Το Ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς είναι το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας. Πρόκειται για το ακρωτήριο της μεσαίας νότιας χερσονήσου της Πελοποννήσου μεταξύ του Λακωνικού και του Μεσσηνιακού κόλπου.
Το όνομά του οφείλεται στον επώνυμο μυθικό ήρωα και οικιστή Ταίναρον, γιο του Δία που έκτισε την ομώνυμη πόλη Ταίναρο επί του ισθμού της Ακρωταινάριας χερσονήσου. Το ακρωτήριο Ταίναρο στην αρχαιότητα λεγόταν και “Ποσείδιον”, ενώ από την εποχή της Φραγκοκρατίας αναφέρεται και ως “Κάβο Ματαπάς”, όπου και συνεχίζει με το ίδιο όνομα να φέρεται σε πολλούς ξένους ναυτικούς χάρτες.
Στην περιοχή του ακρωτηρίου υπήρχαν κατά την αρχαιότητα η πόλη Ταίναρος – εγκαταλείφθηκε στις αρχές των Ρωμαϊκών Χρόνων και το ιερό του Ταιναρίου Ποσειδώνα. Εδώ τοποθετούνταν κατά τη μυθολογία μια από τις πύλες του Άδη απ’ όπου πέρασε ο Ηρακλής προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο. Από την ίδια πύλη κατέβηκε και ο Ορφέας για να πάρει την Ευρυδίκη, ενώ εκεί κρύφτηκε και ο Σπαρτιάτης Άρπαλος που έκλεψε τους θησαυρούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στη νεότερη ιστορία η θαλάσσια περιοχή γύρω από το ακρωτήρι σηματοδοτήθηκε από τη ναυμαχία του Ταινάρου.
Ανοιχτά του Ταινάρου συγκρούστηκαν στις 28 Μαρτίου του 1941, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βρετανικά και ιταλικά πολεμικά σκάφη. Η σημαντική αυτή ναυτική σύγκρουση, γνωστή ως ναυμαχία Ταινάρου ή Ματαπά, απέβη νικηφόρος για το βρετανικό στόλο.
Με το οικοδομικό υλικό του αρχαίου ιερού οικοδομήθηκε κοντά στον οικισμό Κοκκινόγεια, στην ακρογιαλιά, το εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων, ερειπωμένο σήμερα.
Την εποχή κατά την οποία Τούρκοι και Βενετοί διαφέντευαν το Αιγαίο, οι όρμοι της ευρύτερης περιοχής του Κάβο Ματαπά αποτελούσαν εστίες ή και ορμητήρια Μανιατών που επιδίδονταν στην πειρατεία. Το γεγονός αυτό ώθησε τους ναυτικούς να συνδέσουν τον Κάβο Ματαπά με το ακόλουθο γνωμικό: “Από τον Κάβο Ματαπά σαράντα μίλια αλαργινά!”.
Μονοπάτι -διαδρομή 50’ οδηγεί στο μεγάλο πέτρινο φάρο του Ταινάρου, ένα καταπληκτικό κτίσμα, σε ένα φανταστικό σημείο, που δημιουργεί μια υπέροχη αίσθηση. Μοιάζει περικυκλωμένος από τη θάλασσα.
Κατασκευάστηκε από Γάλλους το 1882, ανακαινίστηκε το 1930, έπαυσε να λειτουργεί κατά την κατοχή και ανακαινίστηκε πάλι το 1950. Τότε εγκαταστάθηκε στον παλαιό κλωβό νέα φωτιστικά μηχανήματα πυρακτώσεως, με εμβέλεια 15 ν. μίλια. Από το 1984 ο φάρος έπαυσε να είναι επιτηρούμενος. Από τότε εγκαταστάθηκε νέο αυτόματο φωτιστικό μηχάνημα με εμβέλεια 22 ν. μίλια, το οποίο λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια.
Πως θα πάμε:
Από τα Κοκκινόγεια φεύγει το μονοπάτι για το Ακροταίναρο, περίπου 2,3 χιλιόμετρα, βατό στην αρχή, σχετικά δύσβατο μετά …είναι μια από τις ομορφότερες διαδρομές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο κόσμο ….
