Τη νύχτα χιόνισε. Το πρωί η πρώτη μου σκέψη τρέχει σε εσένα. Στο πρόσωπο σου. Στα μάτια σου. Καστανά. Από μακριά. Όταν σε πλησιάζω πράσινα. Όταν σκύβω να σε φιλήσω φαίνονται ακόμη πιο πράσινα. ¨Τα μάτια σου είναι πράσινα!!¨ σου λέω ¨Δεν το είχα προσέξει τόσα χρόνια!!¨ ¨Ναι¨ απαντάς και το πρόσωπο σου φωτίζεται καθώς τα χείλη μου πλησιάζουν τα δικά σου. Με κοιτάς με έκπληξη, με αγάπη… ¨Σ΄ ευχαριστώ για τις στιγμές ¨ μου λες. Σε λίγο θα φύγεις. Με κοιτάς με ανάγκη για αγάπη.. για αποδοχή.. Με κοιτάς με επιθυμία… Την νύχτα χιόνισε. Το πρωί βγήκε ο ήλιος. Θα λιώσει το χιόνι!! Και τα μάτια σου είναι πράσινα. Είκοσι χρόνια δεν το είχα προσέξει. Είκοσι χρόνια δεν σε είχα πλησιάσει τόσο κοντά. Μεσημέριασε. ¨Σ΄ ευχαριστώ για τις στιγμές ¨ σκέπτομαι καθώς ο ήλιος λιώνει το χιόνι . Το εξαφανίζει. Τούτη την στιγμή είναι σαν να μην χιόνισε…
Κείμενο: « ΧΑΡΙΣ»
Επιμέλεια – Επεξεργασία: Β. Βίνος
