Πανικόβλητη ανοίγει την πόρτα και με τα τεράστια μάτια της γεμάτα θλίψη παρατηρεί: “Μη μου πείτε ότι πέθανε ο Αη Βασίλης! Τόσα χρόνια ψέματα! Μας το είπε η κυρία!”. Τι αλήθεια να αντικρούσει τα πληγωμένα της μάτια; Με ποιο θράσος ένας αδαής, ξερόλας και φθονερός ενήλικας γκρεμίζει το όνειρο της εν μέσω γιορτών; “Όχι, αγάπη μου… Υπάρχει ο Αη Βασίλης! Αλήθεια, υπάρχει…”.
Κουδουνίζει η τελευταία σου φράση στα αυτιά, το μυαλό, τα μηνίγγια… Προσπαθεί να την πείσει και μαζί της, να πείσει και εσένα. Υπάρχει. Αλήθεια… Ψέματα… Αλήθεια… Μπερδεύτηκες ανάμεσα σε αυτό που θα ήθελες να πιστεύεις και σε αυτό που σκέφτεσαι τελικά. Σκέφτεσαι και πιστεύεις.Το μυαλό και η καρδιά σου ψάχνουν το καθένα για το δικό του αντέρεισμα.
Σκέφτεσαι με το μυαλό. Με έναν παράξενο και εντελώς περιγραφόμενο από τις επιστήμες τρόπο. Θεωρείς, εκλογικεύεις, αποκρυσταλλώνεις. Φτιάχνεις τον κόσμο όπως είναι. Υπέροχη διαδικασία ο λογισμός και εξαιρετικό και ραφιναρισμένο προϊόν η ανθρώπινη λογική. Εξηγείς, καταλαβαίνεις, προχωράς παρακάτω και προχωράει κάθε φορά και ο κόσμος μαζί σου παρακάτω… Παρακάτω; Παραπέρα καλύτερα! Η λογική είναι το εργαλείο που μας έβγαλε από τις σπηλιές, έφτιαξε κοινωνίες, μας ταξίδεψε, μας γύρισε πίσω, έτη φωτός μακριά, μας πήγε μπροστά. Έτη φωτός μακριά… Γιατί να αποζητάς να την αναιρέσεις, λοιπόν, τώρα; Γιατί να απορρίψεις τη δική σου λογική, τη λογική ενός παιδιού και αυτήν που αγαπούν να λένε συλλογική λογική όταν ειδικά, ξέρεις, ότι αυτό που σθεναρά υποστηρίζεις αντικρούεται κάθετα σε οποιαδήποτε από αυτές; Τρελάθηκες; Προσπαθείς να αποδείξεις με ανώτερα μαθηματικά γιατί στα μελομακάρονα και φέτος έβαλες κανέλα και όχι πιπερόριζα; Ψάχνεις να βρεις το νόημα;
Πιστεύεις. Όσες φορές προσπάθησες να πιστέψεις με τη δύναμη του μυαλού σου, απογοητεύτηκες. Κι εγώ… Να προσπαθείς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα ή όσα δε χρειάζονται εξηγήσεις. Να προσπαθείς να αγαπήσεις με το μυαλό. Παράνοια.
Η πίστη είναι αυτό που δεν μπορεί να μας πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω. Μόνο πάνω μπορεί να μας οδηγήσει. Έτη φωτός ψηλά!
Η πίστη δεν κάνει βήματα. Δεν ξέρει. Έχει μάθει και πρέπει να κινείται με άλματα. Πρέπει να παραβλέπει, για να μπορεί να υφίσταται. Να καταργεί το λογικό συνειρμό. Να τον ξεπερνά. Για να πιστεύεις πρέπει να ξέρεις να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα. Να μην ψάχνεις αιτίες, αφορμές και λύσεις. Απάντηση δε θα βρεις και αν τη βρεις, θα έχεις εμπλακεί σε μια λογική πλάνη γιατί κάπου ο συνειρμός σου χάλασε.
Για να ευτυχίσεις, μικρέ μου φίλε, πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι με όλη τη δύναμη του μυαλού σου και να πιστεύεις με όλη τη δύναμη και το πάθος της ψυχής σου. Το αντίθετο είναι καταστροφικό. Η σύγχυση των διαδικασιών κάποιες φορές, είναι αναμενόμενη και αυτή που δημιουργεί τις προβληματικές καταστάσεις της καθημερινότητας. Αυτές τις ημέρες, ωστόσο, είναι σημαντικό να πιστεύεις λίγο παραπάνω. Μη χαλάς την ατμόσφαιρα, τη δική σου και τη δική μας. Για όλα τα απίθανα, που παθιασμένα πιστεύαμε όταν ήμαστε παιδιά… Που τότε, γίνονταν και για να συνεχίσουν να γίνονται με έναν άλλον τρόπο απλά, για να μπορείς να ελπίζεις στο θαύμα των ημερών, στο γεγονός ότι ένας θεός γεννήθηκε μέσα σε φάτνη και ότι ένας άγιος, χρόνια τώρα, μοιράζει ξανά και ξανά τον πλούτο του… Για να μπορείς να χαμογελάς, βρε ανιαρό πλασματάκι, όταν θα σε ρωτήσει με τα μεγάλα θλιμμένα σου μάτια ο εαυτός σου αν υπάρχει μαγεία, πάρε μια ανάσα, βάλε λίγη δύναμη από την απέραντη της ψυχής σου και απάντησε του με θάρρος: “Υπάρχει, αγάπη μου! Αλήθεια, υπάρχει!”
