Αγάπη μόνιμη…

Αγάπη μόνιμη.

Τι είναι «αγάπη μόνιμη»;

Είναι η αγάπη «εκ βαθέων». Η ουσιαστική αγάπη που ριζώνει κάπου πολύ βαθειά μέσα μας. Είναι αυτή η αγάπη που μπορεί και αντιστέκεται σε παιχνίδια συμπεριφορών, ανασφάλειες, ζήλειες, απωθημένα και τραύματα. Τραύματα παιδικά. Τραύματα ενήλικα.

Υπάρχουν κι άλλες αγάπες; Μη μόνιμες;

Ναι. Πόσα σ’ αγαπώ έχεις πει άραγε; Πόσοι από αυτούς τους ανθρώπους δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή σου συνειδητά; Είναι γιατί αυτή η αγάπη δεν ήταν μόνιμη. Ήταν μια παραλλαγή της μόνιμης αγάπης. Ήταν μια αγάπη που πάσχιζε να γίνει αγάπη μόνιμη.

Και όχι. Δεν είναι λιγότερο σημαντική αυτή η αγάπη. Γιατί αυτή η παραλλαγή της μόνιμης αγάπης είναι που μας εξελίσσει και μας ωθεί βήμα – βήμα στη μόνιμη αγάπη. Μη την πολεμάς, μη την φοβάσαι. Αγκάλιασέ την. Εκμεταλλεύσου την και αξιοποίησέ την. Έχει πολλά να σου μάθει.

Όταν λοιπόν τελειώνει μια αγάπη, να ξέρεις ότι δεν ήταν αγάπη μόνιμη. Και αυτό που πονάει πραγματικά είναι η ανεκπλήρωτη προσδοκία της μόνιμης αγάπης. Κλάψε, γέλα, θύμωσε, στενοχωρήσου. Καλοδεχούμενα τα συναισθήματα. Όμως θυμήσου, κανένα συναίσθημα δεν είναι μόνιμο. Μόνο η αγάπη η μόνιμη.

Κείμενο: Θοδωρής Δεμερούτης