Ο μαθητής που μπορεί να φτάνει στο «σχολείο» μια χαρά, με κουράγιο για ρίσκο και εξερεύνηση, συναντά εκεί στρες που φτάνει να του σβήσει για πάντα τη διάθεση περιπέτειας.
Ο δάσκαλος εκείνος, που θεωρεί τον εαυτό του ότι έχει «θεϊκό κύρος», ο οποίος μπορεί να μοιράζει επιβραβεύσεις αλλά και αποτυχίες, συμπάθεια αλλά και ταπείνωση και πληροφορίες σε ένα μεγάλο αριθμό αδύναμων σχετικά και ευάλωτων νεαρών, γιατί ο μαθητής από τη φύση – ως εκ ρόλου – πάντα είναι και νιώθει ευάλωτος απέναντι στο δάσκαλο, ονομάζεται δάσκαλος;
Νόελ Μακίννις
