι δεν έχουμε κινήματα, αιτήματα, δράση… τώρα ασχέτως με το αν αυτό που υπάρχει είναι καλό η κακό, βλέπεις ότι τουλάχιστον υπάρχει. Έχουμε και δράσεις και κινήματα αλλά έχουμε και άλλα πράγματα που είναι τρομακτικά. Με τρομάζει δηλαδή αυτός ο φανατισμός και το γεγονός ότι ο καθένας έχει γίνει ο μπάτσος του διπλανού του…
Γιώτα: Υπάρχουν στιγμές σε αυτή την μεταβατική περίοδο που ζούμε που έχουμε θετικά σημάδια και στιγμές που απελπίζομαι και τρομάζω κι εγώ. Ίσως η δοσολογία στο καζάνι που όλοι βράζουμε να έχει διαταραχθεί και να υπάρχουνε πολλές οξύτητες και αστάθμητοι παράγοντες που δεν ξέρεις πως μπορεί να ξεχειλίσουν, αλλά θέλω προσωπικά να είμαι αισιόδοξη. Μπορούμε να μάθουμε μέσα από αυτό. Αν δεν μάθουμε τότε ας πάθουμε ένα γερό σοκ που θα μας ταρακουνήσει για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όπως είπε και ο Θέμης και να βρούμε επιτέλους τους εαυτούς μας…
Θέμης: Αλλά ίσως πιο βασικό είναι να βρούμε τον εαυτό του διπλανού μας. Να αντιληφθούμε τον διπλανό μας σαν οντότητα, να κατανοήσουμε πως δρα και πως λειτουργεί, και μέσα από την επιδίωξη της δικής του ευτυχίας να μπορούμε να βρούμε και την δική μας. Δηλαδή, διεκδικώντας την ελευθερίας σου θα μπορώ να είμαι κι εγώ ελεύθερος. Όχι διεκδικώντας την ελευθερία μου ασχέτως με το αν εσύ είσαι ή όχι καλά…
Γιώτα: Είναι σαν την παραβολή περί παραδείσου και κολάσεως. Ζήτησε κάποιος από τον Θεό να του δείξει το τραπέζι της κόλασης και το τραπέζι του παραδείσου. Υπήρχε λοιπόν στην κόλαση ένα μεγάλο τραπέζι με ένα καζάνι φαγητό και ο καθένας είχε από ένα πολύ μεγάλο κουτάλι με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φάει κανονικά. Από την άλλη, στον παράδεισο, τα πράγματα ήτανε ακριβώς ίδια. Το ίδιο τραπέζι, το ίδιο φαγητό και τα ίδια μεγάλα κουτάλια. Μόνο που στον παράδεισο ο ένας τάιζε τον άλλον. Έτσι λοιπόν έτρωγαν όλοι…
INFO
«Καινούργιο Φιλί» | Γιώτα Νέγκα – Θέμης Καραμουρατίδης
Κάθε Δευτέρα στις 21:30 για λίγες παραστάσεις
Σταυρός του Νότου Plus (Φραντζή 14, Μετρό Συγγρού-Φιξ)
Είσοδος: 12€ (με μπύρα ή κρασί)
Συνέντευξη: Τάσος Μπιμπισίδης (contact@ingolden.gr)
Facebook Page: Tasos Bibisidis
