Όταν σας ζητώ να ακούσετε κι εσείς αρχίζετε να μου δίνετε συμβουλές, δεν κάνετε αυτό που σας ζήτησα.
Όταν σας ζητώ να με ακούσετε κι εσείς αρχίζετε να μου λέτε γιατί δε θα έπρεπε να νιώθω έτσι, ποδοπατάτε τα συναισθήματά μου.
Όταν σας ζητώ να με ακούσετε κι εσείς θεωρείτε πως πρέπει να κάνετε κάτι για να λύσετε το πρόβλημα μου, με απογοητεύετε, όσο παράξενο κι αν φαίνεται.
Ν’ α κ ο ύ σ ε τ ε !!! Το μόνο που σας ζήτησα ήταν ν’ ακούσετε. Ούτε να μιλήσετε, ούτε να δράσετε – μόνο να μ’ ακούσετε…
Μπορώ να δράσω μόνος μου. Δεν είμαι ανήμπορος. Αποθαρρυμένος, ίσως, κλονισμένος, αλλά όχι ανήμπορος. Όταν κάνετε για μένα κάτι που μπορώ και πρέπει να κάνω μόνος μου, ενισχύετε το φόβο και το αίσθημα ανεπάρκειάς μου.
Όταν, όμως αποδέχεστε ότι πράγματι νιώθω ότι νιώθω, όσο παράλογο κι αν είναι, τότε μπορώ να εγκαταλείψω την προσπάθεια να σας πείσω και μπορώ να περάσω στην προσπάθεια να κατανοήσω τι κρύβεται πίσω από το συναίσθημά μου.
Κι όταν αυτό γίνει σαφές, τότε οι απαντήσεις είναι ολοφάνερες και δεν χρειάζομαι συμβουλές!!!
♥ Δεν υπάρχει, ίσως, μεγαλύτερη φιλοφρόνηση από το επιθυμεί κάποιος να μας ανοίξει την καρδιά του και να μοιραστεί μαζί μας όσα σκέφτεται και αισθάνεται.
Μόλις το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα δούμε αμέσως όλες τις σχέσεις μας – φιλικές, οικογενειακές, επαγγελματικές, να βελτιώνονται. Θα έρθει και η σειρά μας να μιλήσουμε… για λίγο, όμως, ας προσπαθήσουμε να δούμε με τα μάτια, την καρδιά και το νου του άλλου !!!
πηγή: Περί ακρόασης, Roughton
