Και ύστερα τα όνειρα τελείωσαν.
Άνοιξαν την πόρτα και έφυγαν.
Μόνα τους ή με παρέα;
Σιωπηλά ή τραγουδώντας μου ωραία;
Δε με χαιρέτησαν.
Μάλλον με κέρδισαν.
Δεν μου έδωσαν τον χρόνο.
Μόνο μ’ έστειλαν στον πόνο.
Δεν με χτύπησαν στην πλάτη φιλικά.
Βγήκαν από την πόρτα βιαστικά.
Ψάχνοντας για να τα βρω, τη νύχτα πέρασα.
Μάλλον έχασα.
Να τρέξω θέλω να τα φέρω πίσω.
Και τις στιγμές μου πάλι να φιλήσω.
Τον φόβο να νικήσω.
Αυτός ο φόβος με εμποδίζει, με θυμώνει.
Μήπως και ονειρευτώ ξανά.
Και όταν ξυπνήσω είμαι μόνη μου, ξανά…
Κείμενο: Χάρις
Επιμέλεια – Επεξεργασία: Β. Βίνος
