“Ο Τύραννος” του Κρόνιν, πόσο ενδιαφέρον βιβλίο για την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση! Πόσο μπορεί μια ψυχή να καταστρέψει τον εαυτό της; Πόσο τους “αγαπημένους” της;
Ο “Τύραννος” δεν είναι ο φανταστικός χαρακτήρας ενός μυθιστορήματος. Ο “Τύραννος” υπάρχει παντού και πάντα. Ο “Τύραννος” βρίσκεται δίπλα μας κάθε μέρα, μπροστά μας γεμάτος έπαρση και εγωισμό. Σκληρός και απάνθρωπος. Ελαττώματα που ως πρώτο στόχο έχουν εκείνον που τα κατέχει.
Γιατί ο εγωισμός εκείνον πρώτα βασανίζει που τον κουβαλάει μέσα του σαν ένα μεγάλο μόνιμο βάρος στην ψυχή του… Εμείς αργά ή γρήγορα- θα φύγουμε μακριά του… Ο εγωιστής θα μείνει μόνος, ζώντας στην αυταπάτη της νίκης του, αλλά μόνιμα εξόριστος από την καρδιά μας…
Από το βιβλίο:
…Η σκέψη του ταξίδεψε για μια ακόμα φορά στα περασμένα. Και θυμήθηκε πως δεν αγάπησε ποτέ στην ψυχή του τα πρόσωπα όσο αγάπησε τις ψεύτικες και παράλογες ιδέες του. Πάντα κοίταζε ψηλά για να κρατήσει ένα ψεύτικο τίτλο κι ένα όνομα και είχε οδηγήσει πάντα στη ζωή του την προσποίηση, την ψευτιά και την υποκρισία.
Στην αφοσίωσή και στην αγάπη της γυναίκας του έδειξε αδιαφορία και ψυχρότητα. Στα παιδιά του φέρθηκε απάνθρωπα, όχι σαν πατέρας παρά σαν ξένος… Πόσα δράματα γύρω του, δίχως να προσέξει πως ήταν αυτός που τα δημιούργησε! Ποιος θα τον παρηγορούσε τώρα στο δικό του δράμα; Κανένας! Έμεινε μόνος τώρα πια μαζί με τον εγωισμό του και το τελευταίο θύμα του…
