Επιλέγουμε ποιον θα πάρουμε μαζί στο ταξίδι της ζωής..
Οι άνθρωποι που καλούμε στο τρένο της ζωής μας είναι εκείνοι με τους οποίους δε διστάζουμε να φανούμε τρωτοί και ειλικρινείς, με τους οποίους δεν υπάρχει χώρος για μάσκες και παιχνίδια.
Μας δίνουν δύναμη όταν σκοντάφτουμε και μας θυμίζουν το σκοπό του ταξιδιού, όταν ξεχνιόμαστε κοιτάζοντας το τοπίο.
Και κάνουμε και εμείς το ίδιο για αυτούς.
Μην αφήνετε ποτέ τους Ιάγους της ζωής, τους κόλακες και τους υποκριτές, να ανέβουν στο τρένο σας..
Πάντα μας προειδοποιεί η καρδιά μας και η διαίσθησή μας όταν εμφανίζονται, συχνά, όμως είμαστε τόσο απασχολημένοι που δε το προσέχουμε.
Όταν καταλάβετε ότι κατάφεραν να επιβιβαστούν, φροντίστε να τους κατεβάσετε.
Κι όσο πιο σύντομα μπορείτε, συγχωρήστε τους και ξεχάστε τους..
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξαντλητικό από τη μνησικακία…
Όπως είπε η Κάρι Φίσερ:
Η μνησικακία είναι σα να πίνεις δηλητήριο
και να περιμένεις να πεθάνει ο άλλος..
